Είναι όμορφο ένα πλυντήριο; Ίσως είναι ντιζαϊνάτο, ίσως είναι το πιο όμορφο απ’ όλα τα άλλα πλυντήρια, αλλά δεν χαρακτηρίζεται αντικειμενικά όμορφο αντικείμενο. To πλυντήριο όμως είναι χρήσιμο, ότι ακριβώς δεν είναι μια δημιουργία υψηλής ραπτικής! Επηρεάζει όμως τόσο η τεχνολογία το design;

Tech vs Designers

Οι σχεδιαστές δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία σήμερα στην υιοθεσία υλικών που είναι “φιλικά προς τον πλανήτη”: βιώσιμα, ανακυκλούμενα, βιοδιασπώμενα. Ή στη γρήγορη αποδοχή καινούριων αξεσουάρ ραπτικής, ορατών και “αοράτων”, όπως το βέλκρο για παράδειγμα. Όμως δείχνουν απροθυμία να ενσωματώσουν hi-tech τεχνολογικά ευρήματα, όπως τα wearables, τα gadgets που φοριούνται και έχουν εμφανιστεί αρκετά χρόνια τώρα. Βεβαίως, τα βρίσκουμε ήδη σε ενδύματα, όχι όμως και σε δημιουργίες της haute couture ή του pret-a-porter.

Κι αν αυτό συμβαίνει με τα «αόρατα gadgets”, φανταστείτε πόσο απέχουμε από τη χρησιμοποίηση εφευρέσεων που βοηθούν πραγματικά τον άνθρωπο στην καθημερινότητά του και θα επηρεάσουν ουσιαστικά τον σχεδιασμό ενός ενδύματος, εφόσον το ζητούμενο είναι να ενσωματωθούν.

H NASA ζήτησε από τον οίκο Prada σε συνεργασία με την Axiom Space, να σχεδιάσουν τη νέα στολή που θα φορούν οι αστροναύτες του προγράμματος Artemis III

Χρήσιμη, απαραίτητη αλλά με προκλήσεις

Οι “εξωσκελετοί”, έχουν ήδη εμφανιστεί και πωλούνται. Πρόκειται για ρομποτικές hi-tech κατασκευές που βοηθούν τον άνθρωπο στα προβλήματα που αντιμετωπίζει και στις προκλήσεις που συναντά την καθημερινότητά του. Σκεφτείτε μια πωλήτρια που ολοκληρώνει εντελώς ξεκούραστα την οκτάωρη βάρδια της, χωρίς να εμφανίσει λίγα χρόνια αργότερα φλεβίτιδα. Την 67χρονη Mouna Ayoub το ίδιο ευκίνητη, όπως στα 25 της. Ή τον 90χρονο Giorgio Armani να ολοκληρώνει ένα ντεφιλέ, παρελαύνοντας το ίδιο γοργά με τα μοντέλα του.

Η τεχνολογία μάς είναι χρήσιμη και απαραίτητη. Όμως η wearable robot χαρακτηρίζεται από ογκώδη εξαρτήματα που είναι αδύνατον να κρυφτούν από μια κοντή φούστα, ένα βραδινό φόρεμα, από ένα κομψό παντελόνι…

Η science fiction δείχνει το μέλλον

Στις κινηματογραφικές ταινίες που δείχνουν το απώτερο μέλλον οι άνθρωποι είναι ντυμένοι πανομοιότυπα ή με ελάχιστες παραλλαγές. Και όσο και αν η επιστημονική φαντασία δεν αποτελεί θέσφατο δεν γίνεται να μην παραδεχτούμε πως συνήθως ελάχιστα “πέφτει έξω”. Η στολή που εικονογράφησε την έκδοση του προφητικού ταξιδιού “Από τη Γη στη Σελήνη” από τον Ιούλιο Βερν το 1865, ελάχιστα διαφέρει από αυτήν που χρησιμοποίησε ο Neil Armstrong όταν ως πρώτος άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι το 1969!

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 κορυφαίοι σχεδιαστές όπως ο André Courrèges, o Pierre Cardin, ο Paco Rabanne κι ο Rudy Gernreich παρουσίασαν στα παρισινά τους ντεφιλέ της haute couture τη “Space Age Fashion”. Όλοι τους συμφωνούσαν, ο καθένας βέβαια με την ιδιαίτερη οπτική του, πως στο μέλλον τα ίδια κοψίματα, χρωματισμοί και υλικά θα χρησιμοποιούνται για τις δημιουργίες που θα απευθύνονται ταυτόχρονα και στα δύο φύλα!

 

Να περιμένουμε και ΑΙ σχεδιαστές και μόδα;

Μακάρι, αλλά αμφιβάλλουμε. Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα βρίσκει τη χρυσή τομή στις πολλές παραμέτρους και προκλήσεις που θα πρέπει να ικανοποιεί μια δημιουργία ραπτικής.

Η μόδα όμως εξυπηρετεί την έμφυτη ματαιοδοξία που διαθέτει ένας άνθρωπος: να θέλει να ξεχωρίζει: Μόλις ξεπεραστεί το άχαρο διάστημα όπου οι εμφανίσεις θα είναι όλες ίδιες ή παρόμοιες, η μόδα θα κληθεί να κάνει το καθήκον της, στο πλαίσιο όμως που θα της ορίζει η τεχνολογία.

Μέχρι στιγμής η υψηλή ραπτική και η τεχνολογία έχουν συμπορευθεί μια μόνο φορά: όταν η NASA ζήτησε από τον οίκο Prada σε συνεργασία με την Axiom Space, να σχεδιάσουν τη νέα στολή που θα φορούν οι αστροναύτες του προγράμματος Artemis III.

Η στολή με ορατές “πινελιές Prada” παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Μιλάνο. Στην αποστολή που θα περιλαμβάνει και προσελήνωση, θα συμμετέχουν η “πρώτη γυναίκα” και ο “πρώτος έγχρωμος” που θα περπατήσουν στο φεγγάρι. Αποστολή μεγάλου συμβολισμού, εφόσον βέβαια την επιτρέψει ο Donald Trump.