Το ξυπνητήρι σταθερά στις έξι το πρωί. Ο ήχος της καφετιέρας, το άρωμα του ζεστού καφέ, η αγαπημένη μου κούπα. Ξεκινάω να τσεκάρω mails, να διαβάζω τι έγινε στον κόσμο όσο εγώ κοιμόμουν -ναι αυτές τις πέντε ώρες ύπνου- και ένα τέταρτο αργότερα ανοίγει και ο υπολογιστής. Αρχίζω να γράφω, οι ιδέες κατακλύζουν το μυαλό μου. Νιώθω ήρεμη αλλά σε full speed. Στις οκτώ και μισή γυμναστήριο και στις δέκα γραφείο. Δουλειά συνήθως μέχρι τις εννιά το βράδυ. Ή όσο πάει. Ή όσο μπορώ να μείνω συγκεντρωμένη.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Τι έχεις; Τίποτα!

Το παράδοξο δεν είναι ότι έχω αυτόν το ρυθμό ζωής. Είναι ότι τον απολαμβάνω. Είμαι εθισμένη σε αυτόν. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι, αν δεν είμαι σε συνεχή κίνηση βαριέμαι θανάσιμα, πάντα θέλω να προηγούμαι των γεγονότων. Νιώθω ότι πάντα μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. Να βρω μια είδηση, να μάθω κάτι καινούριο. Μια διαρκής ανησυχία εν κρανίω. Ένα μυαλό που σκέφτεται ακόμα κι όταν κοιμάται.

Siri, εσύ που ξέρεις τα πάντα, πες μου σε παρακαλώ. Γιατί είμαι εργασιομανής; Πώς έγινα το τετράποδο που τρέχει κυνηγώντας την ουρά του; Γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να δουλεύω; Γιατί η ανησυχία μου δεν με απασχολεί 9 με 5; Συμβαίνει μόνο σε μένα; Είναι ασθένεια; Πες μου Siri, γιατί είμαι εργασιομανής;

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Δεν ήμουν κι εγώ στη Βίσση

Ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που της συμβαίνει αυτό. Και αυτό είναι παρήγορο. Ή μήπως ανησυχητικό; Βλέπω ότι υπάρχουν αρκετοί σαν εμένα. Τους συναντώ στους δρόμους της πόλης. Είναι δίπλα μου στο αυτοκίνητο και εργάζονται όσο βρίσκονται ακινητοποιημένοι σε κάποιο μποτιλιάρισμα. Είναι συνέχεια online και μιλούν με το γραφείο τους την ώρα που βρίσκονται στο εστιατόριο. Ακόμα κι όταν περπατούν, κάτι διαβάζουν ή κάτι πληκτρολογούν. Μια διαρκής ανησυχία πλανιέται πάνω από κάθε στιγμή της ζωής τους. Δημιουργική ή όχι, η ανησυχία είναι εξ ορισμού κάτι κακό.

Σίγουρα υπάρχει επιστημονικός όρος για την εργασιομανία και σίγουρα με περιγράφει. Αυτή η ανασφάλεια του “ποτέ δεν είναι αρκετό” που μπορεί να ελοχεύει το συναίσθημα “δεν είμαι ποτέ αρκετή”. Μια ιστορία που δεν μπορεί κανείς να ξεμπερδέψει από την διαδικασία της αναζήτησης και της επιτυχίας. Γιατί αν είμαστε ικανοποιημένοι με ό,τι έχουμε θα μέναμε σε αυτό. Η αναζήτηση αυτή καθαυτή μαρτυρά πως δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Και σε κάποια πράγματα αυτό είναι καλό. Αν οι πρόγονοι μας ήταν ευχαριστημένοι, θα ζούσαμε ακόμη σε σπηλιές.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Παιδιά και social media: Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει νόμος

Σε κάποια άλλα καλό θα ήταν να σκεφτούμε πως ό,τι μας δημιουργεί αυτή την ανασφάλεια δεν είναι δημιουργικό. Είναι καταστροφικό. Και πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να το βάλουμε στην άκρη. Πρέπει να θυμηθούμε ότι δεν είμαστε ρομπότ και πως η ξεκούραση -σωματική και πνευματική- είναι βασική προϋπόθεση της υγείας μας. Να ηρεμήσουμε και να κάνουμε λίγο detox, που τώρα τελευταία είναι πολύ της μόδας. Άλλωστε, οι ειδικοί επιβεβαιώνουν πως οι ξεκούραστοι άνθρωποι είναι πιο παραγωγικοί και πως η ηρεμία και η καθαρότητα του νου μας βοηθά να σκεφτόμαστε καλύτερα. Πες μου Siri, μήπως τελικά είμαι εργασιομανής;

Creative: Ανδρέας Κωστόπουλος