Μπορεί την “κεραμική” ως τέχνη να μην την ανακαλύψαμε εμείς, όμως οι Έλληνες βρήκαμε τη λέξη και τη βαπτίσαμε ώστε να τη χρησιμοποιούν πλέον σε όλες τις γλώσσες, χωρίς δυστυχώς να μας πληρώνουν δικαιώματα χρήσης. Αντιστοίχως δυστυχώς, στο παιχνίδι της σύγχρονης κεραμικής, όπως έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ήδη από τον 20ο αιώνα η Ελλάδα είναι απούσα.

Διαβάστε ακόμη: Η καρδιά της υψηλής ωρολογοποιίας χτυπά στη Γενεύη

Έτσι γεννήθηκαν τα κεραμικά ρολόγια

Με επιστημονικούς όρους, ως κεραμικό μπορεί να οριστεί συνοπτικά ένα υλικό “ανόργανο μη μεταλλικό στερεό που αποτελείται είτε από μέταλλα είτε από μη μεταλλικές ενώσεις, που έχουν διαμορφωθεί και στη συνέχεια σκληρυνθεί με θέρμανση σε υψηλές θερμοκρασίες”.

Ενώ, λοιπόν τη λέξη “κεραμικό” την έχουμε συνδέσει με υλικά όπως ο πηλός, το γυαλί ή η πορσελάνη, ο χαρακτηρισμός “κεραμικά υψηλής τεχνολογίας” αφορά άλλα υλικά που χρησιμοποιούνται σε τεχνολογίες αιχμής όπως στην αεροδιαστημική, στην αυτοκινητοβιομηχανία, σε ηλεκτρονικές εφαρμογές και στην ωρολογοποιία.

Μεταξύ των δημοφιλών κεραμικών αυτού του τύπου είναι το οξείδιο του αλουμινίου (που χρησιμοποιείται, για παράδειγμα, για την κατασκευή οδοντικών εμφυτευμάτων) και το οξείδιο του ζιρκονίου (η ένωση που χρησιμοποιείται συχνότερα για κάσες ρολογιών).

Διαβάστε ακόμη: Έρευνα: Ποια είναι οι καλύτερη επένδυση σε είδη πολυτελείας;

Η μαύρη περίοδος των κεραμικών ρολογιών

Η μάρκα ρολογιών που συνδέεται με την πρωτοποριακή χρήση κεραμικών υλικών στην ωρολογοποιία είναι η Rado, η οποία παρουσίασε το 1962 το ιστορικό της ρολόι DiaStar, διαφημίζοντάς το ως “το πρώτο ρολόι που δεν χαράζεται”. Το DiaStar είχε μια κάσα και ένα μπρασελέ από καρβίδιο βολφραμίου, το οποίο με τον πιο αυστηρό επιστημονικό ορισμό είναι στην πραγματικότητα ένα υβρίδιο μετάλλου/κεραμικού. Ωστόσο, το DiaStar θεωρείται γενικά το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο “κεραμικό ρολόι”.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, άλλοι κατασκευαστές ρολογιών εντάχθηκαν στη μάχη. Η Omega παρουσίασε μια έκδοση του Seamaster (το ”Black Tulip”) στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Αν θεωρούμε το πανταχού παρόν σήμερα οξείδιο του ζιρκονίου το σημείο αναφοράς για το “πραγματικό” κεραμικό υλικό, τότε η πρώτη κεραμική κάσα ρολογιού εμφανίστηκε με το Da Vinci Perpetual Calendar της IWC, ένα ορόσημο της ωρολογοποιίας που κυκλοφόρησε το 1985. Η IWC θα συνέχιζε να καινοτομεί περαιτέρω στον τομέα των κεραμικών, κυρίως στα Pilot’s Watches της, ξεκινώντας με το ορόσημο “Black Flieger” του 1994, και πρόσφατα έκανε εντυπωσιακά βήματα στον απαιτητικό τομέα των έγχρωμων κεραμικών.

Η τάση ορίζει τα χρώματα

Μόλις 10 χρόνια αργότερα, όταν το παράρτημα ρολογιών του οίκου Chanel παρουσίασε το ελκυστικό και επιθετικά διαφημιζόμενο μοντέλο J12, το ευρύτερο κοινό άρχισε να αντιλαμβάνεται το κεραμικό υλικό, ως ένα επιθυμητό, ανερχόμενο υλικό για ρολόγια πολυτελείας.

Οι θετικές ιδιότητές του κεραμικού υλικού είναι πολλές (ελαφρύ, ανθεκτικό, ανθεκτικό στις γρατσουνιές, ανθεκτικό στη θερμότητα, υποαλλεργικό), ενώ οι αρνητικές ελάχιστες (υπάρχει ενδεχόμενο να σπάσει με ορισμένου τύπου κτύπημα). Αν προστεθεί και το γεγονός πως ως υλικό δουλεύεται πιο δύσκολα από τα μέταλλα, είναι που του έδωσαν τον χαρακτηρισμό “premium”, με αντίστοιχη βέβαια αύξηση στην τιμή του ρολογιού.

Ίσως όμως το πλέον δελεαστικό πλεονέκτημα είναι ότι τα κεραμικά ρολόγια προσφέρουν πιθανώς την πιο ζωντανή γκάμα επιλογών χρωμάτων για την κάσα, αλλά και για το μπρασελέ.

Στη φετινή έκθεση Watches and Wonders στη Γενεύη, όλοι οι premium οίκοι παρουσίασαν χρωματιστά κεραμικά ρολόγια, κάποιοι μάλιστα ξαφνιάζοντας τους φανατικούς θαυμαστές τους, όπως η Hublot με το Big Bang UNICO Red Magic. Όμως ο οίκος Chanel εντυπωσίασε με το μυστικό ρολόι του Kiss Me, στο σχήμα του κλασικού κραγιόν κρεμασμένο από μια αλυσίδα λαιμού!