Για πολλούς σύγχρονους σχεδιαστές, οι ταινίες αποτελούν σημείο αναφοράς και έμπνευση. Και ενώ οι περισσότεροι θεατές επικεντρώνονται στην πλοκή, οι σχεδιαστές ενδιαφέρονται για τα ρούχα. Σε άρθρο των New York Times στο Style Magazine, ο Maximilian Davis, ο δημιουργικός διευθυντής του Ferragamo στο Μιλάνο, για παράδειγμα, θυμάται ότι είχε προσηλωθεί στη χρωματική παλέτα του δράματος του 1999 του Stanley Kubrick «Eyes Wide Shut» όταν το παρακολούθησε ως έφηβος.

Διαβάστε ακόμη: Schadenfreude | Η ευχαρίστηση που κρύβεται πίσω από την πτώση των ισχυρών

Ο Willy Chavarria, ο οποίος σχεδιάζει το ομώνυμο brand στη Νέα Υόρκη, είδε για πρώτη φορά την κλασική ταινία τρόμου “The Exorcist” του 1973 όταν ήταν 12 ετών και ενθουσιάστηκε από ένα χακί φόρεμα. Ως ενήλικες, και οι δύο άνδρες έχουν παρακολουθήσει αυτές τις ταινίες ξανά και ξανά, υφαίνοντας στοιχεία από τη μεγάλη οθόνη στις συλλογές τους.

Ποιες είναι οι ταινίες που οι σχεδιαστές μόδας παρακολουθούν ξανά και ξανά;

Michael Kors: Eyes of Laura Mars

Είναι μια βασική ταινία μόδας. Τα ρούχα της Faye Dunaway, της θρυλικής ενδυματολόγου Theoni Aldredge, είναι αξιοσημείωτα. Βλέποντας τη Dunaway, καθώς η φωτογράφος μόδας Laura Mars φωτογραφίζει τη Lisa Taylor, στο Columbus Circle φορώντας slit culottes τον μύησε στη φωτογράφιση. Το soundtrack της ντίσκο, το θεματικό τραγούδι της Barbra Streisand και το γεγονός ότι περιλάμβανε τους κορυφαίους experts στα μαλλιά και το μακιγιάζ της εποχής – John Sahag και Joey Mills – έκαναν το όλο θέμα να φαίνεται σαν ένα πραγματικό κομμάτι του κόσμου της μόδας της Νέας Υόρκης. Επιπλέον, πόσες ταινίες έχουν ένα καμέο του Κάλβιν Κλάιν στους τίτλους έναρξης;

Colleen Allen: The Color of Pomegranates

Όταν ήταν στο κολέγιο στο Central Saint Martins, κάποιος μοιράστηκε μια φωτογραφία από τη σκηνή του γάμου της ταινίας και την ερωτεύτηκε. Η ταινία βασίζεται στη ζωή ενός Αρμένιου ποιητή, απεικονίζοντας τα τελετουργικά της καθημερινής του ζωής και κάθε λήψη μοιάζει με πίνακα της Αναγέννησης. Το πρώτο πλαίσιο είναι από χυμό που αιμορραγεί από ρόδια σε ένα μπεζ τραπεζομάντιλο και είναι απίστευτα φυσικό, γι αυτό του αρέσει να δουλεύει με τα χρώματα. Υπάρχουν πολλά πραγματικά υπέροχα κόκκινα, ροζ και μοβ, τα οποία κυριαρχούν στην παλέτα του. Είναι μια καλή υπενθύμιση της καθολικής φύσης των χρωμάτων και του πώς ζουν στο υποσυνείδητό μας: το λευκό ως αγνότητα, το κόκκινο ως πάθος και ούτω καθεξής. Κατά την προβολή της εξέλιξης ενός χαρακτήρα, είναι πραγματικά σημαντικά.

Simone Rocha: In the Mood for Love

Η κινηματογράφηση και οι φωτισμοί επηρέασαν κάποιες από τις συλλογές της, όπως την άνοιξη του 2015, που επικεντρώθηκε στην Κινέζα γιαγιά της. Τα λουλούδια στον χαρακτήρα της Maggie Cheung, που έχουν αυτή την ευθραυστότητα που έρχεται σε αντίθεση με τη δύναμη και τη στωικότητά της, ήταν εμπνευσμένα, αλλά, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, την ενθουσίασε ο ρυθμός της ταινίας, ο τρόπος που οι χαρακτήρες μιλούν και κοιτάζονται μεταξύ τους. Μερικά κομμάτια σε εκείνη τη συλλογή του 2015 ήταν πολύ ανανεωμένα – σχεδίασε ένα μαύρο φόρεμα με ακανόνιστο στρίφωμα και ένα φτερό μαραμπού πάνω του, για παράδειγμα. Μερικές φορές βάζω όταν εργάζεται ακούει το soundtrack της ταινίας.

Maximilian Davis, Ferragamo: Eyes Wide Shut

Μεταξύ 7 και 10 ετών, περνούσε τα Σαββατοκύριακα με τη γιαγιά του στο Τρινιντάντ και βλέπανε ταινίες μαζί, από τις 6 μ.μ. μέχρι τα μεσάνυχτα. Όταν παρακολούθησε το «Eyes Wide Shut», δεν καταλάβαινε όλα όσα συνέβαιναν, αλλά τα χρώματα, ο φωτισμός και η διάθεση έμειναν στο μυαλό του. Επέστρεψε σε αυτό κατά τη διάρκεια του lockdown όταν δούλευε την πρώτη του συλλογή για το δικό του brand, Maximilian.  Με ρίζες από το Τρινιδάδ, εξερευνούσε το Καρναβάλι, και στο «Eyes Wide Shut» υπήρχαν πολλές μάσκες. Εκτίμησε επίσης την απλότητα των κοστουμιών και τις σιλουέτες τους – από τα εσώρουχα της Nicole Kidman μέχρι το καμηλό παλτό της. Είδε την ταινία ξανά όταν σχεδίαζε την πρώτη του συλλογή για το Ferragamo. Περιλάμβανε μαύρα βραδινά ρούχα και ο διάδρομος ήταν κατασκευασμένος από κόκκινη άμμο. Ακόμη και το κοινό που παρακολουθούσε τα μοντέλα να περπατούν ένιωσαν τη δύναμη της ταινίας.

