Η πολυτάραχη ζωή της γυναίκας – εμβλήματος των δεκαετιών του 1950-60, που πέθανε στις 28 Δεκεμβρίου σε ηλικία 91 ετών, συμβάδιζε με ένα στιλ απαλλαγμένο από όλες τις συμβάσεις. Η ηθοποιός άφησε το στίγμα της στη μόδα με την απλότητα και τον αισθησιασμό της. Λέγεται πως μία όμορφη γυναίκα παραμένει όμορφη ακόμη και ντυμένη αποκλειστικά με ένα τσουβάλι από πατάτες. Μόνο η Brigitte Bardot διέθετε τη μοναδική ικανότητα, να προσδίδει στο τσουβάλι από πατάτες που φορούσε, την αύρα μιας δημιουργίας υψηλής ραπτικής.

Διαβάστε ακόμη: Και ο Θεός έπλασε την Brigitte Bardot

Στιλ αυστηρώς προσωπικό

Όταν κάποια φορά ρωτήθηκε για το στιλ της, η Brigitte Bardot έδωσε τη συνηθισμένη της απάντηση: “Το στιλ μου είναι ότι δεν έχω στιλ”, αφήνοντας τον συνομιλητή της προβληματισμένο, μέσα σε ένα σύννεφο L’Heure Bleue, του αγαπημένου της αρώματος Guerlain. Αυτό δίνει μια πρώτη εικόνα για τη σχέση της με το ντύσιμο. Ενώ συχνά θεωρείται ότι ενδιαφέρεται για την εικόνα της, παρουσιάζει τον εαυτό της ως ένα ανέμελο πλάσμα, απελευθερωμένο από όλους τους κοινωνικούς περιορισμούς. Το στιλ της τροφοδοτεί τον μύθο της Bardot, που γεννήθηκε από την ταινία του Roger Vadim “Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα” το 1956. Η καριέρα της εκτινάχθηκε χάρη στην εντυπωσιακή φωτογενή της ποιότητα. Τα ρούχα της στην ταινία ήταν εκείνα που φορούσε στην πραγματική της ζωή, “όπως σε πολλές από τις ταινίες μου. Με έκαναν να νιώθω σαν να ήμουν πραγματικά ο εαυτός μου”, θα έγραφε αργότερα στα απομνημονεύματά της. Εδώ, ένα μαύρο κορμάκι και μια μακριά, πράσινη φούστα με κουμπιά, την οποία ξεκουμπώνει με ένα μόνο, αισθησιακό χορευτικό βήμα. Και ξαφνικά, αυτό το κορίτσι από μια πλούσια παριζιάνικη γειτονιά, ακόμα σχετικά άγνωστο μέχρι τότε, σαγηνεύει το κοινό. Ο ιδρώτας και το άγριο μουτράκι της αφήνουν το σημάδι τους στη φαντασία του κόσμου.

Διαβάστε ακόμη: Πέθανε η θρυλική ηθοποιός Brigitte Bardot

Το μάτι εστιάζει τόσο στις αναλογίες του σώματός της όσο και στα υπερβατικά αστικά της ρούχα. Ή στη χαίτη των μαλλιών της, που ρέουν άφθονα στους ώμους της. Ξεχωρίζει από το πλήθος σε μια εποχή όπου η “μικροσκοπική” εμφάνιση, με τα κομψά “μικρά κεφάλια” ήταν πολύ της μόδας. Με τα γεμάτα χείλη της, τη λεπτή μέση, τους γενναιόδωρους γοφούς και την ψηλόλιγνη σιλουέτα της, λέγεται ότι η κούκλα Barbie ήταν βασισμένη στο σωματότυπό της. Στις κουζίνες της δεκαετίας του 1950, οι νοικοκυρές ήθελαν τα καρό φορέματά της, τις μπαλαρίνες Repetto (μια υπενθύμιση των νεότερων χορευτικών της χρόνων που πέρασε κάνοντας πλιέ στη μπάρα), τα τζιν της, οι μαρινιέρες της, τα ξανθά μαλλιά και, πιο κρυφά, τον απελευθερωμένο αισθησιασμό της. Χωρίς γούνες και διαμάντια, το στιλ Bardot ήταν το αντίθετο των σταρ του Χόλιγουντ της εποχής, της Liz Taylor, της Sofia Loren και των ομοίων τους.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Far Out Magazine (@faroutmagazine)

