Η άφιξη της πρέσβεως των Η.Π.Α. έχει ήδη αποτελέσει αφορμή να χυθεί αρκετό -ψηφιακό- μελάνι. Ως τώρα βέβαια, ο σχολιασμός αφορά την εξωτερική της εμφάνιση, το παρελθόν της, το βιογραφικό της και τις ενδυματολογικές της επιλογές. Δεν είμαστε εμείς ρηχοί, απλά ξεκινήσαμε από το προφανές. Και ενώ όλοι την κρίνουν (και την κατακρίνουν) τη στιγμή που πολύ θα ήθελαν να είχαν ζήσει τη ζωή της και να ήταν στη θέση της, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα. Και αυτό δεν είναι άλλο από την συμπάθεια της στα μπουζούκια και τον Κωνσταντίνο Αργυρό.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Το Halloween και άλλες… ελληνικές παραδόσεις

Θα ήταν βέβαια εξαιρετικά χρήσιμο πριν κρίνουμε, να έχουμε κάνει πρώτα την αυτοκριτική μας. Πριν την χαρακτηρίσουμε “δεύτερη” για το μουσικό της γούστο, να αναλογιστούμε ότι τα μπουζούκια ως τρόπος διασκέδασης φύεται αποκλειστικά όπου ζουν Έλληνες και ότι είμαστε και ιδιαίτερα υπερήφανοι για αυτά. Τα θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικότητας μας και τα υπερασπιζόμαστε με θέρμη. Είναι πάντα γεμάτα, θεωρούμε πολύ λογικό να διαθέσουμε τον μισό μας μισθό για μια βραδιά σε αυτά και ψάχνουμε μετα μανίας ένα “βίσμα” για να κάτσουμε όσο πιο μπροστά γίνεται. Για τους μη κοινούς θνητούς της πρώτης σειράς, ο συγκεκριμένος τρόπος διασκέδασης αποτελεί και άλλο ένα τρόπο επίδειξης πλουτισμού καθώς το τίμημα είναι τετραψήφιο. Και για τους “μερακλήδες” πενταψήφιο. Εννοείται με “βίσμα”, πως αλλιώς;

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;

Κι ενώ αυτή είναι η πραγματικότητα για την οποία είμαστε υπερήφανοι εδώ και δεκαετίες, μας πείραξε η πρέσβης. Που όπως όλοι οι επισκέπτες στη χώρα προσπαθεί να γνωριστεί μαζί μας ακολουθώντας το manual που εμείς οι ίδιοι δίνουμε σε κάθε τουρίστα, διπλωμάτη και μη. Μπουζούκια και σουβλάκια. Εξαιρετικά και τα δύο, τα σουβλάκια περισσότερο, αλλά δεν μας φταίνε οι άλλοι για τον τρόπο που εδώ και χρόνια συστηνόμαστε στο δυνητικό κοινό μας. Αυτό προωθούμε, αυτή τη γνώμη έχουν για μας. Τις πταίει;

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Είδαμε το ντοκιμαντέρ της Victoria Beckham και ίσως την συμπαθήσαμε λίγο

Ας κοιτάξουμε λίγο στον καθρέπτη. Και ας είμαστε ειλικρινείς. Η Kimberly Guilfoyle είναι μια γυναίκα άρτι αφιχθείσα σε μια χώρα που ελάχιστα γνωρίζει για τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής μας. Ίσως να έχει σχηματίσει μια γνώμη από τους απόδημους Έλληνες που κατοικούν στις ΗΠΑ. Αν όμως μας ενοχλεί τόσο πολύ που ξεκίνησε την κοινωνική ζωή της στη χώρα μας από τα μπουζούκια, θα πρέπει να σκεφτούμε από που τα έμαθε και όχι γιατί πήγε. Και να μην κουνάμε το δάχτυλο.

Αν λοιπόν θέλουμε η γνώμη για την Ελλάδα να μην είναι “αυτή η μικρή χώρα, κάπου στην Ευρώπη, που έχει πάντα ήλιο και όλοι γλεντάνε μέχρι το πρωί”, να μην προβάλλουμε αυτή την εικόνα. Γιατί δεν μας φταίνε οι άλλοι. Αυτό πουλάμε, Αυτό αγοράζουν. Κι αν σας ενοχλούν τα μπουζούκια, να μην πηγαίνετε σε αυτά. Να μην παρακαλάτε και να μην περιμένετε ουρές για να μπείτε. Να μην ποστάρετε τους καλλιτέχνες με δεκαπλό ζουμ για να δείχνετε ότι κάθεστε μπροστά. Και να μην δίνετε δικαιώματα τα ξημερώματα. Δεν σας φταίει η Kimberly Guilfoyle.

Creative: Ανδρέας Κωστόπουλος