Από τις αρχές του μήνα δύο υπέροχα έργα μεγάλων διαστάσεων της Μαρίας Φιλοπούλου, μιας ιδιαίτερα σημαντικής εικαστικής δημιουργού του καιρού μας, δίνουν άλλη διάσταση στον τερματικό σταθμό του Μετρό “Ελληνικό”: οι επιβάτες δεν χρειάζεται να βγουν από τον σταθμό, για να αποκτήσουν αντίληψη του υγρού στοιχείου!

Διαβάστε ακόμη: Frida Kahlo: Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Tate Modern

Έργο της Μαρίας Φιλοπούλου στο σταθμό μετρό του Ελληνικού.

Νηρόν ύδωρ

Η Μαρία Φιλοπούλου ξεκίνησε να ζωγραφίζει εκ του φυσικού εσωτερικά χώρων κλείνοντας μέσα σε γεωμετρικές φόρμες τις αναζητήσεις μιας ελεύθερης ζωγραφικής, μιας ζωγραφικής που γεννιέται και εξελίσσεται μέσα από “τις στοιχειώδεις δομές της απεικονιστικής σημασίας”. Ακολουθούν τοπία που αποτελούν πρόφαση για ζωγραφική πράξη και μέσο διερεύνησης της σχέσης της με το φυσικό περιβάλλον μέχρι η θάλασσα και το ζωοποιό νερό να αποτελέσουν αντικείμενο παρατήρησης και μελέτης τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Το νερό δεν αποτελεί σταθερό φόντο για τα έργα της Μαρίας Φιλοπούλου, αλλά το κυρίαρχο στοιχείο των έργων της. Όπως δήλωσε η ίδια στην Καθημερινή: “Η μεγαλύτερη επιθυμία μου είναι να μπορούν τα έργα μου να είναι οι αγωγοί της ενέργειας που αντλώ από τη φύση και κυρίως τη θάλασσα. Εκεί ανατροφοδοτούμαι, γαληνεύω, ηρεμώ. Το υδάτινο στοιχείο, όπως λέει και ο Ευριπίδης στην “Ιφιγένεια εν Ταύροις” , ξεπλένει όλα τα κακά των ανθρώπων”.

Διαβάστε ακόμη: Είσαι ό,τι φοράς: Μια έκθεση για ρούχα που μιλάνε και λένε πολλά

Ου παντός πλειν ες Ναύπλιον

Τρία εκθέματα της Μαρίας Φιλοπούλου στο παράρτημα Ναυπλίου της Εθνίκης Πινακοθήκης.

Ταυτόχρονα με τα δύο έργα μεγάλων διαστάσεων, μια μεγάλη αναδρομική έκθεση θα είναι ανοικτή μέχρι τις 15 Οκτωβρίου στο παράρτημα Ναυπλίου της Εθνικής Πινακοθήκης. Η Μαρία Φιλοπούλου, μέσα από δεκαπέντε ζωγραφικά έργα και δύο γλυπτά, εκφράζει μια βαθιά εσωτερική ανάγκη δημιουργίας, ζωγραφίζοντας παραστατικούς βιωμένους τόπους κάτω από αίθριους ουρανούς και μεσογειακούς ήλιους, υμνώντας την ανθρώπινη ύπαρξη και συνθέτοντας το όλον της φύσης, λουσμένο στο φως και στον ρυθμό.

Παράκτιες οικείες τοποθεσίες, επιβάτες καταστρωμάτων, κολυμβητές μέσα και έξω από το νερό σε θάλασσες, φυσικές δεξαμενές, πρωταγωνιστούν στα έργα της, μεταφέροντας στον θεατή σύγχρονα βιώματα και αντανακλώντας συναισθηματικές καταστάσεις και στιγμιαίες εντυπώσεις της φύσης, απηχήσεις της γαλλικής τοπιογραφίας και των κινημάτων του Μοντερνισμού. Και του Ιμπρεσιονισμού, θα τολμούσαμε να προσθέσουμε, την αποτύπωση δηλαδή της στιγμής. Κύριο χαρακτηριστικό του Ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα (κυρίως με χρήση των βασικών χρωμάτων), οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός.

Το σύνολο των έργων της έκθεσης καταδεικνύει πως η φύση για τη ζωγράφο είναι ένα περιβάλλον διαβίωσης το οποίο αναπαριστά, παρατηρώντας προσεκτικά τις οπτικές εντυπώσεις και τις χρωματικές αρμονίες που προκαλεί η φύση, και μας προσκαλεί να αναστοχαστούμε βιωματικά την επαφή μας με το φυσικό περιβάλλον,  ένα περιβάλλον που αλλάζει.