Καλοκαίρι στην επαρχία. Βουνό ή νησί δεν παίζει κανένα ρόλο. Όλοι στο ίδιο έργο θεατές. Τα πανηγύρια που μέχρι πρότινος ήταν ένα απλό υπαίθριο γλέντι, έχουν μετατραπεί σε μέγα κοσμικό γεγονός. Πρωτοφανής κοσμοσυρροή. Για να μη θυμηθούμε τα happenings με τις μπουλντόζες γεμάτες λουλούδια να ραίνουν τις καλλίφωνες, με πολλά ερωτηματικά, αοιδούς.

Στον κόσμο της τεχνολογίας και του AI, τα social media γεμίζουν από αναρτήσεις από παραδοσιακά πανηγύρια σε χωριά στα οποία επικρατεί το αδιαχώρητο. Πως συμβαδίζει το iPhone με το κλαρίνο; Το Chat Gpt με τα βιολιά και τις λύρες; Μήπως τελικά είμαστε για τα πανηγύρια; Κι αν ναι, πως προέκυψε αυτή η υβριδική συμπεριφορά;

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Οι δύο όψεις ενός reunion

Τα τελευταία χρόνια τα πανηγύρια είναι το must των διακοπών. Κανείς δεν θυμάται από που ξεκίνησε αυτή η μόδα αλλά είναι πλέον αδιαπραγμάτευτο γεγονός. Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι το κοινωνικό βαρόμετρο του internet (το Instagram και το Tiktok) κατακλύζονται από τις εξής αναρτήσεις, αν θέλεις να έχεις ψηφιακό πρόσωπο στην κοινωνία. Ένα βίντεο από γνωστό για το ηλιοβασίλεμα του club της Μυκόνου και ένα τσάμικο ή ένα συρτό στην πλατεία του χωριού. Το χωριό δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεται στη Μύκονο. Βέβαια η προσέλευση στο πρόσφατο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στα Άνω Μερά της Μυκόνου ήταν σαφώς μεγαλύτερη από αυτή του club. Πανηγύρι-sunset: 1-0.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Ο ρεαλισμός σκότωσε την Carrie Bradshaw

Αυτό που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση είναι η ενθουσιώδης συμμετοχή των νέων. Αυτοί που σνόμπαραν κάθε τι παραδοσιακό, πλέον ποστάρουν stories από το πανηγύρι για να δείξουν στον κύκλο τους πόσο “cool” είναι. Χορεύουν, πίνουν και διασκεδάζουν με… την κόρη του καραβοκύρη και το φεγγάρι που κάνει βόλτα.

Κι ενώ είναι πολύ ευχάριστο να βλέπουμε νέους να χορεύουν με τον 90χρονο παππού τους, η εικόνα μοιάζει οξύμωρη και ελαφρώς σουρρεαλιστική. Ο ήχος δεν ταιριάζει με την εικόνα. Μοιάζει με κακή μεταγλώτισση λατινοαμερικάνικου σήριαλ. Γιατί νέος, κόρη καραβοκύρη, τατουάζ μανίκι και η προσφώνηση “bro” δεν μας κάθεται καλά. Κάτι δεν κολλάει.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Αναμνήσεις και προβληματισμοί μίας πρώην βιβλιοφάγου

Μοιάζει σαν κάποιος να έχει βάλει στο μπλέντερ μια δόση τραπ, δυο δόσεις Γιάννη Πάριο και τρεις μερίδες ψητό και να μας το σερβίρει σε σφηνάκι. Ίσως οι νεότεροι αρχικά να πήγαν για τον “χαβαλέ”. Να το δοκίμασαν και να τους άρεσε. Ίσως επειδή οι περισσότεροι επιστρέφουν στο χωριό για διακοπές λόγω των οικονομικών συνθηκών, να ανακάλυψαν ξανά τις παραδόσεις. Ίσως όμως να άλλαξαν και τα πανηγύρια. Να έγιναν πιο fun. Να ήρθαν πιο κοντά στους νέους.

Και ίσως να ρωτάω πολλά. Και τίποτα από όλα αυτά να μην παίζει ρόλο. Ας κρατήσουμε τα θετικά αυτού του φαινομένου και ας είμαστε ευγνώμονες για αυτά που μας προφέρει ακόμα και αν είναι μια πρόσκαιρη τρέλα που σύντομα θα φύγει από τη μόδα. Να φυλάξουμε την εικόνα των παππούδων που υπερήφανα χορεύουν με τα εγγόνια τους. Που τους κρατούν το χέρι. Και που χορεύουν ακόμα. Γιατί ακόμα κι αν είμαστε για τα πανηγύρια, αυτό που μετράει είναι να το κάνουμε με όλη μας την καρδιά.

Photo credit: Pinterest