Το επίθετό της έχει γράψει τη δική του ξεχωριστή ιστορία στον χώρο του κοσμήματος. Η ίδια, σχεδιάζει την καινούργια συλλογή με τίτλο MY GAVELLO ισορροπώντας θαυμαστά στο τότε και στο τώρα, ζώντας συνειδητά το σήμερα και αφήνοντας τον μέλλοντα χρόνο να καταξιώνει τις δημιουργίες της.

Διαβάστε ακόμη: Η Δανάη Μιχαλάκη μεγάλωσε κι έγινε ακριβώς αυτό που ονειρεύτηκε

 

Κλέλια Ανδριολάτου

Η λέξη «Αμάλγαμα», χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάθε προϊόν ανάμειξης που συνδυάζει τα θετικά χαρακτηριστικά των συστατικών του στοιχείων. Ακριβώς αυτό είναι η Elisabetta, ένα αμάλγαμα, που γεννήθηκε από την ένωση της Μάρθας, μιας δυναμικής και αφοσιωμένης ελληνίδας, και ενός εξαιρετικά ταλαντούχου ιταλού σχεδιαστή κοσμημάτων, του Rinaldo Gavello. Και για όσους την γνωρίζουμε προσωπικά, το σημαντικότερο είναι ότι κράτησε τα πιο θετικά χαρακτηριστικά και από τους δύο γονείς της, τόσο φυσιογνωμικά όσο και στην προσωπικότητά της. Και ίσως αυτό να ήταν μοιραίο γιατί και η τέχνη της κοσμηματοποιίας στην οποία εντρύφησε κοντά τους, έχει να κάνει με αμαλγάματα.

Διαβάστε ακόμη: Ο Μελέτης Ηλίας επιστρέφει στην τραγωδία και στην αλήθεια της

Μαζί με τον πατέρα της, Rinaldo Gavello, στο Μιλάνο.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τα μαθητικά της χρόνια μέχρι και το Γυμνάσιο τα πέρασε στο Μιλάνο, ενώ στο Λύκειο φοίτησε στο Le Rosey στην Ελβετία. Επιστρέφοντας στο Μιλάνο συνέχισε τις σπουδές της στο Βιομηχανικό Σχέδιο. Την εποχή που δίπλα στους γονείς της ξεκίνησε και η ίδια να συμμετέχει στην οικογενειακή δραστηριότητα ο οίκος GAVELLO πραγματικά μεσουρανούσε. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και στα χρόνια της νέας χιλιετίας που ακολούθησαν, τα κοσμήματα GAVELLO «σάρωναν» την αγορά και δεν υπήρχαν γυναίκες – από όλες τις κοινωνικές τάξεις – που να μην είχαν ή να μην ονειρεύονταν να αποκτήσουν έστω και ένα κομμάτι από τις συλλογές που σχεδίαζε ο ιταλός μετρ του είδους.

«Ο πατέρας μου, προερχόμενος από την αρχιτεκτονική και την εμπειρία στην σχεδίαση αυτοκινήτων, κατάφερε να περάσει το αισθητικό και σχεδιαστικό του ταλέντο και σε πιο μικρής κλίμακας πολύτιμα αντικείμενα, όπως είναι τα κοσμήματα. Γρήγορα, το ξεχωριστό στιλ τους, τα έκανε μοναδικά και αναγνωρίσιμα, με αποτέλεσμα κομμάτια και ολόκληρες συλλογές να γίνονται ανάρπαστα».

Και πράγματι, με κομψό μινιμαλιστικό σχεδιασμό, «δένοντας» αρμονικά την Ομορφιά με την Εργονομία που υποδεικνύουν οι γραμμές του ανθρώπινου σώματος και με αψεγάδιαστη τεχνική δεξιοτεχνία στην τελική εκτέλεση, τα κοσμήματα του οίκου GAVELLO ήταν και θα συνεχίσουν να είναι, αξεπέραστα success stories.

Τον Ιούνιο του 2009 στην κορύφωση της δημιουργικής του πορείας, ο Rinaldo Gavello φεύγει απρόσμενα απ’τη ζωή, αφήνοντας πρωτίστως βαθύ συναισθηματικό κενό στην γυναίκα του Μάρθα και στην Elisabetta. Παράλληλα έχει αρχίσει μία περίοδος σημαντικών αλλαγών σε διεθνές επίπεδο.

«Τα πράγματα ποτέ δεν μένουν στάσιμα. Αλλάζουν οι εποχές και οι ζωές μας προσαρμόζονται σε νέα δεδομένα. Αυτό αρχικά φαίνεται σαν ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουμε αλλά συνάμα είναι και δύναμη. Σκέφτομαι συχνά ότι «οι χρυσές εποχές» ήταν σαφώς πιο εύκολες και ανέμελες, ενώ τώρα οι συνθήκες είναι πιο «προκλητικές» σε όλα τα επίπεδα. Από την πλευρά μου καλούμαι να προσαρμοστώ σε ανάγκες τις αγοράς που τείνουν να είναι στιλιστικές, κάτι που σε επίπεδο παρατήρησης φαινομένου με ανησυχεί, αλλά από την άλλη μου δίνεται η δυνατότητα να τεστάρω τις ικανότητες μου στην δουλειά μου».

