Ελάτε πιο κοντά, θέλω να σας αποκαλύψω ένα μυστικό: όλοι, ακόμα και οι πλέον σκληροπυρηνικοί της υψηλής αρωματοποιίας, έχουν ένοχες απολαύσεις. Το gourmand άρωμα ανήκει σε αυτές.

Κάτι σαν τον εστέτ λάτρη της gourmet κουζίνας, που στα κρυφά θα δοκιμάσει ένα κομματάκι χωριάτικο λουκάνικο με πράσο “για τη λιγούρα”.

Ή τα λίγο trashy, λίγο ποπ, λίγο εύθυμα, λίγο mainstream τραγούδια της δεκαετίας του ’80. Το Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες το έχει σίγουρα σιγοτραγουδήσει κι ο πλέον φανατικός ακροατής της Λένας Πλάτωνος. Κι ας σουφρώνει τα χείλη με ελαφριά απαξίωση στο άκουσμα, όταν τον βλέπει κόσμος.

Διαβάστε επίσης: Little Bottle Perfumes | Νέα Ελληνική άφιξη στην υψηλή αρωματοποιία

Ας το παραδεχτούμε: Τα gourmand αρώματα αρέσουν

Τηρουμένων όλων των αναλογιών, φυσικά, κάτι ανάλογο ισχύει με το gourmand άρωμα στον χώρο της αρωματοποιίας. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί πως του αρέσει. Συνήθως, τα αρώματα αυτά δεν είναι περίπλοκα, ούτε έχουν ιδιαίτερη εξέλιξη. Επιπλέον, προβάλλουν μια μάλλον εξώφθαλμη εκδοχή “θηλυκότητας” στη λογική του “όλα στη φόρα, ανοίξαμε και σας περιμένουμε”.

Ναι, φυσικά, κανείς εκ των connoisseurs δεν τα εκτιμά, ούτε λόγος… Αλλά όλοι αλληθωρίζουν κατά ’κει, έστω και λίγο, πίσω από τα σκούρα τους γυαλιά.

Ας το παραδεχτούμε, λοιπόν. Αρέσουν. Για αυτό και η αγορά, επί πάνω από δέκα χρόνια, γεμίζει ανέμπνευστες εκδοχές των Classique, Hypnotic και Sì, λες κι άλλη αρωματική οικογένεια δεν υπάρχει. Ωστόσο, λαμβάνω σήματα πως αυτή η μονοδιάστατη κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια είχε έρθει η ώρα να κλείσει τον κύκλο της.

Ο ρόλος του niche στην επανεφεύρεση των κλασικών

Η niche αρωματοποιία δεν εμφανίστηκε ξαφνικά τα τελευταία χρόνια, όμως έγινε φρενίτιδα μέσα στον covid. Κάτι ο εγκλεισμός, κάτι η διάθεση για δοκιμή, κάτι που δεν είχαμε τί άλλο να κάνουμε, παρά να αγοράζουμε και να δοκιμάζουμε. Οι συνθήκες ευνόησαν και τα niche brands είδαν το πελατολόγιό τους να μεγαλώνει -κάποια εξ αυτών, πολύ.

Από κοντά, τα διάσημα brands είδαν ευκαιρίες για κεφαλαιοποίηση του ονόματος και της φήμης τους. Κάποια είχαν ήδη δημιουργήσει πολυτελείς σειρές (Maison Lancôme, Dior Collection Privée, Bvlgari Le Gemme), κάποια ακολούθησαν ασθμαίνοντας το trend με μέτρια επιτυχία (π.χ. Bottega Veneta Parco Palladiano, και φέτος Venice Collection, Valentino Anatomy of Dreams Collection).

Και μπορεί ελάχιστα από αυτά τα αρώματα να έχουν πραγματικό λόγο ύπαρξης καλλιτεχνικά, όμως έκαναν ένα καλό. Τράβηξαν την προσοχή από τα gourmand, δείχνοντας στους καταναλωτές έναν άλλο οσφρητικό δρόμο. Ναι, το άρωμα μπορεί να μυρίζει αλλιώς, να έχει εξέλιξη, να είναι έργο τέχνης. Όχι μόνο σερμπέτια. Υπάρχουν κι άλλες επιλογές.

Chypre is back

Η διαχρονική αρχή έχει γίνει από τον οίκο Chanel, με τα 22 και Rue Cambon ακλόνητα στη σειρά Les Exclusifs. Φέτος το καλοκαίρι, όμως, ένα άλλο λανσάρισμα ήταν αυτό που έκανε το κλικ, στο δικό μου μυαλό, τουλάχιστον. Όταν δοκίμασα το Barénia του Οίκου Hermès, είπα, εδώ είμαστε. Κάτι αρχίζει να αλλάζει.

Το chypre είναι μια από τις πιο παλιές και πιο σοβαρές κατηγορίες στο άρωμα, και θεωρείται εν πολλοίς unisex. Ένα στιβαρό chypre γυναικείο μπορεί διαχρονικά να σταθεί σε ανδρική επιδερμίδα, και μάλιστα με αξιώσεις. Το ονειρικό Rive Gauche (YSL), το ευφυές Oscar (Oscar de la Renta, προσωπικό μου αγαπημένο), το εμβληματικό Chypre Rouge (Serge Lutens), το δύστροπο Eau de Soir (Sisley), το ιστορικό Mitsuko (Guerlain), το πολυφορεμένο και πολυκοπιαρισμένο Aromatics Elixir (Clinique), όλα ανήκουν σε αυτήν την φοβερή και τρομερή κατηγορία που δεν την χαρακτηρίζει τίποτα συγκεκριμένο.

Ένα chypre άρωμα δεν στηρίζεται στα λουλούδια, ούτε στα μπαχαρικά, δεν έχει εσπεριδοειδή, δεν ευωδιάζει φρούτα. Υπό μιαν έννοια, chypre είναι γη. Και όλα τα προαναφερθέντα μαζί, αλλά χωρίς κάτι από αυτά τα στοιχεία να ξεχωρίζει. Τα chypre αρώματα είναι φτιαγμένα για να δένουν με τη φυσική μυρωδιά του ανθρώπου που τα φοράει, να την πολλαπλασιάζουν επί δέκα, και να την αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο.

Το Barénia (Hermès) με άφθονο κρεμώδες πατσουλί στη βάση του, μεγάλη διάρκεια πάνω στο δέρμα και ενδιαφέρουσα εξέλιξη για αρκετή ώρα ως το drydown, έχει όλες τις αρετές ενός καλοδουλεμένου chypre. Ξέρω πως σίγουρα μέσα στο επόμενο διάστημα θα μυρίσω κι άλλα ανάλογα, και πολύ χαίρομαι.

Απολαμβάνοντας το αρωματικό του ίχνος,  σκέφτομαι πως, ευτυχώς, οι μεγάλοι Οίκοι έχουν αρχίσει να ξυπνούν από τη γητειά της λουκουμόσκονης. Η αλήθεια να λέγεται, καιρός ήταν.

Διαβάστε επίσης: The Greek Perfumer | Πώς έφτιαξα το δικό μου άρωμα