Η ενσάρκωση της απλότητας

Ενώ η Brigitte Bardot πόζαρε για τον Christian Dior στα νεανικά της χρόνια, η Coco Chanel την απεχθανόταν, όπως πολλοί στην πουριτανική Γαλλία της δεκαετίας του 1950 αποδοκίμαζε το φλογερό πνεύμα και τον αισθησιασμό της. Στο απόγειο της φήμης της, τη δεκαετία του 1960, η Brigitte Bardot προτιμούσε να φοράει τα σχέδια του Jean Bouquin, του Jacques Esterel, του Yves Saint Laurent ή του πρωτοποριακού Paco Rabanne. “Είχε ένα στιλ που εξυψώνει, επειδή η ίδια ήταν υπέροχη, αλλά προσβάσιμο σε όλους”, σχολίασε η Ginette Vincendeau, καθηγήτρια κινηματογράφου στο King’s College του Λονδίνου, στο πρόγραμμα “Brigitte Bardot, Uncovered”.
Αυτή η γεύση για την απλότητα, μετά τον πόλεμο, θα ωφελούσε μια ολόκληρη ακμάζουσα βιομηχανία. “Έκανε πολλά για τα έτοιμα ενδύματα και τους νέους σχεδιαστές της, οι οποίοι ήταν μια νέα δύναμη στη γαλλική υψηλή ραπτική”, σχολίασε η πανεπιστημιακός. Τα περιοδικά με πατρόν από τα φορέματά της εξαντλούνταν αμέσως. Οποιοσδήποτε μπορούσε τότε, με ελάχιστα μέσα, να υιοθετήσει την εμφάνιση BB.

Ελευθερία, ισότητα, B.B.

“Δεν δίνει απολύτως καμία σημασία στη μόδα […] ντύνεται έτσι επειδή είναι η φύση της, ντύνεται όπως θέλει να ντύνεται”, σχολίασε ο Jacques Esterel, που σχεδίασε το ασυνήθιστο νυφικό της για τον δεύτερο γάμο της, αυτόν με τον Jacque Charrier το 1959. Αυτό το λιτό, κοντό, φουσκωτό ροζ καρό φόρεμα είχε μια ηχηρή επίδραση, που ξεπέρασε κατά πολύ τους τοίχους του μικρού δημαρχείου στο Λουβεσιέν όπου πραγματοποιήθηκε η τελετή.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by JK Bridal (@jkbridalcouture)

Ενώ η Brigitte Bardot μπορεί να έδειχνε αδιαφορία για τις συζητήσεις σχετικά με τη μόδα, ήταν παρ’ όλα αυτά μια εξαιρετική μάστερ στη γλώσσα των ρούχων. Ήταν επιδέξια στη χρήση λεπτομερειών που μπορούσαν να αλλάξουν τα πάντα. Όπως το να αφήνει ένα επιπλέον κουμπί ανοιχτό για να προσθέσει μια πινελιά κομψότητας σε μια υπερβολικά σεμνή ζακέτα, μια φαρδιά κορδέλα στα μαλλιά της που τόνιζε το eyeliner Kohl που προτιμούσε ή μια στενή μέση για να τονίσει τη σιλουέτα της. Καταλάβαινε τη δύναμη των ρούχων. Σε τέτοιο βαθμό που μετά την ριζική αποχώρησή της από τα κινηματογραφικά πλατό το 1973, τα χρησιμοποίησε για να προωθήσει τους σκοπούς της, κυρίως τα δικαιώματα των ζώων. Το 1977, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στον Καναδά που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, όπου στόχευε στην καταπολέμηση του κυνηγιού φώκιας, προσφέρθηκε να χρηματοδοτήσει ένα εργοστάσιο τεχνητής γούνας για τους κυνηγούς, δανείζοντάς τους το όνομά της για να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Το 1987, η Brigitte Bardot πήγε ακόμη παραπέρα: πούλησε ολόκληρη την γκαρνταρόμπα της για να χρηματοδοτήσει το ίδρυμά της. Συμπεριλαμβανομένου ενός μεταλλικού φορέματος Paco Rabanne, του νυφικού της από τον πρώτο της γάμο με τον Roger Vadim, και του αισθησιακού φόρεματος με βολάν από την ταινία “Η γυναίκα και το νευρόσπαστο” του Julien Duvivier. Η θρυλική της γκαρνταρόμπα είναι διάσπαρτη, αλλά οι κώδικες του B.B. παραμένουν. Πρωτοπόρος του hippie chic στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ενέπνευσε πολλούς σχεδιαστές και προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης. Η Kim Basinger, η Pamela Anderson και η Kate Moss, για παράδειγμα, της οφείλουν πολλά. Όπως και οι σημερινές γκαρνταρόμπες, οι οποίες πάντοτε αποτίουν φόρο τιμής στο είδωλο. Ξεκινώντας με το ντεκολτέ Bardot…

Photo credits: Getty Images