Όταν κατάλαβα ότι η ιστορία μας, όπως όλες οι ιστορίες, είναι και ο πλούτος μας, τότε σταμάτησα αυτό να το θεωρώ χειρόφρενο.

Σήμερα o Οίκος Gavello λανσάρει μία καινούργια σειρά την MY GAVELLO που συνοδεύεται από την διαφημιστική καμπάνια, MY GAVELLO. IT LIVES IN YOU και κεντρικό της μήνυμα Jewellery with a meaning, your meaning. «Υλοποίησα μια ιδέα που για μένα έχει μεγάλη σημασία. Η καρδιά αυτής της νέας σειράς και της καμπάνιας που τη συνοδεύει, βγαίνει από το concept ότι η Ζωή είναι ΤΩΡΑ! Και επειδή πραγματικά για μένα η ζωή είναι μόνο τώρα, χρειάζομαι να μπορώ αυτό να το εκφράσω μέσα από αντικείμενα που έχουν σημασία για μένα, τώρα. Θεωρώ ότι το μέλλον το χτίζουμε ζώντας με συνείδηση τον παρόντα χρόνο».

Την ρωτάω αν πιστεύει αυτό που λένε ότι η δεύτερη γενιά κατά έναν τρόπο, “κουβαλάει το βάρος” της πρώτης και μου απαντά με ειλικρίνεια ότι θα έλεγε ψέματα αν ισχυριζόταν πως αυτό δεν ισχύει. «Όμως όταν κατάλαβα ότι η ιστορία μας, όπως όλες οι ιστορίες, είναι και ο πλούτος μας, τότε σταμάτησα αυτό να το θεωρώ χειρόφρενο».

Η μαμά της Μάρθα

Μισή Ιταλίδα, μισή Ελληνίδα (και με ιδιαίτερη περηφάνεια και για τις Ποντιακές της ρίζες από την μεριά της μητέρας της), η Elisabetta έχει πάρει τη διορατικότητα, τον σεβασμό στην Τέχνη και μια αίσθηση «στυλιστικής ανάσας» από τον πατέρα της. Η λογική, η πρακτικότητα αλλά και το θάρρος, είναι στοιχεία από τη μητέρα της. Το αμάλγαμα που λέγαμε. Η μόνιμη κατοικία της είναι στο Μιλάνο και η καθημερινότητά της – εκτός από τη δουλειά της – είναι αφιερωμένη στον Antonio, τον δεκάχρονο γιο της. Επισκέπτεται πάρα πολύ συχνά την Ελλάδα, όχι μόνο για θέματα του εδώ γραφείου και των καταστημάτων, αλλά και για να δει τη μητέρα της, με την οποία ο δεσμός είναι πολύ ισχυρός.

Δεν νιώθει Ελληνίδα στην Ιταλία, ούτε Ιταλίδα στην Ελλάδα γιατί νιώθει παντού μέσα στο «τώρα» και κάθε φορά αισθάνεται καλά εκεί ακριβώς που βρίσκεται. Αυτό ήρθε μετά από συνειδητή προσπάθεια, αν και παραδέχεται ότι όποτε βρίσκεται στην Ελλάδα ελευθερώνεται το πιο βαθύ, μαγικό, πνευματικό της κομμάτι, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εκείνη. «Ο γιός μου, η μητέρα μου και η πνευματική μου εξέλιξη μέσα από δουλειά, μελέτη και διαλογισμό, είναι οι βασικές μου προτεραιότητες στη ζωή.»

Αυτήν την εποχή βρίσκεται οικογενειακώς για διακοπές στην αγαπημένη της Μύκονο. Οι μνήμες από το νησί την πάνε πίσω, στα παιδικά μπάνια, στα κεφτεδάκια στην ταβέρνα στην Ψαρρού και στα αξέχαστα εφηβικά της χρόνια στο Caprice για τεράστια cocktail με φρούτα, μετά τη θάλασσα, στο ομορφότερο bar που υπήρξε ποτέ στη Μεσόγειο…

Αν μπορούσε να κάνει ένα άλμα στο μέλλον θα ήθελε να δει τον εαυτό της να κρατάει τρεις φωτογραφίες που θα της θύμιζαν ότι τα προηγούμενα χρόνια, «όλα πήγαν καλά». Και τότε θα έλεγε αυτό που και σήμερα επαναλαμβάνει με όλη της την καρδιά κάθε μέρα κοιτάζοντας τον ουρανό: «Ευγνωμοσύνη, Ευγνωμοσύνη, Ευγνωμοσύνη».