Ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί από νωρίς στην Πέτρινη Αποθήκη του ΟΛΠ στον Πειραιά. Ήταν ωραίο να βλέπεις γυναίκες ντυμένες με χρώματα, υφάσματα που χορεύουν, αλλά και άνδρες με εσάρπες με τις αναγνωρίσιμες πτυχώσεις της σχεδιάστριας. Δεν είναι και λίγο να γιορτάζεις 40 χρόνια με φίλους, γνωστούς, αγνώστους, μέσα από μια συλλογή με ρυθμό, ανάσες, κίνηση. Η Δάφνη Βαλέντε βάφτισε την τελευταία της κολεξιόν «Not the Gordian knot» και την παρουσίασε την Τετάρτη, αργά το βράδυ, στο πλαίσιο της Athens Fashion Week. Σαν ένα πάρτι, μια γιορτή, μια ρετροσπεκτίβα με στιλ, άποψη, συγκίνηση, τίποτα που μυρίζει ναφθαλίνη.

Δείτε ακόμη: Τα κορίτσια της διπλανής πόρτας που έγιναν μούσες

Είχαμε χρόνο να διαβάσουμε το «σενάριο» της κολεξιόν στην πρόσκληση με τις χρυσές αντανακλάσεις, την εικόνα με το χρυσό πλισέ που βρήκαμε στη θέση μας. Για να μάθουμε ότι πρόκειται για μια συλλογή που τιμά με λογοπαίγνιο όλους τους πολύτιμους δεσμούς της ζωής μας. «Δεσμούς αγάπης, οικογένειας, φιλίας, συνεργασίας, τους δεσμούς που συντηρούμε με κάθε κόστος και δεν διακόπτουμε βίαια, όπως τον Γόρδιο δεσμό».

ATHENS FASHION WEEK

Και πώς μεταφράζεται αυτό στα ρούχα; «Οι δεσμοί εκφράζονται στα μοντέλα με κόμπους σε απροσδόκητα σημεία, ντραπέ που δένονται ανάλαφρα, τιράντες με κόμπους που στολίζουν γυμνές πλάτες, σε μια παλέτα από γήινα χρώματα ώριμων φρούτων και χρώματα του Αιγαίου πελάγους», διάβασα στο συνοδευτικό κείμενο.

Μόλις έσβησαν τα φώτα, άρχισαν να γράφουν οι κάμερες και άναψαν οι προβολείς, έμοιαζε να έχει σταματήσει ο χρόνος. Για να δούμε ηρωίδες και ρόλους σε fast forward και rewind. Με αγάπη και σεβασμό στην αρχαιοελληνική αισθητική από μία σχεδιάστρια που γνωρίζει καλά την ελληνική μόδα από τη φόδρα της.

Για να αφηγηθεί πλισέ ιστορίες. Nα πειραματιστεί με τη χρήση ετερόκλητων υλικών, έχοντας διαμορφώσει τη δική της διάλεκτο στην παγκόσμια μόδα, με πλισέ φορέματα που χορεύουν, και αξεσουάρ που έχουν κάτι από αρχαία Ελλάδα στο σήμερα. Ως Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Σχεδιαστών στο παρελθόν ξέρει τι σημαίνει ελληνικότητα και εξωστρέφεια. Και κυρίως πως συνδυάζονται αυτά τα δύο χωρίς να επενδύει κανείς στο φολκλόρ στοιχείο. Αλλά και τι αναγνωρίζουν οι Έλληνες και τι οι ξένοι σαν “ελληνικό”.

Δεν ξέρω αν όταν βλέπει κανείς μια παράσταση μόδας νοσταλγεί το παρελθόν ή ονειρεύεται το μέλλον της. H Δάφνη Βαλέντε, με σπουδές στο Central Saint Martins, σχεδιάζει έξυπνα φορέματα που κινούνται, χορεύουν, αισθάνονται, επικοινωνούν συναισθήματα,  υποστηρίζουν την τεχνολογία των υλικών. Η ίδια δεν γκρινιάζει, χαμογελάει αινιγματικά αλλά θυμάμαι να μου λέει τρυφερά σε μία συνέντευξη μας πως: «Είμαστε ήρωες οι Ελληνες σχεδιαστές».

Ήρωες, μαζί και επαναστάτες με αιτία. Παραμένει μια δημιουργός που γνωρίζει καλά τι θέλουμε να φοράμε οι γυναίκες. Πότε θέλουμε να ξεχωρίζουμε στα λευκά, πότε επενδύουμε στις έντονες αποχρώσεις, πότε προτιμάμε την ασφάλεια του μαύρου. Για να περάσουμε από την εποχή του Fortuny, στην Μπελ Επόκ, στα αρχαία αγάλματα, στο σήμερα και το αιώνιο καλοκαίρι.

Δείτε ακόμη: Donald Trump: Τι αντίκτυπο θα έχουν για εμάς τα νέα μέτρα;

Κι αν ορισμένοι την αποκαλούν Ελληνίδα Miyake; Η Δάφνη Βαλέντε ασχολείται με τις πτυχώσεις ήδη από το 1987. Για την ιστορία, ο Issey Miyake ξεκίνησε με το Pleats Please το 1994. Βλέποντας τα ρούχα της και την ώρα που παρατηρούσα στο show της τα μοντέλα, σκεφτόμουνα πως δεν είναι μια παραδοσιακή σχεδιάστρια μόδας. Απολαμβάνει να ασχολείται και με την γλυπτική. Να πλάθει καλούπια που κινούνται χωρίς να φοβάται την αλήθεια.

Τι ξεχώρισα; Το μπλε στο μπλε. Έντονο σαν τον καλοκαιρινό ουρανό στο νησί. Το στράπλες στο χρώμα της άμμου. Το μαύρο με τις λεπτές τιράντες. Τον γόρδιο δεσμό. Στην πλάτη. Στο στήθος. Στη μέση. Σε σημεία που δεν φαντάζεσαι ότι υπάρχουν. 40 χρόνια μετά, 40 κόμποι, 40 δεσμοί. Μαζί με ρούχα που μαρτυρούν αγάπη, πόνο, σεβασμό, ενσυναίσθηση, Ελλάδα, λύπη, επιμονή, φως και σκοτάδι, κίνηση, αντοχή, οικογένεια, φιλία. Not the Gordian knot. Με ή χωρίς hashtag.

Photo credits: The Fashion Bible