Αν είστε νεότεροι, μπορεί το όνομα Kim Novak να μη σας λέει και πολλά. Σίγουρα όμως έχετε ακούσει και πιθανότατα δει την ταινία Vertigo (Δεσμώτης του Ιλίγγου) του 1958, στην οποία πρωταγωνιστούσε. Το 82ο Φεστιβάλ της Βενετίας φρόντισε να φωτίσει λοιπόν το μεγαλείο της Kim Novak, τιμώντας την με τον Χρυσό Λέοντα για το σύνολο της καριέρας της.

Διαβάστε ακόμη: Vogue: Η κόρη της “Wintour” στη θέση της Wintour 

Η νύχτα χάρισε μία αξέχαστη εμπειρία τόσο στη σταρ όσο και στο κοινό που εξασφάλισε το πιο περιζήτητο εισιτήριο της χρονιάς στη Βενετία. Ταυτόχρονα επιβεβαίωσε αυτό που οι θαυμαστές του κλασικού φιλμ του Alfred Hitchcock γνώριζαν εδώ και καιρό, από τη στιγμή που παρακολούθησαν τη Novak απέναντι από τον James Stewart στο θρίλερ που διαδραματίζεται στο Σαν Φρανσίσκο. H ηθοποιός εμφανίστηκε σε διπλό ρόλο, ως μέρος μιας συνωμοσίας για να εξαπατηθεί ένας υψοφοβικός συνταξιούχος αστυνομικός. Παρόλο που η ταινία δεν είχε εμπορική επιτυχία στην εποχή της, σήμερα συμπεριλαμβάνεται σταθερά στις λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Ο Guillermo del Toro, που βρισκόταν στο φεστιβάλ για την πρεμιέρα της επερχόμενης ταινίας του, Frankenstein, προετοίμασε το κοινό με μια εγκάρδια ομιλία, παρουσιάζοντας τη Novak ως μια ηθοποιό της οποίας η εγγενής συστολή της προσέδιδε έναν μόνιμο υπόγειο τόνο θλίψης και μυστηρίου. Εξήρε την ευελιξία της, που της επέτρεπε να ενσαρκώνει εξίσου πειστικά είτε μια «απρόσιτη θεά είτε μια σερβιτόρα στο διάλειμμά της για φαγητό».

Έπειτα παρουσίασε τη 92χρονη Kim Novak και το κοινό του πιο φημισμένου θεάτρου της Βενετίας, της Sala Grande, ξέσπασε σε παρατεταμένο χειροκρότημα που διήρκεσε πέντε ολόκληρα λεπτά. Όταν ήρθε η σειρά της Novak να μιλήσει, ανταπέδωσε με την ίδια ενέργεια: «Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους θεούς εκεί πάνω στον ουρανό — όλους τους, όχι κάποιον συγκεκριμένα, απλώς όλους — γιατί μου χάρισαν ένα τόσο μεγάλο δώρο», είπε η Novak. «Περίμεναν μέχρι να είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μου, στο τέλος της ζωής μου».

Ευχαρίστησε επίσης τους γονείς της. «Τον πατέρα μου, γιατί μου έδωσε την ηθική μου πυξίδα», σημείωσε, «και έπειτα τη μητέρα μου, γιατί ήμουν πολύ ντροπαλή και εσωστρεφής, και με έκανε να… κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να λέω: “Εσύ είσαι ο καπετάνιος του δικού σου πλοίου.” Αυτά τα λόγια με σημάδεψαν».

Eξέφρασε την ανησυχία της για το μέλλον της δημοκρατίας αλλά και την ελπίδα πως όλες οι δημοκρατίες του κόσμου θα ενωθούν για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους απέναντι στην τυραννία. Μίλησε επίσης για τη διαχρονική της αγάπη για τη ζωγραφική, η οποία, όπως λέει, τη βοήθησε στις περιόδους που αντιμετώπιζε τις δύσκολες φάσεις της διπολικής διαταραχής, μια διάγνωση που αποκάλυψε δημόσια το 2012.

H προσωπικότητα που δεν αποτυπώθηκε στην οθόνη

Η τελετή συνεχίστηκε με την προβολή της νέας ταινίας του Alexandre O. Philippe, Kim Novak’s Vertigo, η οποία ακολουθεί μια τελείως διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τα συνηθισμένα ντοκιμαντέρ του Χόλιγουντ. Αντί να αφηγηθεί την ιστορία της καριέρας της Novak — από τις πρώτες μέρες της ως μοντέλο μέχρι την πρώτη της ταινία, Pushover (1954), και μέσα από σταθμούς όπως το Vertigo και το Kiss Me, Stupid (1964), ο Philippe έχει ως αποστολή να δείξει ποια είναι η Novak ως άνθρωπος.

Έτσι, βλέπουμε ανατριχιαστικές και αλλόκοτες ιστορίες από την προσωπική της ζωή, όπως τις αφηγείται η ίδια η Novak — για παράδειγμα, ότι η μητέρα της προσπάθησε να την αποβάλει με βελόνες πλεξίματος και ότι ο πατέρας της κράτησε το αποβληθέν έμβρυο του «γιου» του μέσα σε ένα βάζο.

Τη βλέπουμε επίσης σε μια συγκινητική στιγμή όταν ανοίγει ένα κουτί που περιέχει το γκρι ταγέρ που φορούσε στο Vertigo, ένα εμβληματικό κοστούμι που έχει αναλυθεί όσο λίγα στην ιστορία του κινηματογράφου, ενσαρκώνοντας την εμμονή του Hitchcock με τη μεταμόρφωση των γυναικών στο ιδανικό του πρότυπο. Ωστόσο, η Kim Kovak είχε υπερασπιστεί τον ιδιοφυή σκηνοθέτη σε παλαιότερες δηλώσεις της: «Νιώθω άσχημα για όλα αυτά που λέγονται τώρα για εκείνον – ότι ήταν ένας περίεργος τύπος. Εγώ δεν τον βρήκα καθόλου περίεργο. Ποτέ δεν τον είδα να την πέφτει σε κάποιον ή να φέρεται παράξενα σε κανέναν. Και δεν θα νόμιζε κανείς πως, αν όντως ήταν έτσι, θα το είχα δει ή τουλάχιστον θα τον είχα δει με κάποιον; Νομίζω πως είναι ατυχές να λέγονται τέτοια πράγματα για κάποιον που δεν είναι πια εδώ για να υπερασπιστεί τον εαυτό του», είχε πει.

Η προσέγγιση του Philippe επιβεβαίωσε ότι αυτή η γυναίκα είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ’ όσο της επέτρεψε ποτέ το Χόλιγουντ να φανεί. Και παράλληλα μας θύμισε να (ξανα)δούμε την εμβληματική ταινία Vertigo (τι λέτε για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο;).

Photo credits: Getty Images, IMDb