Τις προάλλες μία αγανακτισμένη ανάρτηση της Εριέττας Κούρκουλου-Λάτση στον προσωπικό της λογαριασμό στα social media, επανέφερε στο προσκήνιο ένα θέμα που τα τελευταία χρόνια μπαίνει πολύ συχνά στο κάδρο των συζητήσεων. Αφορά τις γυναίκες και το δικαίωμά τους στην επιλογή και την επιμόρφωση, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη γέννηση του παιδιού τους.

Αφορμή για την ανάρτηση υπήρξε η – προφανέστατα σκοπούμενη- καθυστέρηση να δοθεί η επίσημη άδεια λειτουργίας του Birth Center, του πρώτου Ανεξάρτητου Κέντρου Τοκετού στην Ελλάδα. Ένα προσωπικό όραμα της Εριέττας Κούρκουλου-Λάτση που γεννήθηκε μέσα από την εμπειρία της σε σχέση με τον τοκετό και που συστάθηκε με όλη την αγάπη, την γνώση αλλά και τα Διεθνή Πρωτόκολλα που απαιτούνται για ένα τέτοιο κέντρο.

Ο λόγος της καθυστέρησης; Τον αντιλαμβανόμαστε όλες και όλοι. Η πρωτοβουλία αυτή έρχεται να αντιμετωπίσει ένα κατεστημένο δεκαετιών που συσχετίζεται ξεκάθαρα με οικονομικά συμφέροντα. Το τρίπτυχο Γυναικολόγοι-Μαιευτικές Κλινικές- Εταιρείες βρεφικού γάλακτος, έχουν διαμορφώσει τα τελευταία χρόνια μία κατάσταση που λειτουργεί υπέρ τους, αγνοώντας τη φωνή των γυναικών, αφαιρώντας τους το δικαίωμα στην επιλογή χρόνου και είδους τοκετού, και συνάμα δείχνοντας από ελάχιστο ενδιαφέρον για το πολύ σημαντικό κομμάτι που λέγεται θηλασμός, κατευθύνοντάς τους πολύ συχνά στο τυποποιημένο βρεφικό γάλα. Όλα τα παραπάνω δεδομένα συνιστούν αυτό που ονομάζεται Μαιευτική Βία, ένας όρος που ίσως ήρθε η στιγμή να αναγνωριστεί επίσημα. Αλλά ας δούμε κάποιες σημαντικές διαφωτιστικές παραμέτρους που σχετίζονται με το θέμα.

Η επιλογή του γυναικολόγου

Είτε αποκτήσουμε παιδιά είτε όχι, η επιλογή του γυναικολόγου μας είναι πολύ σημαντική και θα μας συνοδεύει για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας. Πόσο μάλλον όταν ο γιατρός μας θα είναι αυτός που θα μας οδηγήσει στην πρωτόγνωρη εμπειρία της γέννησης του παιδιού μας. Πριν επιλέξουμε γιατρό ας πάρουμε κατ’αρχάς κάποιες πληροφορίες για την επιστημονική του επάρκεια και, στη συνέχεια, ας δούμε εάν μέσα από τις πρώτες επισκέψεις, αισθανόμαστε μαζί του ασφάλεια και εμπιστοσύνη.

Κατόπιν, ας παρατηρήσουμε εάν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι «ανοικτός» στο δικαίωμά μας να επιλέξουμε τον τοκετό μας (φυσικός ή φυσιολογικός) και τέλος εάν η ομάδα του απαρτίζεται από συνεργάτες (μαίες) έμπειρες στον φυσιολογικό τοκετό, με γνώση και υπομονή προκειμένου να μας διαφωτίσουν και να συμπαρασταθούν στο θέμα του θηλασμού. Προγραμματισμένοι τοκετοί βάσει του προγράμματος του γιατρού, επιμονή να μας στρέψουν σε καισαρική χωρίς να είναι απαραίτητο και προσπάθεια να μας αποθαρρύνουν από τον θηλασμό, «πλασάροντας» τυποποιημένο γάλα κάποιας εταιρείας, είναι σημάδια που πρέπει να μας κάνουν να προβληματιστούμε ή ακόμα και να αλλάξουμε γιατρό.

