Ο Gerard Depardieu δεν είναι ο γοητευτικός παθιασμένος εραστής που πυρπολείται από τον έρωτά του για την υπέροχη Fanny Ardant. Είναι και εκείνος που έχει δεχτεί καταιγισμό κατηγοριών για σεξουαλικές επιθέσεις και χυδαίες συμπεριφορές απέναντι σε γυναίκες συναδέλφους του και που απροκάλυπτα δήλωσε στο δικαστήριο ότι… «δεν θεωρώ σεξουαλική επίθεση το να πιάνεις τα οπίσθια κάποιου!».

Μπορείτε να διαβάσετε: Coaches παντού: Σωτηρία ή πανδημία με πιστοποίηση;

Η Alice Munro δεν είναι η σπουδαία βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας Καναδή συγγραφέας. Είναι και η μητέρα που γνώριζε ότι ο σύζυγός της κακοποιούσε σεξουαλικά την 9χρονη κόρη της και δεν τον αποχωρίστηκε ποτέ!.

Μπορείτε να διαβάσετε: Όταν οι haters έχουν επιλεκτική μνήμη

Πάντα τα σκάνδαλα στον καλλιτεχνικό χώρο (και στον χώρο της Τέχνης γενικότερα), όταν αποκαλύπτονταν, οδηγούσαν, μετά το από το αρχικό σοκ, σε ατέρμονους προβληματισμούς και έντονα αντικρουόμενες απόψεις. Και αν παλιότερα κάποιες περιπτώσεις αιωρούνταν μόνο στη σφαίρα της κοινής γνώμης, σήμερα φτάνουν στα δικαστήρια. Και, τότε, το ταλέντο όσο μεγάλο κι αν είναι δεν φτάνει για να «σώσει» τον καταγγελλόμενο.

Το ταλέντο ως παραπλάνηση

Το ταλέντο είναι ένα πολύτιμο δώρο που όλοι θα ήθελαν να έχουν. Αν το ανακαλύψεις και το καλλιεργήσεις θα σου χαρίσει αναγνώριση, αγάπη, εξουσία, χρήματα. Ο κόσμος ταυτίζεται, λατρεύει, θαυμάζει και εξιδανικεύει έναν ταλαντούχο καλλιτέχνη. Ένας πίνακας, ένα τραγούδι, ένα βιβλίο ή ένας ρόλος μπορεί να δώσουν χαρά, κουράγιο, έμπνευση ή αισιοδοξία. Κι αυτό βοηθά στο να παγιώνεται μία συγκεκριμένη παραπλανητική εικόνα για ένα πρόσωπο. Όμως σε πράξεις αξιόποινες κανείς μας δεν έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα λόγω ταλέντου. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι.

Το μεγάλο ταλέντο πολλές φορές ταΐζει τον ναρκισσισμό αυτού που το έχει και με τη σειρά του ο ναρκισσισμός δημιουργεί πεποιθήσεις αέναης αποδοχής και αγάπης.

Πολλές φορές δε, είναι τέτοια η εγωπάθεια κάποιων ταλαντούχων ανθρώπων που δεν μπορούν καν να διανοηθούν ότι ο κόσμος θα τους γυρίσει την πλάτη.

Το δίλημμα του κοινού: Στηρίζω ή αποκαθηλώνω;

Μπροστά σε αξιόποινες πράξεις ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη το κοινό διχάζεται. Υπάρχουν αυτοί που ό,τι κι αν έχει κάνει ο αγαπημένος τους καλλιτέχνης, αυτοί θα το αρνούνται ή θα τον δικαιολογούν και πάντως σε κάθε περίπτωση θα τον στηρίζουν απ’αρχής μέχρι τέλους. Υπάρχουν άλλοι που θα τον διαγράψουν και θα τον μποϋκοτάρουν γιατί έχουν αδιαπέραστες κόκκινες γραμμές. Και τέλος, είναι οι άλλοι που θα τον κατακρίνουν αλλά θα συνεχίσουν να αναγνωρίζουν το ταλέντο του και θα ξεχωρίζουν «το παραγόμενο προϊόν», από το πρόσωπο. Σε κάθε περίπτωση πάντως η εικόνα του ταλαντούχου θα έχει δεχτεί ένα γερό χτύπημα.

Ο καιρός που περνάει είναι γόμα;

Κάποιοι μετά τις αποκαλύψεις επιλέγουν να αποσύρονται. Αν εξαιρέσουμε την πιθανότητα να έχουν φυλακιστεί, αποσύρονται είτε από ντροπή, είτε επειδή καταλαβαίνουν ότι το κλίμα «δεν τους σηκώνει». Μπορεί όμως και από στρατηγική, με απώτερο σκοπό να ξεχαστεί η υπόθεσή τους και να επιστρέψουν μετά από καιρό όταν θα έχει κάπως ξεχαστεί το θέμα τους. Ακόμα κι έτσι όμως, ζούμε στην εποχή της ψηφιακής δημοσιότητας όπου όλα καταγράφονται και τίποτα δεν μπορεί να τα σβήσει. Η ιστορία τους θα ξαναβγεί στην επιφάνεια και η εκτενής δημοσιότητα θα την ξαναφρεσκάρει στο μυαλό του κοινού. Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Ειδικά στον 21ο αιώνα.

Η παραδοχή και η συγγνώμη

Εάν ο εγωισμός, ο ναρκισσισμός και η υστεροφημία δεν εμποδίσουν κάποιον να παραδεχτεί τις πράξεις του και να ζητήσει συγγνώμη γι’ αυτές, τότε μόνο ίσως μπορούσε να κρατηθεί όρθια και ανεξάρτητη η αξία του ταλέντου. Όμως δεν είναι πολλοί εκείνοι που το κάνουν. «Είμαι αθώος, είναι σκευωρία, θέλει να με καταστρέψει το σύστημα κ.τλ…», ακούς συχνά να δηλώνουν ενώ οι κατηγορίες είναι πασιφανείς και επιβεβαιώνονται από πλήθος μαρτύρων.

Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να θαυμάζουμε, να αγαπάμε και να ταυτιζόμαστε με ανθρώπους ταλαντούχους. Το ταλέντο τους είναι ένα θείο δώρο. Ας μην ξεχνάμε όμως να τους αντιμετωπίζουμε σαν «κοινούς θνητούς» όταν παρανομούν. Γιατί στην τελική το ταλέντο ποτέ δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει εκείνος που το έχει.