Giorgio Armani: 91 χρόνια “ντύνει” το αμερικάνικο όνειρο
Ο “βασιλιάς” της Ιταλικής Μόδας, Giorgio Armani κλείνει σήμερα τα 91 του χρόνια. Δεν χρειάστηκε να βιώσει την έσχατη φτώχεια και να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, για να γευτεί την επιτυχία του Αμερικανού ονείρου. Το κατάφερε και από την πατρίδα του!
“Ο επιτυχημένος άντρας ξυπνάει νωρίς το πρωί, κοιμάται αργά το βράδυ και είναι πάντοτε μαυρισμένος”, είχε γνωμοδοτήσει ο Αριστοτέλης Ωνάσης και προφανώς περιαυτολογούσε. Ισχύει όμως το ίδιο και για τον Giorgio Armani. Είναι ο σχεδιαστής, ο CEO και ο μοναδικός μέτοχος της ομώνυμης αυτοκρατορίας του, άρα τα περιθώρια για ύπνο είναι στενά, ενώ το μόνιμο μαύρισμα είναι το signature χαρακτηριστικό του. Και φυσικά είναι απόλυτα επιτυχημένος.
Dr Armani
Γεννήθηκε στην Πιατσέντσα, την 90η σε πληθυσμό πόλης της Ιταλίας. Η Πιατσέντσα απέχει μόλις 55 χλμ. από τη Βογκέρα, την πόλη όπου γεννήθηκε το έτερο ιερό τέρας της Ιταλικής Μόδας ο Valentino Garavani. Ενώ όμως ο τελευταίος μετά το σχολείο έφυγε για να ακολουθήσει σπουδές μόδας στο Παρίσι, ο Giorgio Armani μετακινήθηκε λίγο νοτιότερα στο Μιλάνο για να σπουδάσει Ιατρική! Στο τρίτο έτος όμως παράτησε τις σπουδές του, για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.
Επέστρεψε με το απολυτήριο και την οριστική απόφαση να μη ασχοληθεί άλλο με την Ιατρική. Έπιασε δουλειά σε ένα μιλανέζικο πολυκατάστημα ως διακοσμητής βιτρίνας και υπεύθυνος αγορών. Γρήγορα προβιβάστηκε ως υπεύθυνος της συνεργασίας του πολυκαταστήματος με ένα καινοτόμο φινλανδικό οίκο ειδών ένδυσης και σπιτιού, απ’ όπου άντλησε πολύτιμα μαθήματα γύρω από τη βιομηχανία της μόδας και το μάρκετινγκ.
Με υπογραφή Armani
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ο Armani μετακινήθηκε ως σχεδιαστής στην εταιρεία του Nino Cerruti – έναν αξιοσέβαστο ανδρικό οίκο μόδας-, ενώ παράλληλα πουλούσε “με μπλοκάκι” σχέδιά του σε άλλες 10 εταιρείες μόδας. Στα μισά της δεκαετίας του ’60 γνώρισε τον Sergio Galeotti που, όπως και στην περίπτωση Valentino – Giancarlo Giammetti, έγινε ο σύντροφος της ζωής του, ο συνεταίρος, ο εραστής, ο φίλος και το alter ego του.
Από το Palazzo Pitti της Φλωρεντίας και τα απανωτά ντεφιλέ μόδας στα οποία συμμετέχει ως σχεδιαστής, το όνομά τους αρχίζει να ακούγεται δειλά – δειλά παγκοσμίως. Τη δεκαετία του ’70 οι συνθήκες είναι ιδανικές: οι μεγάλες ιταλικές εταιρείες μόδας αρχίζουν να επενδύουν σε Ιταλούς σχεδιαστές. Χρηματοδοτούν την υλοποίηση των συλλογών τους και τους αποδίδουν ένα ποσοστό από τα κέρδη.
Έτσι ένας νέος σχεδιαστής, όπως ο Armani, έχει εξασφαλισμένη τη συμμετοχή του στα διάφορα fashion shows και διαφημιστική υποστήριξη, χωρίς να χρεωθεί ούτε μια λιρέτα (τότε). Με την παρότρυνση του Galeotti, πείθεται και ανοίγουν ως συνεταίροι τον δικό τους Οίκο Μόδας το 1975. Ο Armani είναι ο σχεδιαστής, ενώ ο Galeotti αναλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα, όμως ταυτόχρονα αποτελεί και ένα κριτικό μάτι για τις δημιουργίες του. Τρεις μήνες αργότερα ο Armani παρουσιάζει την πρώτη του ανδρική συλλογή pret a porter με την υπογραφή του. Ακολουθεί η πρώτη γυναικεία συλλογή του.

