Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω έλλειψης υφάσματος, το 1942 μειώθηκε κατά 10% το ύφασμα στα γυναικεία μαγιό, ανοίγοντας το δρόμο για πιο μικρά σχέδια. Έτσι, το καλοκαίρι του 1946, οι σχεδιαστές Jacques Heim και Louis Réard παρουσίασαν το μπικίνι στη Γαλλική Ριβιέρα, στις Κάννες. Ήταν μια τολμηρή και ριζοσπαστική δημιουργία, καθώς αποτελούνταν από δύο μικρά κομμάτια ύφασμα που άφηναν μεγάλη έκθεση στο σώμα, κάτι που ήταν ασυνήθιστο για την εποχή. Το όνομα «μπικίνι» το εμπνεύστηκε ο Réard από το νησί Μπικίνι στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου εκείνη την περίοδο διεξάγονταν πυρηνικές δοκιμές από τις ΗΠΑ. Ήλπιζε να προκαλέσει ένα «σοκ» στη μόδα, παρομοιάζοντας την επίδραση του μαγιό του με την έκρηξη που συνέβαινε στο νησί.

Στην αρχή, το μπικίνι θεωρήθηκε πολύ προκλητικό και ακατάλληλο για δημόσια εμφάνιση. Αρκετές χώρες απαγόρευσαν τη χρήση του, ενώ σε πολλούς τόπους οι γυναίκες που το φορούσαν αντιμετώπιζαν κριτική και κοινωνικό στίγμα. Ωστόσο, με τα χρόνια, το μπικίνι πέρασε από τα όρια της πρόκλησης στην αποδοχή, συμβολίζοντας την ελευθερία, την απελευθέρωση του γυναικείου σώματος και τη νεότητα.

Η δημοτικότητά του εκτοξεύτηκε τη δεκαετία του ’50 και κυρίως μετά τη δεκαετία του ’60, χάρη και σε διασημότητες και κινηματογραφικές εμφανίσεις που το καθιέρωσαν ως must κομμάτι για την παραλία. Σήμερα, το μπικίνι είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο της μόδας, με άπειρες παραλλαγές και στυλ, αποτελώντας σύμβολο θηλυκότητας, αυτοπεποίθησης και καλοκαιρινής χαράς.

Video credit: @beccakahane/TikTok – Creative: Ανδρέας Κωστόπουλος