Ο εικοσάχρονος Ντανιέλε ξυπνά τρομαγμένος σε έναν νοσοκομειακό θάλαμο περιτριγυρισμένος από αγνώστους. Σιγά σιγά, οι αναμνήσεις της προηγούμενης νύχτας επιστρέφουν στο μυαλό του. Μια έκρηξη βίας, που παραλίγο να τραυματίσει ανεπανόρθωτα τον ίδιο και την οικογένειά του, τον έχει οδηγήσει σε μία εβδομάδα ακούσιας νοσηλείας στην ψυχιατρική πτέρυγα ενός νοσοκομείου.

Με καθηλωτικό ρεαλισμό και εκπληκτική συναισθηματική δύναμη, αντλώντας από τη δική του εμπειρία με την ψυχική ασθένεια, ο Mencarelli καταγράφει την παραμονή του Ντανιέλε στο νοσοκομείο, καθώς παλεύει με το προσωπικό του σκοτάδι. Ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά του στο οποίο ο συγγραφέας πλάθει ένα λογοτεχνικό περιβάλλον στο οποίο επιθυμεί να βάλει ενεργά τον αναγνώστη. Αυτό, σε μεγάλο βαθμό, το πετυχαίνει.

Ο χώρος του νοσοκομείου σε συνδυασμό με την αφήγηση των περιστατικών που συμμετέχουν οι ασθενείς καλλιεργούν ερωτήματα στον αναγνώστη αναφορικά με τον πόνο και την περιθωριοποίηση που βιώνουν τα άτομα αυτά. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη, αλλά μέσα από το φακό του κεντρικού ήρωα, παρουσιάζονται οι ερμηνείες και οι στάσεις και των υπόλοιπων ηρώων προσφέροντας στον αναγνώστη μια πλήρη εικόνα για τον χαρακτήρα τους.

Μια σπαρακτική και αλησμόνητη ιστορία, που αμφισβητεί την αντίληψή μας περί κανονικότητας. Πάνω απ’ όλα, όμως, ένα έργο που εξυμνεί τη σωτήρια δύναμη της αλληλεγγύης και της ενσυναίσθησης. Είναι το μυθιστόρημα στο οποίο βασίστηκε η ομότιτλη σειρά του Netflix. Αξίζει και να το διαβάσετε, αλλά και να δείτε στη συνέχεια τη σειρά. Δύο διαφορετικές, αλλά υπέροχες εμπειρίες…

Διαβάστε ακόμη: Η καρδιά του πατέρα μου | Ο Αύγουστος Κορτώ αποτυπώνει μια σχέση με καθηλωτική ειλικρίνεια

Μετάφραση: Δήμητρα Δότση
Εκδόσεις: Ίκαρος
Σελίδες: 232