Η Talia Lipkin-Connor εδώ και πέντε χρόνια “τρέχει” τη δική της επιχείρηση με τα δικά της πόδια. Προσπαθεί να αποκαταστήσει και να εδραιώσει την οικογενειακή δυναστεία. Και στηρίζεται αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις.

Διαβάστε ακόμη: Alaïa: Η γλυπτική εμπνέει τον Pieter Mulier

Ο προπάππους της Saul, μαζί με τα άλλα δύο αδέλφια του, Sam και Campbell, είχαν εγκαθιδρύσει το δικό τους βασίλειο μόδας στο Λίβερπουλ, ένα αιώνα πριν. Οι Abrams Brothers με τα τρία ραφτάδικά τους ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της ανδρικής μόδας στο μεγάλο βρετανικό λιμάνι. Τους επισκέπτονταν μάλιστα για να ψωνίσουν οι Beatles στο ξεκίνημά τους, για τις πρώτες τους εμφανίσεις στο μυθικό Cavern club. Η βασιλεία τους κράτησε μέχρι και τη δεκαετία του ’80. Παλιές ένδοξες ιστορίες, όμως σήμερα δεν έχουν απομείνει πολλά από την οικογενειακή επιχείρηση.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Talia Byre (@talia_byre)

Ας ντύσουμε τις γυναίκες

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ο προ-θείος της Ralph έβαλε την οικογένεια στη γυναικεία μόδα. Άνοιξε στην καρδιά του Λίβερπουλ την μπουτίκ “Lucinda Byre” που γνώρισε τεράστια επιτυχία και επεκτάθηκε μάλιστα στη βόρειο Αγγλία. Στην επιτυχία της συνέβαλε το γεγονός πως πωλούσε τις περιζήτητες μίνι φούστες της Mary Quant, πρωτόλειες δημιουργίες της Vivienne Westwood και δερμάτινες τσάντες της Mulberry.

Η μπουτίκ είχε επίσης τη δική της σειρά πλεκτών και παπουτσιών – τα υπολείμματα των οποίων βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό διάσπαρτα στις ντουλάπες της ευρύτερης οικογένειας. Μερικά μάλιστα κομμάτια βρήκαν τον δρόμο τους προς το Λονδίνο σε vintage καταστήματα του Portobello.

Διαβάστε επίσης: Oscar και μαύρη δαντέλα, η νέα τάση

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Talia Byre (@talia_byre)

Η μπουτίκ μύθος

“Η πρώτη μου δουλειά ήταν σε μια μπουτίκ στο Λίβερπουλ που λεγόταν Lucinda Byre”, θυμάται η γνωστή συγγραφέας Linda Grant. “Είχε μια έκπτωση για το προσωπικό και εδώ ήταν που αγόρασα το πιο αξέχαστο φόρεμά μου της δεκαετίας του 1960 – Mary Quant. Μoβ βαμβακερό, με φερμουάρ που έτρεχε στο μεγαλύτερο μέρος του μπροστινού μέρους, από το λαιμό μέχρι τους γοφούς. Το φερμουάρ, που είχε ένα μεγάλο ασημένιο δαχτυλίδι, εκλήφθηκε ως ανοιχτή πρόσκληση από τα αγόρια για να το κατεβάσουν, αφήνοντάς με να τσιρίζω καθώς το σουτιέν μου ήταν εκτεθειμένο. Aλλά δεν είχε σημασία, γιατί είχα την πρώτη μου επώνυμη ετικέτα!”.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Talia Byre (@talia_byre)

 

Οι δυσκολίες της σχεδιάστριας

Η Talia Lipkin-Connor τελικά κάτι κληρονόμησε από τον θείο Ralph: το επώνυμο του οίκου της “Talia Byre”! Και μερικές παλιές πελάτισσές του που της στέλνουν φωτογραφίες από τα πολύτιμα αποκτήματά τους και ιστορίες με χαρούμενες αναμνήσεις.

Ο οίκος Talia Byre συμμετείχε φέτος με τη συλλογή του Φθινόπωρο/Χειμώνας στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου, για πρώτη φορά. Η Talia Lipkin-Connor έχει καταφέρει να βάλει τις δημιουργίες της σε ορισμένες μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων. Παράλληλα κατάφερε να συμπεριληφθεί στη “μικρή” λίστα του Vogue Designer Fashion Fund, του οποίου ο τελικός νικητής επιβραβεύεται με 180.000 ευρώ.

Το ξεκίνημά της είναι ενθαρρυντικό. Έχει όμως να αντιμετωπίσει αυξημένους δασμούς στις εισαγωγές και στις εξαγωγές και την έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης. Πολλοί νεοφυείς βρετανικοί οίκοι για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους μετεγκαταστάθηκαν στο Παρίσι ή στο Μιλάνο. Η Talia για την παραγωγή των ρούχων της χρησιμοποιεί βιοτεχνίες στην Ιταλία ώστε να αποφύγει το υψηλό τίμημα κατά την αποστολή σε πελάτες εντός της Ε.Ε.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Talia Byre (@talia_byre)

Η χαρά του shopping

Αυτό που της λείπει, φαίνεται πως λείπει και σε πολλούς. Στα απώτερα σχέδιά της είναι να επαναφέρει τον ενθουσιασμό του shopping στους δρόμους, που υπήρχε στην εποχή της Lucinda Byre, που τον ζούσε κι η ίδια με την αδελφή της, όποτε έβγαιναν για ψώνια στο Λονδίνο. «Κάποιος τις προάλλες είπε ότι έπρεπε να έχουμε και ένα wine bar», λέει γελώντας. Θα μπορούσε να ταιριάζει όμορφα στο όραμά της για έναν χώρο πολλαπλών χρήσεων με εκθεσιακό χώρο, κατάστημα και ατελιέ που “να έχει ψυχή”.

Photo credit: Getty Images