Φυσιολογικός και φυσικός τοκετός: Επιλογή αλλά με γνώση

Φυσιολογικός τοκετός, είναι αυτός που χρησιμοποιεί κάποιες ιατρικές παρεμβάσεις (π.χ. επισκληρίδιος αναλγησία) και η γυναίκα γεννάει κολπικά. Φυσικός τοκετός θεωραιται αυτό κατά τον οποίο η διαδικασία γέννησης του παιδιού δεν περιλαμβάνει αναίτιες ιατρικές παρεμβάσεις, ούτε και επισκληρίδιο. Είναι θα λέγαμε ο τρόπος που η γυναίκα βιώνει τη γέννα όπως ορίζει «η Φύση». Σε κάθε περίπτωση, η γυναίκα πρέπει να έχει δικαίωμα να διαλέξει τον τοκετό που επιθυμεί (ακόμα και αν από ανασφάλεια ή φόβο διαλέξει την καισαρική). Απλά ό,τι επιλέξει πρέπει να είναι δική της επιλογή (σε συνάρτηση φυσικά και με τα επιστημονικά δεδομένα της κύησή της ) και όχι αυτή που μεθοδευμένα προσπαθεί να της «περάσει» ο γυναικολόγος της.

Ο φυσικός τοκετός – περισσότερο και από τον φυσιολογικό – απαιτεί μαθήματα προγεννητικής προετοιμασίας, φυσικές μεθόδους ανακούφισης, τεχνικές χαλάρωσης και αναπνευστικές ασκήσεις. Επίσης είναι απαραίτητη η επίβλεψή του με κατάλληλα καταρτισμένες μαίες, μαιευτές και – αν χρειαστεί – και μαιευτήρες. Ο φυσικός τοκετός γίνεται στο περιβάλλον επιλογής της γυναίκας, την ενδυναμώνει ψυχολογικά, ενισχύει τον δεσμό με το νεογνό από την πρώτη στιγμή της γέννησης και προσφέρει άμεση επάνοδο στις δραστηριότητές της. Όπως μπορείτε να καταλάβετε, ένας φυσικός τοκετός δεν συμφέρει καθόλου «το σύστημα».

Θηλασμός: Όταν μία φυσική διαδικασία τίθεται σε αμφισβήτηση

Τα τελευταία χρόνια εάν έχει επιτευχθεί μία σημαντική αλλαγή στη σχέση μητέρας νεογνού/βρέφους, αυτή αφορά στο θέμα του θηλασμού. Όλοι πια γνωρίζουμε ότι το μητρικό γάλα είναι πολύ σημαντικό για την υγεία τόσο του βρέφους, όσο και της μητέρας. Επίσης κατεκτημένο δικαίωμα πλέον (ειδικά στις Δυτικές κοινωνίες) είναι ο χωρίς ντροπή δημόσιος θηλασμός, εφόσον προκύψει. Όμως πριν φτάσουμε εκεί, είναι πολλές οι περιπτώσεις που η γυναίκα μένει εσκεμμένα αβοήθητη (ειδικά τις πρώτες μέρες μετά τη γέννα) στο θέμα του θηλασμού. Κάτι η δύσκολη προσαρμογή, κάτι οι ολίγον μη υπομονετικές και πρόθυμες μαίες, φέρνουν στις λεχώνες κλάματα, απογοήτευση και μοιραία επιλογή του «έξωθεν» γάλατος. Για να μην ξεχνάμε ότι από την επόμενη κιόλας μέρα του τοκετού, η μητέρα που έχει γεννήσει σε μαιευτήριο δέχεται την «εισβολή» στο δωμάτιό της ανθρώπων που αφήνουν διαφημιστικά φυλλάδια για τυποποιημένα γάλατα, συσκευές απογαλακτισμού και ένα σωρό άλλα βρεφικά προϊόντα, γεγονός που την αγχώνει και την αποπροσανατολίζει σε στιγμές που νιώθει τόσο ευάλωτη.

Η επιλογή είναι δικαίωμά μας

Για πολλά πράγματα ακόμα χρειάζεται εμείς οι γυναίκες να παλέψουμε. Γιατί ακόμα και αν κατακτούμε κάποιο δικαίωμα, πρέπει να καιροφυλακτούμε μήπως και μας το πάρουν πίσω. Στα πλαίσια λοιπόν του να μπορούμε ελεύθερα να ορίζουμε το σώμα μας, ας προσθέσουμε στους αγώνες μας και τα θέματα του τοκετού και του θηλασμού. Και αυτός δεν είναι ένας αγώνας που αφορά μόνο τις μητέρες. Μας αφορά ΟΛΕΣ, είτε είμαστε μανάδες είτε όχι. Για τις γενιές που έρχονται, για έναν κόσμο πιο δίκαιο και πιο ειρηνικό.