Photo credit: Wikipedia
Η συμβολή του
Ο Armani, όπως και η Coco Chanel, είναι οπαδός της αφαιρετικής λογικής στη σχεδίαση. Απελευθερώνει άνδρες και γυναίκες από τους μικροπεριορισμούς που συχνά επιβάλουν οι τάσεις της μόδας. Θέλει πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να αισθάνονται άνετοι φορώντας τις δημιουργίες του. Ποτέ δεν ξαφνιάζει με γλυπτικούς όγκους όπως ο Balenciaga, με έντονα χρώματα ή έντονες χρωματικές αντιθέσεις όπως ο Valentino, ούτε με πρακτικούς λόγους όπως έκανε συχνά o Dior με κάποιες υπέροχες, αλλά άβολες συχνά δημιουργίες του. Ο Armani κατέκτησε την αμερικανική αγορά με το ήπιο στιλ του και ταυτόχρονα διδάχτηκε από αυτήν. Έμαθε να έχει συνέπεια στο σχεδιασμό του.
Αυτό τον βοήθησε να παίξει στην κεντρική σκηνή της μόδας για πάνω από τέσσερις δεκαετίες και να συνεχίζει ακόμη. Περισσότερα χρόνια από οποιονδήποτε άλλον σχεδιαστή. “Όλοι λένε ότι η μόδα του Armani είναι ανδρόγυνη. Χωρίς στήθος, χωρίς μαλλιά… Και είναι αλήθεια: μερικές φορές όταν παρακολουθώ την επίδειξη μόδας, συνειδητοποιώ ότι υπάρχει ένα υπέροχο σώμα στη θέση ενός όμορφου προσώπου”, εξομολογεήθηκε στο Vanity Fair.
Μια γυναίκα πρέπει πάντα να ντύνεται για να τη θυμούνται, όχι απλά για να την προσέξουν.
Giorgio Armani
Στην Ευρώπη ο Armani είναι γεγονός πως δεν γνωρίζει αντίστοιχη επιτυχία, αλλά ποιος νοιάζεται όταν καταφέρνει να προωθεί το lifestyle του παγκόσμια; Όχι μόνο στην ένδυση, αλλά και στη διακόσμηση… Κι ο ίδιος ντύνεται απλά: με κοστούμι και t-shirt, που συχνά ανασηκώνεται με τις κινήσεις για να αποκαλύψει το μαυρισμένο δέρμα και το επίπεδο στομάχι του!
Η ζωή είναι σινεμά
“Η μητέρα μου έδινε τον καλύτερό της εαυτό και ακόμα θυμάμαι την έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπό της όταν μας σέρβιρε στο τραπέζι. Τα ‘Τορτέλι αλά πιασεντίνα’ ήταν η εισαγωγή των κυριακάτικων μεσημεριανών γευμάτων της οικογένειας και προηγούνταν της πολυαναμενόμενης στιγμής, όπου ο αδερφός μου και εγώ πηγαίναμε σινεμά με τον πατέρα μας”, αναπολεί.
Ο Armani χρησιμοποιεί τον κινηματογράφο για να προωθήσει τη δουλειά του. Σχεδιάζει τα κοστούμια για την ταινία “Επάγγελμα: Ζιγκολό (American Gigolo)”. Δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερους πρεσβευτές για τα κοστούμια του από τον Richard Gere ή τον Leonardo DiCaprio αργότερα. Συνολικά έχει υπογράψει τις ενδυμασίες σε περίπου 100 ταινίες, πολλές από τις οποίες είναι σημαντικές. Έτσι, το “κοστούμι Armani” γίνεται παγκόσμια το ανδρικό “must-have” δημιούργημά του, αντίστοιχο της “Birkin bag” ή του “Little black dress”. Συμπεριλαμβανομένης και της Ευρώπης…
Το μέλλον φυγείν αδύνατον
Κανένας δεν γνωρίζει το μέλλον του Οίκου Armani, όμως αντιπροσωπεύει μια πολύ ισχυρή οικονομική αξία που δύσκολα χάνεται αμαχητί. Η εμπειρία έχει δείξει πως ο συνδυασμός ενός ικανού μάνατζερ κι ενός σχεδιαστή που έχει εντρυφήσει στο πνεύμα του ιδρυτή, είναι ικανός για να διασφαλίσει την επιτυχημένη συνέχιση ενός οίκου.
Ο Giorgio Armani πάντως συνεχίζει να εργάζεται γιατί αυτό ξέρει να κάνει: σχεδιάζει, επιβλέπει, παίρνει αποφάσεις, επεκτείνει τις δραστηριότητες του brand του. Έχει χάσει τον σύντροφό του από το 1985, του κόστισε εξαιρετικά η απώλειά του, όμως κατάφερε να επιζήσει. Βέβαια τα περισσότερα Σαββατοκύριακα τα περνάει στο διακριτικό palazzo του, λίγο έξω από το Μιλάνο, ενώ περνάει και κάποια χρονικά διαστήματα στα δύο άλλα εξοχικά του, στο Σεν Τροπέ και στη νήσο Παντελερία, τα οποία επισκέπτεται με την εντυπωσιακή θαλαμηγό του Maine.
Photo credit: Getty Images