Το βράδυ της σύλληψής του ο Πωλ κοιτάζει τη βροχή απ’ το παράθυρο του σπιτιού του -εδώ και δύο χρόνια βρέχει ασταμάτητα. Δεν έχει καμία δυσκολία να ομολογήσει το έγκλημά του: σκότωσε τον πατέρα του, τον πυροβόλησε δύο φορές στο κεφάλι. Και δεν νιώθει την παραμικρή μεταμέλεια.

Δείτε ακόμη: Kaliane Bradley: Το υπουργείο του χρόνου 

Μόνο που ο φόνος έγινε στο νεκροτομείο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Τουλούζης. Διότι ο πατέρας του ήταν ήδη νεκρός, από φυσικά αίτια. Κι επειδή ο Πωλ δεν μπορεί να καταδικαστεί για ανθρωποκτονία, το δικαστήριο θα του επιβάλει δώδεκα μήνες υποχρεωτικής ψυχοθεραπείας. Ο Πωλ καλείται να εξηγήσει την πράξη του. Αλλά για να εξηγήσει γιατί πυροβόλησε τον άνθρωπο που του έδωσε ζωή, είναι αναγκασμένος να διηγηθεί τη ζωή αυτή, ολόκληρη: από τη μέρα της γέννησής του, από την πηγή των δακρύων. Ο Dubois μέσα από ένα τραγικό γεγονός, που καθόρισε αμετάκλητα την πορεία του ήρωα, εισάγει τη θεωρία της τραυματικής γέννησης, η οποία εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, θεωρία σύμφωνα με την οποία η ίδια η πράξη της γέννησης είναι μία τραυματική εμπειρία, καθώς συντελείται το βίαιο πέρασμα από τη μήτρα, που μέχρι πρότινος αποτελούσε ένα ασφαλές περιβάλλον, στον έξω κόσμο, έναν κόσμο κρύο, αφιλόξενο, γεμάτο άγνωστα ερεθίσματα.

Μετάφραση: Στέλλα Ζουμπουλάκη
Εκδόσεις: Δώμα
Σελίδες: 216