Το 1961, στην καρδιά της Ουάσινγκτον, ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στάθηκε όχι απλώς ως εορταστικό σύμβολο, αλλά ως πολιτισμικό γεγονός. Εκείνη τη χρονιά, η Jackie Kennedy επέλεξε να μεταμορφώσει την Μπλε Αίθουσα του Λευκού Οίκου σε μια σκηνή εμπνευσμένη από τον «Καρυοθραύστη» του Pyotr Ilyich Tchaikovsky, αντικαθιστώντας την ασημένια διακόσμηση με τα λευκά φώτα του δέντρου των Eisenhower.

Διαβάστε ακόμη: To μυστικό πίσω από το παλτό της Jackie Kennedy | Πώς θα το αποκτήσετε

Το δέντρο στολίστηκε με ξύλινα παιχνίδια, μικρά πουλιά, αγγελάκια και φιγούρες από το διάσημο μπαλέτο. Δεν επρόκειτο για έναν συνηθισμένο στολισμό. Αντίθετα, συνιστούσε μια συνειδητή προσπάθεια να εισαχθεί η έννοια της «θεματικής χριστουγεννιάτικης διακόσμησης» στον πιο εμβληματικό πολιτειακό χώρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκείνη την περίοδο, η Αμερική ζούσε υπό τη σκιά του Ψυχρού Πολέμου, και η ανάγκη για εικόνες θαλπωρής και ενότητας ήταν κάτι παραπάνω από αισθητική επιλογή, ήταν πολιτισμικό μήνυμα.

Διαβάστε ακόμη: Δολοφονία JFK: Τι απέγινε το ροζ ταγέρ της Jackie Kennedy;

Ένα από τα πολλά καθήκοντα της Πρώτης Κυρίας είναι η διακόσμηση του Λευκού Οίκου για τις γιορτές κάθε χρόνο. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Jackie Kennedy είναι η δημιουργός αυτής της εορταστικής παράδοσης. Παρόλο που προηγούμενες κυρίες είχαν στολίσει τον Λευκό Οίκο με χριστουγεννιάτικα στολίδια, η Jackie ήταν αυτή που το 1961 δημιούργησε ένα θεματικό δέντρο. Η Jackie ξεκίνησε επίσης την πρακτική να τοποθετεί το κύριο χριστουγεννιάτικο δέντρο του Λευκού Οίκου στο Μπλε Δωμάτιο, με τον πολυέλαιο αφαιρεμένο, μπορεί να φιλοξενήσει δέντρο ύψους έως 5,5 μέτρων. Κάποιες από τις ιδέες της παραμένουν ακόμη και σήμερα, ενώ άλλες Πρώτες Κυρίες έχουν προσθέσει τις δικές τους πινελιές.

Το χριστουγεννιάτικο concept έγινε θεσμός

Το 1962, το ίδιο πνεύμα συνεχίστηκε, αυτή τη φορά σε διαφορετικό χώρο του Λευκού Οίκου, λόγω εργασιών ανακαίνισης. Το θέμα μετατοπίστηκε από το μπαλέτο στον κόσμο της παιδικής φαντασίας. Καραμέλες, ψεύτικα δώρα και απλά χειροποίητα στολίδια, ζαχαρωτά μπαστούνια, gingerbread, τυλιγμένα δώρα και ψάθινα στολίδια, αποπνέοντας αίσθηση παιδικής μαγείας. δημιούργησαν ένα σκηνικό που έμοιαζε περισσότερο με ανάμνηση παρά με διακόσμηση. Τα στολίδια είχαν φτιαχτεί από ηλικιωμένους τεχνίτες και άτομα με αναπηρίες σε όλη τη χώρα. Αυτή η επιλογή ερμηνεύτηκε από πολλούς ιστορικούς ως μια σιωπηρή προσπάθεια επανασύνδεσης της δημόσιας ζωής με την ιδιωτική, οικογενειακή ζεστασιά.

Τα Χριστούγεννα του 1962 ήταν τα καλύτερα ια την Jackie Kennedy, που ήταν έγκυος. Είχε κερδίσει επαίνους για την κομψή αναδιακόσμηση του Λευκού Οίκου ενώ ο Πρόεδρος είχε αντιμετωπίσει την κρίση των πυραύλων στην Κούβα και είχε προσέξει ιδιαίτερα το δώρο που της έκανε, ένα σχέδιο του Γάλλου ιμπρεσιονιστή Auguste Renoir. Η Jackie του χάρισε ένα κομμάτι scrimshaw με σκαλισμένη τη σφραγίδα του Προέδρου, το οποίο, τοποθετήθηκε στο φέρετρό του, ένα χρόνο αργότερα…

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η αισθητική εκείνων των δέντρων εγκαταστάθηκε σταδιακά στη συλλογική μνήμη των αμερικανικών σπιτιών. Έγινε πρότυπο μιας πιο αφηγηματικής προσέγγισης στη γιορτινή διακόσμηση, όπου κάθε στολίδι όφειλε να «λέει μια ιστορία». Η επιρροή αυτής της αισθητικής ξεπέρασε τα όρια των ιδιωτικών κατοικιών και μεταφέρθηκε και σε χώρους υψηλής αρχιτεκτονικής και ιστορικής σημασίας. Στο Château de la Croix des Gardes, η διακόσμηση των εορτών ακολούθησε την ίδια φιλοσοφία: κομψότητα χωρίς υπερβολή, χρώμα που λειτουργεί ως μνήμη, και στολίδια που θυμίζουν περισσότερο οικογενειακά κειμήλια παρά σύγχρονα αντικείμενα.

Σήμερα, 63 χρόνια μετά, εκείνο το δέντρο αντιπροσωπεύει μια εποχή όπου η διακόσμηση μπορούσε να λειτουργήσει ως πολιτισμική γλώσσα. Δεν ήταν απλώς ένα χριστουγεννιάτικο σύνολο, αλλά μια πράξη  ιστορίας: ένας τρόπος να ειπωθεί, χωρίς λόγια, ότι ακόμη και στις πιο αβέβαιες εποχές, ο άνθρωπος αναζητά φως, μνήμη και συνέχεια.

Photo credit: Getty Images