Maison Margiela: O Glenn Martens εισήγαγε τον οίκο στη μετα-Galliano εποχή

Η απορία ήταν κοινή. Μετά τον Galliano τι; Χτες ο Glenn Martens, νέος creative director του οίκου Maison Margiela, με την παρουσίαση της συλλογής Artisanal έλυσε κάθε απορία του κοινού και εισήγαγε τον οίκο στην μετα-Galliano εποχή. Μετά την αποχώρηση του εκκεντρικού και πολυσυζητημένου John Galliano, ο Martens βρέθηκε αντιμέτωπος με μία από τις πιο δύσκολες μεταβάσεις στη σύγχρονη μόδα. Η πρόκληση ήταν μεγάλη. Έπρεπε να συνεχίσει την παράδοση ενός από τους πιο τολμηρούς οίκους χωρίς να επαναλαμβάνει, ούτε να απομακρύνεται από την ουσία του.

Μπορείτε να διαβάσετε ακόμη: Η σύγχρονη βασίλισσα φοράει Elie Saab

Η επίδειξη πραγματοποιήθηκε σε έναν χώρο που έμοιαζε εγκαταλειμμένος. Δεν πρόκειται όμως για μια τυχαία επιλεγμένη τοποθεσία. Το Le Centquatre στο 19ο διαμέρισμα του Παρισιού είναι ο χώρος όπου το Μάρτιο του 2009 ο ίδιος ο ιδρυτής του οίκου διοργάνωσε το τελευταίο του show για να γιορτάσει την 20η επέτειο του και μαζί της το τέλος μιας εποχής. Ο υπόγειος χώρος “στήθηκε” κατάλληλα ώστε να παραπέμπει στην φιλοσοφία του Margiela. Τοίχοι διακοσμημένοι με φωτοτυπίες, πάτωμα από σε σχέδιο σκακιέρας, αταίριαστες ξύλινες  καρέκλες. Παντού υπήρχε μια μια διάχυτη αίσθηση παρακμής.

Tιμώντας την ταυτότητα Margiela

Δεν ήταν μόνο ο χώρος που συνέδεσε την χτεσινή συλλογή με το παρελθόν του οίκου. Ο Glenn Martens ήθελε να αποδείξει ότι είχε βαθιά κατανόηση του τι αντιπροσωπεύει ο οίκος Margiela. Ότι έχει εμβαθύνει στους κώδικες του και το νόημα του. Οι μάσκες που παρουσίασε ο Margiela στη συλλογή Άνοιξη-Καλοκαίρι 1989 είχαν αρχικά στόχο να τραβήξουν την προσοχή από το πρόσωπο των μοντέλων και να εστιάσουν αποκλειστικά στα ρούχα. Με τα χρόνια όμως έγιναν συνώνυμες της αισθητικής του οίκου και αποτέλεσαν σταθερό στοιχείο στα shows του.

Οι μάσκες του Martens έπαιξαν με τα υλικά: πλαστικές, μεταλλικές, καλυμμένες με τούλι ή ακόμα και πεπιεσμένο χαρτί. Αν και αποτέλεσαν ξεκάθαρη αναφορά στον Martin Margiela, η υπερβολική χρήση τους στην συλλογή  επέφερε αμφιλεγόμενες αντιδράσεις. Ορισμένοι κριτικοί τη θεώρησαν μια εύστοχη εικαστική κίνηση ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι το show “έχασε ρυθμό” καθώς τα μοντέλα κινούνταν με δυσκολία και αμηχανία. Ωστόσο, το μήνυμα ήταν σαφές: τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία, το μόνο που έχει σημασία είναι τα ρούχα.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Η Iris van Herpen μεταμορφώνει την πασαρέλα σε ζωντανή τέχνη

Η καλλιτεχνική ιδιοφυΐα του Martens

Η τεχνική της κατασκευής των ρούχων ήταν κορυφαία και  Ένα μεγάλο ποσοστό των υλικών ήταν upcycled, από χαρτί και ανακυκλωμένο δέρμα μέχρι μεταλλικά εξαρτήματα και παλιές κουρτίνες. Το artisanal στοιχείο, δηλαδή η χειροποίητη επεξεργασία, ήταν εμφανές σε κάθε ραφή, κέντημα και πατρόν. Η παλέτα των υφασμάτων ήταν εντυπωσιακή: ξεθωριασμένα floral, μετάξι,τούλι, δέρμα, χαρτί, ακόμα και μέταλλο, όλα συνδυάστηκαν αριστοτεχνικά. Ξεχώρισαν ένα φτερωτό look που έμοιαζε με πτηνό σε αποδόμηση, ένα μεταλλικό φόρεμα που θύμιζε λιωμένο κασσίτερο, και μια σειρά από κορσέδες που έδεναν σαν προστατευτικά κελύφη πάνω στο σώμα. Ορισμένες δημιουργίες έμοιαζαν να ξεπήδησαν από πίνακες νεκρής φύσης του 17ου αιώνα, ενώ άλλες ήταν πιο σκληρές και απέπνεαν μια ωμή αισθητική.

Η “αναμέτρηση” με τον Galliano και η νέα εποχή

Η σκιά του Galliano ήταν αισθητή. Η προηγούμενη συλλογή του, που παρουσιάστηκε κάτω από τη γέφυρα Pont Alexandre III το 2024, είχε ανακηρυχθεί ήδη “ιστορική”. Αντί να προσπαθήσει να αντιγράψει ή να διαγράψει αυτή την παρακαταθήκη, ο Martens έκανε κάτι πιο έξυπνο. Αναγνώρισε το παρελθόν, το ενσωμάτωσε δομικά και αισθητικά, αλλά επανατοποθέτησε τον οίκο στο σήμερα. Η συλλογή Artisanal ήταν πιο “ενδοσκοπική”, λιγότερο θεατρική και πιο υπαρξιακή. Δεν στόχευε τόσο στον εντυπωσιασμό όσο στο να προκαλέσει συναισθήματα μέσα από τον συμβολισμό ενός κύκλου: απώλεια, μεταμόρφωση, αναγέννηση.

Photo Credits: Maison Margiela