Ο Robbie Williams μίλησε για πρώτη φορά ανοιχτά σχετικά με το σύνδρομο Tourette, μια νευρολογική διαταραχή που, όπως παραδέχτηκε, επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητά του. Ο δημοφιλής τραγουδιστής μίλησε στο πρώτο επεισόδιο του podcast «I’m ADHD! No You’re Not» με τους Paul Whitehouse και Dr. Maim Konqbayir, περιγράφοντας πώς βιώνει την κατάσταση αυτή, αλλά και τις δυσκολίες που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει με τις περιοδείες του.

Διαβάστε ακόμη: Ο Robbie Williams γιορτάζει τρεις δεκαετίες καριέρας στο Καλλιμάρμαρο

«Συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι έχω σύνδρομο Tourette, αλλά σε μια πιο “εσωτερική” μορφή. Πρόκειται για παρεμβατικές σκέψεις που εμφανίζονται ξαφνικά, χωρίς να εκδηλώνονται προς τα έξω. Προχθές περπατούσα στον δρόμο και κατάλαβα ότι αυτό που συμβαίνει είναι ακριβώς αυτό», είπε χαρακτηριστικά.

Παρά τη λατρεία που δέχεται από το κοινό, ο ίδιος εξομολογήθηκε ότι η αποδοχή δεν είναι αρκετή για να εξισορροπήσει όσα νιώθει: «Θα περίμενε κανείς ότι η αγάπη ενός σταδίου γεμάτου θαυμαστές θα μπορούσε να το “θεραπεύσει”. Όμως, ό,τι κι αν είναι μέσα μου, δεν το ακούει. Δεν μπορώ να το αποδεχτώ».

Διαβάστε ακόμη: Ποια ασθένεια ταλαιπωρεί τη Bella Hadid και εκατομμύρια ανθρώπους

Ο καλλιτέχνης αποκάλυψε ακόμη ότι έκανε πρόσφατα τεστ για αυτισμό, το οποίο βγήκε αρνητικό, ωστόσο παρουσίασε «χαρακτηριστικά» που συνδέονται με το φάσμα, όπως το έντονο άγχος όταν απομακρύνεται από τον χώρο που θεωρεί ασφαλή: το κρεβάτι του.

Μιλώντας για τη σχέση του με τις περιοδείες, δεν έκρυψε τον φόβο του: «Όταν ακούω ότι πρέπει να βγω σε περιοδεία, δεν χαίρομαι. Τρομοκρατούμαι. Έμαθα να κρύβω καλά τα συναισθήματά μου. Μπορεί να δείχνω γεμάτος αυτοπεποίθηση ή και αλαζονικός πάνω στη σκηνή, αλλά στην πραγματικότητα νιώθω το αντίθετο».

Σε αυτήν την εσωτερική πάλη, σημαντικό στήριγμα αποτελεί η σύζυγός του, Ayda, η οποία τον ενθαρρύνει πριν από τις συναυλίες με λόγια που τον προσγειώνουν: «Σκέψου ότι ίσως είναι η τελευταία φορά που θα παίξεις σε στάδιο. Πόσο τυχερός είσαι που ζεις αυτήν την εμπειρία».

Τι είναι το σύνδρομο Tourette;

Το σύνδρομο Gilles de la Tourette είναι μια κληρονομική νευρολογική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα κινητικά και φωνητικά τικ. Για να τεθεί η διάγνωση απαιτείται η εμφάνιση πολλαπλών κινητικών και τουλάχιστον ενός φωνητικού τικ για διάστημα άνω του ενός έτους. Εκτιμάται ότι περίπου 1 στα 100 παιδιά σχολικής ηλικίας παρουσιάζει τη διαταραχή, με τα αγόρια να επηρεάζονται συχνότερα.

Συνήθως τα πρώτα συμπτώματα εκδηλώνονται στην παιδική ηλικία, μεταξύ 5 και 7 ετών, ενώ η μεγαλύτερη ένταση παρατηρείται γύρω στα 10 με 12 χρόνια. Παρά τις δυσκολίες που προκαλεί, η πρόγνωση είναι θετική: σε πολλούς εφήβους τα τικ υποχωρούν ή μειώνονται σημαντικά μετά την ενηλικίωση.

Η επιστημονική έρευνα έχει δείξει ότι πρόκειται για νευρολογική και όχι ψυχική διαταραχή, η οποία σχετίζεται με δυσλειτουργία νευροδιαβιβαστών όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρχει με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητα ή ιδεοψυχαναγκαστική συμπτωματολογία.
Παρότι η αναζήτηση «θεραπείας» συνεχίζεται, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη υποστήριξη μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των ατόμων με σύνδρομο Tourette.

Πώς αντιμετωπίζεται το σύνδρομο Tourette;

Το σύνδρομο Tourette είναι μια χρόνια διαταραχή, για την οποία δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ριζική θεραπεία. Το ευρύ φάσμα συμπτωμάτων και η σημαντική διακύμανση της βαρύτητας τους από άτομο σε άτομο, καθιστούν αναγκαία την εξατομίκευση της οποιασδήποτε παρέμβασης. Τα πρώτα βήματα σε αυτή τη διαδικασία περιλαμβάνουν, εκτός από την εκτίμηση των τικ, τη διερεύνηση για ενδεχόμενη συνύπαρξη ιδεοψυχαναγκαστικών συμπτωμάτων, ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας, καθώς και για ενδεχόμενες επιπτώσεις στον ψυχισμό, στην κοινωνικότητα και στις σχολικές επιδόσεις. Για πολλά παιδιά και εφήβους με σύνδρομο Tourette, τα συμπτώματα δεν αποτελούν εμπόδιο στην καθημερινότητα. Επομένως, στις περιπτώσεις αυτές, δεν υπάρχει ανάγκη παρέμβασης.

Photo credit: robbiewilliams