Τα κορίτσια της Εθνικής ομάδας πόλο τα πήγαν λίγο καλύτερα από την αντίστοιχη εθνική ομάδα των ανδρών για την οποία επίσης είμαστε υπερήφανοι. Ο χρυσός από τον χαλκό ή τη χάρτινη τιμητική 4η θέση, στο χρηματιστήριο του αθλητισμού δεν απέχουν πολύ ως αξίες.

Διαβάστε ακόμη: Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση: Η κληρονόμος που θέλει να αλλάξει τον κόσμο

Εξαργυρώνοντας τα χρυσά μετάλλια

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα τα χρυσά κορίτσια θα φωτογραφηθούν στο αεροδρόμιο με επισήμους. Θα τις καλέσουν οι επίσημοι στα σπίτια που οι ίδιοι οι επίσημοι μοίρασαν στα αξιώματά τους. Μπορεί να τους μοιραστεί κάποιο ποσό, σίγουρα θα τους δοθεί κάποια χαμηλόβαθμη θέση στις ένοπλες δυνάμεις. Η πολιτεία θα θεωρήσει πως έτσι ξεπλήρωσε το χρέος της και θα πάψει να ασχολείται μαζί τους. Μετά τα 15 κορίτσια μας θα παραδοθούν στην ίδια λήθη με τα χρυσά κορίτσια του 2011 στην Κίνα και τα ασημένια κορίτσια του 2004 των Ολυμπιακών της Αθήνας.

Για να σκεφτούμε όμως κάτι: οι 15 Ελληνοπούλες είναι οι κορυφαίες ανάμεσα σε 4 δισεκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη. Αυτό που κατάφεραν στατιστικά ίσως είναι πιο δύσκολο από το εξάρι στο Τζόκερ. Και η τύχη πολύ μικρό ρόλο έπαιξε στο κατόρθωμά τους. Οι ικανότητες, η σκληρή δουλειά, οι στερήσεις, το πείσμα, το ξεπέρασμα των απογοητεύσεων και των προσωπικών τους προβλημάτων, τους χάρισαν το χρυσό μετάλλιο. Γιατί λοιπόν τα κορίτσια αυτά, όπως και τα αγόρια της εθνικής ομάδας πόλο να μη γίνουν οι “επίσημοι” που χρειάζεται η χώρα. Είναι λιγότερα ικανά από τα παιδιά του κομματικού σωλήνα που καταλαμβάνουν πατροπαράδοτα αυτές τις θέσεις. Γιατί να μη διοριστούν υπουργοί, γενικοί γραμματείς, κυβερνητικά στελέχη, διοικητές μεγάλων οργανισμών; Γιατί να μη συμπεριληφθούν σε όλα τα κομματικά ψηφοδέλτια και όλοι εμείς να τις στείλουμε στη βουλή; Γιατί η μισή βουλή μας να συντίθεται από δικηγόρους και όχι από αθλητές; Να συνυπολογίσουμε και κάτι ακόμη: οι κοπέλες και τα αγόρια των ομαδικών αθλημάτων έχουν μάθει, έχουν βιώσει πως η επιτυχία τους είναι συλλογική, δεν λειτουργούν η καθεμία/ο καθένας για το συμφέρον του. Και η Ελλάδα 3.0 και 4.0 μόνο με συλλογική προσπάθεια και από νέα μυαλά θα προέλθει.

Διαβάστε ακόμη: Η Στεφανία Φραγκίστα δεν χαράζει ρότες σε πλοία αλλά πατρόν για μαγιό

Το δικό μας χρέος

Κάποιοι από εμάς θα τις υποδεχτούμε στο αεροδρόμιο, ορισμένοι θα βρεθούν σε καλή θέση και θα τσιμπήσουν αυτόγραφα, λιγότεροι θα συνοδεύσουν το πούλμαν τους με τα παπιά τους. Έτσι όμως θα τις τιμήσουμε προσωπικά ο καθένας μας; Ίσως μια ένδειξη σεβασμού και αναγνώρισης είναι να παρακολουθήσουμε κάποιον αγώνα πόλο και να χειροκροτήσουμε και τις δύο ομάδες. Ίσως μια ανταμοιβή τους να ήταν να γραφτούμε μερικά εκατομμύρια Έλληνες ως followers στους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνική δικτύωσης, να τους αποδείξουμε ότι μας ενδιαφέρουν κι ας μας “πουλάνε” αυτές μαγιό και κρέμες ημέρας λίγο καιρό αργότερα: το αξίζουν. Είναι καλύτερες, εξυπνότερες ή ωραιότερες, είναι σε τελευταία ανάλυση πιο ενδιαφέρουσες, οι ήδη υπάρχουσες Ελληνίδες (και Έλληνες) influencers; Στο χέρι μας είναι να βοηθήσουμε ώστε τα χρυσά κορίτσια μας (και ελπίζουμε τα χάλκινα αγόρια μας) να γίνουν τα πρότυπα, που θα βοηθήσουν τη χώρα μας να γίνει καλύτερη.

Ιωάννα, Ελευθερία, Φωτεινή, Ελένη, Αθηνά – Δήμητρα, Στεφανία, Ειρήνη, Μαρία, Χριστίνα, Βάσω, Μαργαρίτα, Μαρία, Αλεξία – Ευγενία, Ευφροσύνη και Φοίβη σας είμαστε αιώνια υπόχρεοι.

Photo credit: Getty Images