Willy Chavarria: The Exorcist

Είδε την ταινία όταν ήταν 12 ετών και του έκανε μεγάλη εντύπωση η αισθητική. Λάτρεψε τη χρωματική παλέτα των κοστουμιών: Το παλ χακί φόρεμα του Chris MacNeil με ένα κρεμ  ζιβάγκο ήταν άμεση έμπνευση για εκείνον. Ο τρόπος με τον οποίο το σκηνοθέτησε ο William Friedkin τον επηρέασε επίσης καλλιτεχνικά – η αργή ανάπτυξη, αυτό που λέγεται χωρίς να μιλήσει. Δημιουργεί μια διάθεση να πει μια ιστορία.

Clare Waight Keller, Uniqlo: The Royal Tenenbaums

Όταν βγήκε η ταινία, δούλευς στην Gucci με τον Tom Ford. Ο Wes Anderson έβγαινε στη σκηνή με μια συγκεκριμένη χρωματική παλέτα που δημιούργησε κάποια παιχνιδιάρικα, απόκοσμα σύνολα. Οι χαρακτήρες μπορεί να ήταν εξωπραγματικοί αλλά ένιωσε τη σύνδεση επειδή τέτοιου είδους χαρακτήρες υπάρχουν στην πραγματικότητα στον κόσμο της μόδας. Η Γκουίνεθ Πάλτροου εμβληματική όσο η Margot, ένα εκκεντρικό σικ κορίτσι με γούνινο παλτό. Στη Gucci χρησιμοποιήσουν αληθινή γούνα τότε, και έκανε πολλή έρευνα με βάση αυτό το παλτό. Όταν ήταν στη Chloé, δημιούργησε μια συλλογή με αθλητικές φόρμες, με αναφοράστην ταινία. Όσο vintage κι αν φαινόταν, η ταινία ήταν σχετική με τη σύγχρονη μόδα εκείνη την εποχή. Η Margot έμοιαζε σαν να είχε μόλις βγει από ένα σόου της Prada.

Rachel Scott, Diotima: Teorema

Με την ταινία αυτή η Rachel Scott ταυτίστηκε επειδή μιλά για μια Μιλανέζικη οικογένεια και εκείνη έζησε στο Μιλάνο για τεσσεράμισι χρόνια. Το πώς ντύνονται οι άνθρωποι είναι ένα είδος γλώσσας, και αυτό εκφράζεται τόσο όμορφα αλλά και αμφισβητείται στην ταινία. Το στιλ είναι αρχετυπικό: η μητέρα ντύνεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, όπως η κόρη και η οικονόμος. Αλλά είναι το πνεύμα των γυναικών και η πολυπλοκότητά τους είναι αυτά που την εμπνέουν.

Henry Zankov, Zankov: I Am Love

Έχει παρακολουθησει αυτή την ταινία τουλάχιστον δέκα φορές. Ο Raf Simons, ο οποίος ήταν στο Jil Sander εκείνη την εποχή, έκανε τα κοστούμια και η ταινία γυρίστηκε στη Villa Necchi (το μοντερνιστικό σπίτι που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Piero Portaluppi). Έχει χρησιμοποιήσει το πράσινο φιστικί από το δωμάτιο κήπου στις συλλογές του. Και υπάρχουν τόσα άλλα όμορφα χρώματα στην ταινία, όπως όταν ο χαρακτήρας της Tilda Swinton πηγαίνει στο στεγνοκαθαριστήριο με ένα έντονο πορτοκαλί φόρεμα με μια πορτοκαλί τσάντα Hermès. Αλλά η έλξη δεν είναι μόνο αισθητική.

Marie Adam-Leenaerdt: Le Daim

Οι ταινίες του Γάλλου σκηνοθέτη Quentin Dupieux είναι σύντομες αλλά ριζοσπαστικές και low budget. Δεν είναι ο προϋπολογισμός που κάνει μια ταινία υψηλής ποιότητας, οπότε αυτό ισχύει και για τη μόδα. Για εκείνη οι ταινίες του μοιάζουν περισσότερο με πίνακες, καθώς η καθεμία εστιάζει σε ένα μόνο θέμα. Της θυμίζουν ότι κάθε λεπτομέρεια μετράει και ότι η τέχνη μπορεί και πρέπει να είναι χώρος πειραματισμού. Λατρεύει το “Le Daim”, ή το “Deerskin” στα αγγλικά, το οποίο μιλά για έναν άντρα που αγοράζει ένα σουέτ μπουφάν και γίνεται εμμονικός με αυτό και βίαιος με άτομα που συναντά και φορούν παρόμοιο μπουφάν. Ο Dupieux παίρνει μικρά, αληθινά θέματα και προσθέτει ένα twist για να τα κάνει παράλογα. Αυτό αρέσει και στην Marie Adam-Leenaerdt να κάνει με τα ρούχα.

Διαβάστε ακόμη: Βουλκανιζατέρ | Hi-Fi γεύσεις