Αν με ρωτάτε, η ζημιά ξεκίνησε με το Glossier You, που δημιούργησαν οι Dora Baghriche και Frank Voelkl το 2017. Από το brand έδωσαν την ονομασία You, και το σχετικό brief. Σύμφωνα με αυτό, ήθελαν ένα skin scent. Ένα άρωμα που να συντονίζεται απολύτως με τη φυσική μυρωδιά του κάθε σώματος, και, τελικά, η γυναίκα που το φοράει να μυρίζει… η επιδερμίδα της. Μόνο καλύτερη. Λίγο.

Θεωρητικά, το άρωμα περιέχει ίριδα, ροζ πιπέρι και ambrette, ένα συστατικό που προέρχεται από τον ανθό της μπάμιας -μην γελάτε, σας βλέπω! Η ουσία είναι στον συνδυασμό του ambrette και του ambroxan, ενός μορίου πολύ ευέλικτου που προσαρμόζεται στα υπόλοιπα σε όποια σύνθεση κι αν βρεθεί. Εδώ, το στοίχημα ήταν να δημιουργηθεί ένα άρωμα με πουδρέ νότες (ίριδα), που θα δένει με τη χημεία του κάθε σώματος για να μυρίζει σαν την κάθε γυναίκα που το φοράει.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως από το λανσάρισμά του το 2017, το You έχει γίνει viral. Αν και το brand απέχει από το να είναι κολοσσός, έφτασε να πουλάει ένα τεμάχιο κάθε 20 δευτερόλεπτα. Το You έγινε τόσο δημοφιλές που ανάγκασε τη βιομηχανία να το λάβει υπόψη.

Διαβάστε επίσης: H Bridget Jones μέσα μου

Γιατί ανέβηκε το skin scent trend;

Μπορώ να καταλάβω γιατί τόσα πολλά αρώματα της τελευταίας πενταετίας έχουν τη λέξη “skin” (επιδερμίδα) στο όνομά τους ή στην μάρκετινγκ επικοινωνία τους. Το skin πουλάει. Άρα, γιατί να το αλλάξουμε; Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως οι τάσεις στα αρώματα, όπως στη μόδα, κάνουν κύκλους. Κάτι παρόμοιο είχε γίνει στις αρχές των 90’s. Τότε, το CK One του Calvin Klein και κυρίως το L’Eau de Issey του Issey Miyake, ήρθαν να καθαρίσουν την όσφρησή μας από τα βαριά κι ασήκωτα Opium, Poison και Giorgio Beverly Hills.

Έτσι και τώρα. Με τόσα ouds, σιροπιαστά και fruitchoulis (έντονες νότες φρούτων πνιγμένες στο πατσουλί) στα 10’s κουράστηκε η μύτη μας. Και υποκύψαμε στην πρώτη τάση που μας υποσχέθηκε κάτι πιο ήπιο.

Αρώματα που μυρίζουν επιδερμίδα

Ακολουθώντας το παράδειγμα της Glossier, δεκάδες brands, από τις Ινδίες μέχρι μεγάλα δυτικά πολυκαταστήματα, έχουν αναπτύξει αρώματα εμπνευσμένα από το ανθρώπινο δέρμα, στα οποία το βασικό συστατικό είναι το musk. Χάρις στο trend αναβίωσαν υπάρχοντα αρώματα ανάλογης λογικής, όπως το θρυλικό Musk της Kiehl’s από το 1963, αλλά και το έξοχο Lovely της Sarah Jessica Parker από το 2005. Και κάπως έτσι, μια σχετικά αδρανοποιημένη κατηγορία αρωμάτων άρχισε να δείχνει σημεία αναβίωσης.

Ναι, είναι γεγονός. Την περασμένη χρονιά βρεθήκαμε στο peak αυτού του trend. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι άλλο. Όσο το skin scent trend μεγάλωνε τα προηγούμενα χρόνια, τόσο η βιομηχανία ετοίμαζε την απάντησή της. Τα gourmand διαφοροποιούν ακόμα περισσότερο τον χαρακτήρα τους, και έχουμε μια ξεκάθαρη επαναφορά του αγαπημένου chypre. Μήπως αυτό σημαίνει πως το skin scent trend αρχίζει να φθίνει; Μάλλον ναι. Αρκεί να βάλουμε όλοι ένα χεράκι.

Όχι άλλο demure, παρακαλώ

Μιλώντας προσωπικά, λατρεύω τα loud αρώματα. Τα σύνθετα, αυτά που εξελίσσονται μέσα στην ημέρα, τα ενδιαφέροντα, αυτά που δεν κατατάσσονται εύκολα σε μια κατηγορία. Με το skin scent ουδέποτε τα είχα καλά -όσο για αυτό το “αλλάζει σύμφωνα με τη χημεία του δέρματος”, please… Ουσιαστικά, όλα τα αρώματα το κάνουν αυτό.

