Το βαρύ αποτύπωμα του νερού που αφήνει η μόδα και τα διάφορα trends κάνουν σοβαρό κακό στον πλανήτη μας, πολύ πιο απειλητικό από την κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση των ωκεανών. Και ελάχιστοι ασχολούνται μαζί του.
Η υψηλή ραπτική γελάει με το ψεύτικο στήθος, αλλά αγνοεί το αληθινό. Γιατί η μόδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το μεγάλο στήθος ως ντροπή και όχι ως μια φυσική πραγματικότητα;
Εκείνος ή εκείνη που βιάζεται πιο πολύ από εσάς. Που εκνευρίζεται, που σνομπάρει πιο πολύ από εσάς. Που δικαιούται περισσότερα από εσάς. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζει.
Δύσκολα μπορείς πλέον να συγκεντρωθείς, να χαλαρώσεις, να αποδράσεις. Η αναζήτηση για ησυχία σε έναν ολοένα και πιο θορυβώδη κόσμο μοιάζει μάταιη.
Ένα «φτάνει» για όλα όσα μας γονατίζουν χωρίς να φαίνονται. Και για την ανάγκη να τα αφήσουμε κάτω – πριν καούμε εντελώς.
Γιατί στην Ελλάδα ξεκινάμε με ένα «τι πάθαμε;», ενώ αλλού ρωτούν απλώς «τι έγινε;». Μήπως η ίδια η γλώσσα μάς προδιαθέτει να βλέπουμε το σκοτεινό σενάριο πριν καλά-καλά γραφτεί;
Οι φοβίες και οι κρίσεις πανικού δεν κάνουν θόρυβο. Δεν φαίνονται. Δεν εξηγούνται. Κι όμως, αλλάζουν τον τρόπο που κάποιος αναπνέει, κινείται, "ζει".
Το Πάσχα στην πατρίδα μας δεν έρχεται ποτέ μόνο του! Καταφθάνει μαζί με τη νονά που κρατάει τη λαμπάδα για το βαφτιστήρι της. Και αν μία εικόνα αξίζει να μένει στη μνήμη μας, είναι το πρόσωπο των παιδιών που φωτίζεται όταν την κρατούν αναμμένη στα χέρια τους…
#MeToo: Δεν ήταν μόδα, ήταν μια κραυγή. Ούτε καταργήθηκε, ούτε ξέφτισε. Απλώς πέρασε στο επόμενο στάδιο.
Πότε ήταν η τελευταία φορά αλήθεια που διαμαρτυρηθήκατε πως δεν έχετε τίποτα να φορέσετε ή πως μετανιώσατε για ρούχα και αξεσουάρ που παρέμειναν στη ντουλάπα και νιώσατε ενοχές, επειδή δεν είδαν ποτέ το φως της ημέρας;