Σε έναν κόσμο όπου η καθημερινότητα κυλά μέσα από οθόνες και ειδοποιήσεις, η ανάγκη για απλές, γήινες συνήθειες γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Και κάποιες φορές, η απάντηση σε μια διαρκή αίσθηση διάσπασης και άγχους μπορεί να είναι πιο απλή απ’ όσο νομίζουμε: ένα τετράδιο, ένα μολύβι και λίγα λεπτά σιωπής.

Διαβάστε ακόμη: Dating envy: Κι αν η ζήλια δεν είναι αδυναμία αλλά το μυστικό σας όπλο; 

Το σκίτσο, ακόμη και στην πιο απλή του μορφή, αναδεικνύεται σε μια πράξη ευγνωμοσύνης απέναντι στη στιγμή. Δεν προϋποθέτει ταλέντο ή σπουδές στην τέχνη – μόνο τη διάθεση να κοιτάξει κανείς λίγο πιο προσεκτικά. Και αυτό ακριβώς είναι το μεγαλύτερο του δώρο: μας επανασυνδέει με την παρατήρηση και την παρουσία.

Αντίδοτο στο ψηφιακό άγχος

Η πράξη της σχεδίασης λειτουργεί σαν ανάχωμα στον καταιγισμό των ειδήσεων και της πληροφορίας. Στη θέση του scroll με το αντίχειρα, έρχεται η κίνηση του χεριού που αναπαριστά, έστω πρόχειρα, μια φιγούρα ή ένα αντικείμενο. Είναι μια χειρονομία που δεν αποσκοπεί στην τελειότητα, αλλά στην επαφή με τον κόσμο και με τον εαυτό μας.

Σύμφωνα με ερευνητές που μελετούν την επίδραση των δημιουργικών δραστηριοτήτων στην ψυχική υγεία, το καθημερινό σχέδιο, όπως και το γράψιμο ημερολογίου ή το πλέξιμο, έχει αποδεδειγμένα αγχολυτική δράση. Ενεργοποιεί περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη χαλάρωση, την αυτορρύθμιση και τη συγκέντρωση. Ταυτόχρονα, προσφέρει ένα αίσθημα ελέγχου και συνέχειας σε ένα περιβάλλον που συχνά φαντάζει χαοτικό.

Η τέχνη της προσοχής

Ένα ακόμη όφελος της συνήθειας αυτής είναι η καλλιέργεια της παρατήρησης. Μέσα από την προσπάθεια να αποτυπώσει κανείς μια σκηνή, ένα πρόσωπο ή ένα αντικείμενο, αναγκάζεται να δει, όχι απλώς να κοιτάξει. Να σταθεί στη στάση ενός σώματος, στην καμπύλη ενός ώμου, στον τρόπο που πέφτει το φως. Αυτό το βλέμμα φέρνει μαζί του μια διαφορετική ποιότητα επαφής με τον χρόνο και τον χώρο.

Και όσο περισσότερο εκπαιδεύεται κάποιος να βλέπει έτσι, τόσο πιο εύκολα εντοπίζει την ομορφιά στα μικρά και φαινομενικά ασήμαντα: σε ένα περιστασιακό χαμόγελο στο μετρό, σε έναν ίσκιο που αλλάζει σχήμα, σε ένα παιδί που παίζει αμέριμνο στο πάρκο.

Διαβάστε ακόμη: Μήπως τρώτε ψυχαναγκαστικά χωρίς να το καταλαβαίνετε;

Ένα προσωπικό αρχείο στιγμών

Τα σκίτσα, ανεξαρτήτως τεχνικής αρτιότητας, συνθέτουν ένα είδος οπτικού ημερολογίου. Καθώς γεμίζουν οι σελίδες, ο καθένας αποκτά ένα αρχείο καθημερινότητας που δεν βασίζεται σε likes ή αλγόριθμους, αλλά σε αληθινές στιγμές. Και σε βάθος χρόνου, αυτό το αρχείο αποκτά συναισθηματική αξία, μια απτή απόδειξη ότι οι ημέρες μας δεν χάθηκαν στον ψηφιακό κυκεώνα, αλλά είχαν σχήμα, σκιά και γραμμή.

Μια πράξη αυτοφροντίδας

Το να σκιτσάρει κανείς καθημερινά δεν είναι μόνο μια δημιουργική συνήθεια. Είναι μια μορφή αυτοφροντίδας, μια παύση μέσα στην ταχύτητα, ένας μικρός χώρος για ανάσα. Δεν έχει σημασία αν το αποτέλεσμα είναι «καλό». Σημασία έχει ότι για λίγα λεπτά, οι σκέψεις ησυχάζουν και ο νους συγκεντρώνεται σε κάτι απτό και πραγματικό.

Πώς να ξεκινήσετε

Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από ένα σημειωματάριο, ένα απλό μολύβι και την πρόθεση να παρατηρήσετε. Αφιερώστε πέντε ή δέκα λεπτά την ημέρα, ίσως το πρωί με τον καφέ, ίσως το βράδυ πριν τον ύπνο. Μην φοβηθείτε την αδεξιότητα ή την απλότητα. Το ζητούμενο δεν είναι η τελειότητα, αλλά η σύνδεση.

Το καθημερινό σκίτσο είναι μια σιωπηλή υπενθύμιση ότι η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται σε μια στιγμή παρατήρησης. Σε μια γραμμή, μια κίνηση, μια σκηνή που αλλιώς θα χανόταν. Και ίσως, κάπως έτσι, αρχίζουμε να ζούμε λίγο πιο συνειδητά.

Photo credit: Freepik