Πώς φτιάχτηκαν τα κοστούμια στο Frankenstein του Guillermo del Toro
Πώς η σχεδιάστρια κοστουμιών Kate Hawley δημιούργησε έναν ολόκληρο κόσμο από το μηδέν για την ταινία Frankenstein του Guillermo del Toro.
Κάποτε, το όνομα «Frankenstein» έφερνε στο νου εικόνες σκοτεινών εργαστηρίων, πειραμάτων και κεραυνών. Στη νέα όμως διασκευή του Guillermo del Toro για το Netflix, η λέξη αποκτά μια εντελώς διαφορετική, οπερατική διάσταση. Τα κοστούμια που σχεδίασε η Kate Hawley μετατρέπουν τη γνωστή γοτθική ιστορία σε ένα οπτικό ποίημα γεμάτο χρώμα, συμβολισμούς και ρομαντική υπερβολή.
Διαβάστε ακόμη: Frankenstein: Η ιστορία των vintage κοσμημάτων που φορά η Mia Goth
Ένας κόσμος φτιαγμένος από την αρχή
Ο Del Toro οραματίστηκε το Frankenstein όχι μέσα από το σκοτάδι του 18ου αιώνα, αλλά σε ένα πιο σύγχρονο πλαίσιο, στα μέσα του 19ου αιώνα, την εποχή του Κριμαϊκού Πολέμου και των μεγάλων τεχνολογικών αλλαγών. Η επιλογή αυτή του επέτρεψε να δημιουργήσει ένα έργο με μοντέρνα αίσθηση μέσα σε κλασικό πλαίσιο. Οι στολές, επομένως, έπρεπε να αντικατοπτρίζουν έναν κόσμο όπου η επιστήμη, η τέχνη και η θρησκεία συγκρούονται, αναζητώντας τη θέση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό και τη φύση.
Διαβάστε ακόμη: Downton Abbey: Σε δημοπρασία κοστούμια και αντικείμενα της σειράς | Πόσο «πιάνουν» και ποια ξεχωρίζουν

Απορρίπτοντας τα σκοτεινά μοτίβα του Charles Dikens, ο σκηνοθέτης και η σχεδιάστρια αποφάσισαν να χτίσουν ένα σύμπαν γεμάτο ένταση και χρώμα. Ο Victor Frankenstein (Oscar Isaac) ντύνεται σαν δανδής-καλλιτέχνης, μέσα σε κόκκινες και πορφυρές αποχρώσεις. Η Elizabeth (Mia Goth), μνηστή του μικρότερου αδελφού του, κινείται μέσα σε φορέματα-γλυπτά, στα χρώματα πολύτιμων λίθων. Και ο Πλάσμα (Jacob Elordi) ντύνεται με σύμβολα της ανθρώπινης εμπειρίας, από τις επιδέσμους που θυμίζουν Χριστό έως τα παλιά ρούχα στρατιώτη που υποδηλώνουν τη μνήμη και την απώλεια.

Η γλώσσα του χρώματος
Το κόκκινο είναι το κυρίαρχο χρώμα της ταινίας, το χρώμα του αίματος, της ζωής και του θανάτου. Η μητέρα του Victor, Claire, «ζει» μέσα από αυτό το χρώμα: το κόκκινο πέπλο της μεταμορφώνεται σε λεκέ στην πλάτη του γιου της, στα κόκκινα γάντια του, στα λουλούδια της νεκρικής τελετής, μέχρι να κορυφωθεί στην αιματοβαμμένη σκηνή του θανάτου της Elizabeth. Για την Hawley, το κόκκινο λειτουργεί ως «οπτικός κύκλος» που ενώνει τη ζωή και τον θάνατο, τη δημιουργία και την καταστροφή.
Αλλά και τα υπόλοιπα κοστούμια μιλούν μέσα από τα μοτίβα τους. Οι υφές της Elizabeth εμπνεύστηκαν από εικόνες μικροσκοπικών κυττάρων και ακτίνων Χ, σαν το σώμα να μεταμορφώνεται σε ύφασμα. Στον αντίποδα, το φόρεμα από μαλαχίτη με κρίνες και οργανικά σχέδια συνδέει τη φύση με τη θρησκεία, όπως κάνει και το χαρακτηριστικό κομποσκοίνι της ηρωίδας.

Από τα αρχεία της Tiffany & Co.
Για τη δημιουργία των κοσμημάτων, η Hawley συνεργάστηκε με τον ιστορικό οίκο Tiffany & Co., αφού πρώτα ερεύνησε τα αρχεία του. Από εκεί προέκυψε το σταυροειδές περιδέραιο της Elizabeth, ένας συνδυασμός από ένα αρχειακό σταυρό και το περίφημο περιδέραιο Scarab της σχεδιάστριας Meta Overbeck. Κατασκευασμένο σε βαθυκόκκινη καρνεόλη, το φυλαχτό αυτό συνοδεύει την ηρωίδα σε όλη την ταινία, συμβολίζοντας τη συνάντηση φύσης και θρησκείας μέσα από το αίμα και τη θυσία.

Το νυφικό της Elizabeth
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά κοστούμια είναι το νυφικό της Elizabeth, εμπνευσμένο από τις κορδέλες των ελβετικών κορσέδων του 19ου αιώνα. Κατασκευασμένο σε έξι διαδοχικά στρώματα, λειτουργεί σαν «ανατομικό δείγμα»: κάθε επίπεδο αποκαλύπτει το εσωτερικό του σώματος, σαν να ξεφλουδίζει κανείς το δέρμα. Το τελευταίο, διάφανο στρώμα από οργάντζα θυμίζει ακτινογραφία. Όταν το αίμα διαποτίζει το ύφασμα, το φόρεμα μετατρέπεται σε σύμβολο ζωής και θανάτου. Για τη σκηνή αυτή χρειάστηκαν εννέα διαφορετικές εκδοχές του φορέματος, ειδικά κατασκευασμένες ώστε να αποδώσουν την κίνηση και τη διάχυση του χρώματος.

Ο Πλάσμα ως «νέος άνθρωπος»
Η κλασική εικόνα του τέρατος με πράσινο δέρμα και βίδες στο λαιμό εξαφανίζεται εντελώς. Ο Del Toro βλέπει το δημιούργημα του Victor ως έργο τέχνης, έναν «Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου» φτιαγμένο από τα σώματα πεσόντων στον Κριμαϊκό Πόλεμο. Οι επίδεσμοι παραπέμπουν στη Σταύρωση, ενώ το παλτό που βρίσκει στο πεδίο της μάχης γίνεται μια «δεύτερη επιδερμίδα», μια μνήμη άλλης ζωής. Καθώς ο Πλάσμα μαθαίνει να αγαπά και να μιλά, τα ρούχα του γίνονται πιο ευγενικά, σχεδόν τελετουργικά, αποτυπώνοντας τη μεταμόρφωσή του από πλάσμα σε άνθρωπο.

Ένα όραμα φτιαγμένο με πάθος
Η συνεργασία της Hawley με τον Del Toro βασίστηκε στην κοινή τους αγάπη για το θέατρο, τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που επανερμηνεύει τη γοτθική παράδοση με χρώμα, ποίηση και συγκίνηση. Κάθε ύφασμα, κάθε κόσμημα και κάθε ράμμα κουβαλά την ψυχή των ηρώων του. Όπως λέει και η ίδια η σχεδιάστρια, «όταν βρίσκεστε μέσα στον κόσμο του Guillermo, η γλώσσα των κοστουμιών γίνεται αυτόματα η γλώσσα του ίδιου του ονείρου».



