Ανάμεσα σε ένα σπίτι με χρωματιστά δωμάτια, εκκεντρικά έπιπλα, και floral καναπέδες, και ένα minimal loft με ελάχιστα έπιπλα τι θα διαλέγατε; Οι περισσότεροι θα ήμασταν κάπου στη μέση. Δεν είναι ανάγκη άλλωστε να είμαστε φανατικοί μινιμαλιστές, ή ακραίοι μαξιμαλιστές. Σκεφτείτε αντίστοιχα, τι συμβαίνει με τη μόδα. Πόσο εύκολο είναι να υποστηρίξετε ένα midi φόρεμα σε σχέση με ένα mini ή ένα maxi; Κάθε γυναίκα άλλωστε, μπορεί να υποστηρίξει άνετα ένα midi φόρεμα, γιατί είναι πιο safe. To ίδιο περίπου συμβαίνει και με τη διακόσμηση. Λίγοι άνθρωποι είναι αληθινοί μαξιμαλιστές ή αληθινοί μινιμαλιστές, επειδή και οι δύο φιλοσοφίες απαιτούν μια συγκεκριμένη και σίγουρη αίσθηση του προσωπικού στυλ που δεν θα επηρεαστεί από τάσεις ή εξωτερικές επιρροές.

Δείτε ακόμη: Όταν το design φέρει την υπογραφή της μόδας

Μπορούν οι μινιμαλιστές να γίνουν μαξιμαλιστές και το αντίστροφο;

Ο μινιμαλισμός βασίζεται στην απόρριψη περιττών στοιχείων, στη χρήση της γεωμετρίας, στα απλοϊκά σχήματα και στις συγκρατημένες χρωματικές παλέτες. Με την απουσία ακαταστασίας και υπερδιέγερσης, δίνεται έμφαση στο φως, τις γραμμές και τα υλικά μέσα σε ένα δωμάτιο. Η έλλειψη οπτικού χάους θα πρέπει να προσφέρεται για ένα αίσθημα ηρεμίας. Ο Mies van der Rohe επινόησε περίφημα την έκφραση «Less is More», αλλά ισχύει για όλους;

Δείτε ακόμη: 9 floral αντικείμενα που θα κάνουν το σπίτι σας να ανθίσει

Οι μινιμαλιστικοί εσωτερικοί χώροι θεωρούνται συχνά ως άβολοι, κρύοι, αυστηροί, ακόμη και… κλινικοί. Όχι λέξεις που θα επιλέγατε να συνδέσετε με την αίσθηση του σπιτιού και όταν το κάνετε άσχημα, ο μινιμαλισμός μπορεί να είναι όλα αυτά. Οι εσωτερικοί χώροι με ανάγλυφες υφές είναι αναμφισβήτητα πιο δύσκολο να κυριαρχήσουν, καθώς η αυξημένη εστίαση σε κάθε αντικείμενο σημαίνει ότι πρέπει να κερδίσει το δικαίωμά του να βρίσκεται εκεί. Το έργο σχεδιαστών και αρχιτεκτόνων όπως ο John Pawson, ο William Smalley και η Rose Uniacke δείχνει πόσο ελκυστικό, ζεστό και γαλήνιο μπορεί να φαίνεται ένα «ήσυχο» εσωτερικό.

Στο αντίθετο άκρο βρίσκεται ο μαξιμαλισμός που έχει τις ρίζες του στην αφθονία. Ο μαξιμαλισμός αφηγείται μια ιστορία μέσα από έντονα διακοσμητικά στοιχεία, τολμηρά μοτίβα, χρώματα και υφές. Το αποτέλεσμα είναι έντονο και μόνον όσοι το αντέχουν μπορούν και να το ανεχτούν. Ο μαξιμαλισμός μπορεί να είναι οπτικά διεγερτικός σε σημείο που να μας αποσπά την προσοχή. Τα άφθονα διακοσμητικά στοιχεία κάποιες φορές μας παραπέμπουν σε ένα ακατάστατο ντεκόρ και  ταράζουν την αρμονία. Είναι σα να θέλετε να ακούτε συνεχώς μουσική στην υψηλότερη ένταση. Θέλετε;

Ωστόσο η διακόσμηση του σπιτιού σας είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση. Έτσι κι αλλιώς το σπίτι μας, είναι το μοναδικό μέρος, όπου μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας. Τα δωμάτια που κατοικούμε ουσιαστικά είναι λευκοί καμβάδες, έτοιμοι για κάθε είδους πειραματισμό. Μπορούμε άνετα να παίξουμε με το χρώμα, τη διάταξη και τα έπιπλα – δανειζόμενοι ιδέες από τις εικόνες και τα δωμάτια που μας εμπνέουν μέχρι να βρούμε μια συνταγή που μας ταιριάζει. Οι συνδυασμοί στην εσωτερική διακόσμηση είναι απεριόριστοι και μπορεί να ταλαντευόμαστε από το ένα στιλ στο άλλο, καθώς τα σπίτια μας εξελίσσονται μαζί μας. Υπάρχει μια αριστοτεχνική ικανότητα να γνωρίζουμε πότε να προσθέσουμε περισσότερα και πότε να αφαιρέσουμε και οι περισσότεροι από εμάς δεν θα το κάνουμε σωστά, μέχρι να δοκιμάσουμε πολλές επαναλήψεις. Μέχρι να βρούμε μια μέση λύση ή ακόμα καλύτερα μια χρυσή τομή.

Η ψυχολογία της διακόσμησης

Στην ερώτηση τι είναι σωστό ή λάθος στη διακόσμηση του χώρου μας, η απάντηση είναι: Σωστό είναι αυτό που σας κάνει να νιώθετε καλά, και λάθος αυτό που που σας κάνει να νιώθετε δυσφορία. Μια μικρή μινιμάλ σοφίτα σε μια μητρόπολη, μπορεί να σας αρέσει εξίσου με μια χαριτωμένη εξοχική κατοικία. Μπορεί να σας αρέσουν εξίσου στοιχεία και από το μινιμαλισμό και από τον μαξιμαλισμό και να διαλέξετε εντέλει αυτά που σας ταιριάζουν. Για παράδειγμα, αν τοποθετήσετε ένα χαλί με έντονα σχέδια σε ένα ολόλευκο, τότε θα έχετε συνδυάσει και τις δύο τάσεις.  Γιατί το να πετύχετε μια αρμονική ισορροπία μεταξύ διαφορετικών στιλ, θέλει κι αυτό την τέχνη του. Είναι κάπως σαν τη γεύση. Θα πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε αν προτιμάμε τα αλμυρά, τα γλυκά, τα πικρά, ή έναν συνδυασμό όλων αυτών.