Δύο χρόνια μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του ο Salman Rushdie επιστρέφει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στον τόπο του εγκλήματος με έναν μοναδικό τρόπο αφήγησης. Ξαναθυμάται την επίθεση του εικοσιτετράχρονου Χάντι Ματάρ στο Ίδρυμα Τσατάκουα της Νέας Υόρκης, τον Αύγουστο του 2022, που θα του άλλαζε για πάντα τη ζωή. Και παρόλο που αυτή η διαδικασία ανάκλησης αυτού του γεγονότος ήταν εξαιρετικά οδυνηρή, ο Rushdie δείχνει ιδιαίτερη συγγραφική τόλμη: εισχωρεί στο μυαλό του επίδοξου δολοφόνου του για να ψάξει απαντήσεις, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του για τους ανθρώπους που τον βοήθησαν από τα πρώτα λεπτά, που έμειναν στο πλευρό του, που έδειξαν αλληλεγγύη παντού στον κόσμο.

Διαβάστε ακόμη: Πηνελόπη Δέλτα: Παραμύθι χωρίς όνομα

Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο είναι ανατριχιαστικά καθηλωτική για τους αναγνώστες των μυθιστορημάτων του, αλλά όχι μόνο. Η φωνή του είναι η φωνή ενός υπερασπιστή της ελευθερίας της έκφρασης, σε έναν κόσμο που διέρχεται μόνιμη κρίση. Πάνω απ’ όλα, όμως, το «Μαχαίρι» αποτελεί μια έκκληση προς τον ελεύθερο κόσμο να αντισταθεί στην επέλαση του αυταρχισμού και της λογοκρισίας. Μια έκκληση για περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία, σεβασμό στη διαφορετικότητα και την άποψη των άλλων.

Διαβάστε ακόμη: Nick Hornby: Ντίκενς & Prince

Ο Salman Rushdie βάζει το δάχτυλο στη δική του πληγή, μιλώντας εξ ονόματος όλων όσοι πιστεύουν ακόμη ότι η γλώσσα μπορεί να γίνει ασπίδα μπροστά στα μαχαίρια της βίας.

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, Δημήτρης Δουλγερίδης
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 304