Είμαι ένας άνθρωπος με ένταση. Όχι απαραίτητα φωνακλάς, αλλά με δυνατή φωνή. Με έντονη παρουσία, με θυμό όταν χρειαστεί, με λόγια που δεν κρύβονται πίσω από ντροπές ή ενδοιασμούς. Διεκδικώ με πάθος, με σθένος, με ορμή. Πιστεύω (πίστευα;) ότι η αλήθεια, το δίκιο, η δύναμη, κερδίζονται με τόλμη και ένταση. Και συχνά με το να υψώσεις λίγο τη φωνή. Να κάνεις αισθητή την παρουσία σου. Να “χτυπήσεις το χέρι στο τραπέζι”, κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

Διαβάστε ακόμη: Λίστα γάμου

Μόνο που τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω κάτι σημαντικό και νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη. Συγγνώμη από εκείνους που δεν φώναξαν ποτέ. Από εκείνους που δεν έκαναν θόρυβο, που δεν χρειάστηκε να επιβληθούν. Από εκείνους που έχουν μια άλλη δύναμη. Εσωτερική. Σιωπηλή. Μια δύναμη που δεν μοιάζει με τη δική μου αλλά, ίσως, είναι πιο ουσιαστική.

Τους ανθρώπους που δεν εκρήγνυνται αλλά επιμένουν. Που δεν κατακτούν τον χώρο, αλλά τον διαμορφώνουν με σταθερότητα, συνέπεια και βάθος. Που δεν χρειάζονται φωνή για να ακουστούν γιατί η παρουσία τους μιλάει από μόνη της.

Διαβάστε ακόμη: Όταν η Τραβιάτα φοράει σαγιονάρες

Τους προσπερνούσα. Τους παρεξηγούσα. Τους έβλεπα ως αδύναμους ή “παθητικούς”. Και μόνο τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτή η σιωπηλή δύναμη είναι ίσως η πιο στέρεη μορφή αντοχής.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν αντιμάχονται, δεν επιβάλλονται, αλλά τελικά αντέχουν. Χτίζουν. Διορθώνουν. Μαλακώνουν τον κόσμο, αντί να τον σκληραίνουν.

Και αυτούς τους ανθρώπους τους έχουμε ανάγκη. Σε έναν κόσμο γεμάτο θόρυβο, υπερβολή, τραμπουκισμό, χρειάζονται οι ήσυχες φωνές για να φέρουν ισορροπία. Χρειάζονται οι άνθρωποι που δείχνουν σεβασμό, χωρίς να τον επιβάλουν. Που ξέρουν να ακούν περισσότερο απ’ όσο μιλούν. Που διαθέτουν ευγένεια, όχι ως αδυναμία, αλλά ως επιλογή.

Γι’ αυτό γράφω αυτές τις γραμμές. Όχι για να αυτοαναιρεθώ. Μάλλον θα συνεχίσω να είμαι αυτή που είμαι, με την ένταση και το πάθος (you can’t teach an old dog new tricks). Αλλά για να ζητήσω συγγνώμη που αγνόησα τους άλλους τρόπους ύπαρξης. Και για να πω ένα «ευχαριστώ» σε όσους δεν ύψωσαν τη φωνή τους, αλλά κράτησαν σταθερό τον τόνο τους. Γιατί, τελικά, ίσως αυτοί να είναι οι πραγματικά δυνατοί από όλους εμάς.

Photo credit: Getty Images