Τα skin scents είναι σαν ένα απλό γλυκό κουταλιού. Όσο καλοφτιαγμένο κι αν είναι, δεν θα σε προκαλέσει ποτέ γευστικά με τον τρόπο που θα το κάνει μια περίτεχνη pavlova ή μια δροσερή lemon pie. Και δεν πρόκειται μόνο για το προσωπικό γούστο του καθενός. Έχω περάσει μέρες ολόκληρες απολαμβάνοντας κάποιο μεγάλο, περίτεχνο άρωμα, αφήνοντάς το να ανοίξει, εντοπίζοντας διαφορετικές πτυχές του καθώς περνούν οι ώρες. Κι έχω απολαύσει τη διαδικασία όσο τίποτα. Ακόμα κι αν αυτό το άρωμα δεν θα το φορούσα ποτέ η ίδια.

Τα αρώματα της γηραιάς κυρίας

Σήμερα, μερικά από τα πιο όμορφα αρώματα στον κόσμο, όπως το αιώνιο Shalimar του οίκου Guerlain και το αγαπημένο Νο5 του οίκου Chanel μπορεί να χλευάζονται από κάποιους ως “παλιακά” ή “αρώματα για γιαγιάδες”. Όμως, όταν τα πάντα μυρίζουν flat, χάνουμε μια από τις πιο δυνατές συγκινήσεις της αρωματοποιίας. Τη χαρά της ανακάλυψης, τη μαγεία της φαντασίας. Το ίδιο το γεγονός πως, χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μας, μπορούμε να πούμε μια ιστορία με το άρωμά μας. Αυτό ακριβώς κάνουν αρώματα όπως τα δύο προαναφερθέντα, και τόσα άλλα.

Γιατί φοράω άρωμα;

Όταν σκέφτομαι την τελευταία τάση -που ουδέποτε συμπάθησα- αναλογίζομαι τον λόγο που φοράω άρωμα. Το κάνω για να δημιουργήσω μια προσωπική αύρα, να αλλάξω τη διάθεσή μου μέσα στην ημέρα. Δεν θέλω να μυρίζω σαν τον εαυτό μου. Θέλω να μυρίζω κάτι φανταχτερό, κάτι ενδιαφέρον και πλούσιο οσφρητικά. Κάποιες φορές, θέλω ακόμα να δηλώσω παρουσία πριν καν πατήσω το πόδι μου σε ένα δωμάτιο. Ή να αφήσω ένα ίχνος πίσω μου καθώς βγαίνω. Όπου κι αν είμαι, το άρωμα είναι το προσωπικό μου safe space.

Αγαπώ τα σέξι, dramatic αρώματα όπως το ηδονικό Trésor (Lancôme), το κλασικό Paris (YSL) ή το κατηργημένο Parfum de Peau (Montana), που φοράω σε σπάνιες περιπτώσεις και το φυλάω ως κόρη οφθαλμού.

Λατρεύω την τουμπερόζα όπως την ερμήνευσε μοναδικά στο Amarige (Givenchy) o Dominique Ropion ή ο Michel Almairac στο No4 (Jil Sander).

Πεθαίνω για neroli, που όσο μικρό και λεπτεπίλεπτο, τόσο επίμονο είναι. Το Neroli 36 (Le Labo) θα είναι πάντα ένα από τα φετίχ μου.

Τέλος, φοράω χρόνια αραβικά αρώματα, στα οποία υποκλίνομαι για διάφορους λόγους. Δεν θα επεκταθώ εδώ, θα πω όμως το πως το attar Black Stone του οίκου Al Haramain είναι το woody chypre της soapy καθαριότητας που δείχνει σε όλους τους άλλους πώς γίνεται.

Για το τέλος, μια αλήθεια

Τα αρώματα, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη κατηγορία στην ομορφιά, επηρεάζονται από την περιρρέουσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση και ατμόσφαιρα. Με την επερχόμενη τετραετία να θεωρείται από πολλούς κρίσιμη, είναι πιθανό να δούμε πολλά χαρούμενα αρώματα με εσπεριδοειδή ή ελαφριές floral νότες που τονώνουν τη διάθεση. Πόση μαυρίλα να αντέξει κανείς;

Όμως, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, μήπως είναι η ώρα να βγείτε από το comfort zone σας και να φορέσετε ένα σέξι πατσουλί, ή ένα λαμπερό, δυνατό floral; Όπως φαίνεται, η εποχή δεν ενδείκνυται για σεμνότητες.

Διαβάστε ακόμα: Valentine’s Day | 6 αξέχαστα αρώματα – Μια εντελώς αυθαίρετη λίστα