Όλα αρχίζουν από μια τσάντα χειρός με την ονομασία Birkin του οίκου Hermès. Κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου σε εργοστάσιο της Κίνας με κόστος παραγωγής στα 1.200 ευρώ. Μεταφέρεται στην Ευρώπη όπου στην τσάντα προστίθενται το λογότυπο του οίκου και ο μυστικός κωδικός που την κάνει αυθεντική.

Δείτε ακόμη: Πότε έγιναν όλα τόσο …εκκωφαντικά; 

Η μέση τιμή της ανεβαίνει στα 33.000 ευρώ, τη βρίσκεις ως προσφορά στα 9.000 ευρώ, ενώ η γκάμα της μπορεί να φθάσει σε κόστος τα 2.000.000 ευρώ. Η διαδικασία αυτή δεν αφορά τη συγκεκριμένη τσάντα του συγκεκριμένου οίκου ειδών πολυτελείας. Αλλά ένα τεράστιο εύρος στα προϊόντα από φίρμες υψηλής μόδας και καλλυντικών μέχρι τα αθλητικά είδη πιο μαζικής κατανάλωσης.

Η Κίνα ελέγχει επί της ουσίας την παραγωγή των αυθεντικών ειδών, μαζί με την πατέντα από πανάκριβα προϊόντα που αποτελούν τους μύθους της κατανάλωσης και της εμπέδωσης πλούτου, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού. Αν δούμε τους διεθνείς οίκους που έχουν πλήρη εξάρτηση από τα εργοστάσια της Κίνας στην παραγωγή και τα υλικά των προϊόντων τους, όπως προκύπτουν από αποκαλύψεις δικτύων στο διαδίκτυο με υπογραφή Πεκίνου, θα κρατήσουμε την ανάσα μας.

Ενδεικτικά: Dior, Chanel, Ferragamo, Michael Kors, Armani, Versace, Max Mara, Ralph Lauren, Tom Ford, Jimmy Choo, Nike, Adidas, Puma (κόστος παραγωγής στα παπούτσια στα 10 δολάρια, πώληση στην Αμερική στα 150 δολάρια). Επίσης, στα καλλυντικά: Estée Lauder, Lancôme, L’Oréal και ούτω καθεξής.

Τα παιχνίδι αυτό υψηλής κερδοσκοπίας ξεκίνησε πριν από δεκαετίες, με το άνοιγμα της Κίνας στο διεθνές εμπόριο. Μια ομάδα ευφυών κερδοσκόπων δυτικών επιχειρηματιών σκέφθηκε το εξής απλό: να μεταφερθεί η παραγωγή από τη Δύση (ΗΠΑ και Ευρώπη) που κόστιζε πολλά, στην Ασία όπου το κόστος παραγωγής αναλογούσε σε δουλεμπόριο για τη δυτική παραγωγή. Είχαν στη σκέψη τους ότι ο πελάτης-καταναλωτής δεν ενδιαφερόταν για το πού ήταν το εργοστάσιο παραγωγής, αλλά το αν η φίρμα έβαζε το logo της στο προϊόν.

Φυσικά, η διαδικασία της παραγωγής στα κινέζικα ή τα άλλα ασιατικά εργοστάσια θα έπρεπε να έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές, αλλά και να παραχωρηθεί αναγκαστικά και η πατέντα στον σχεδιασμό του κάθε προϊόντος με τα υλικά που χρησιμοποιούνταν. Μέχρι τότε η υψηλή μόδα εξελισσόταν μέσα στα ατελιέ των οίκων και είχε όγκο παραγωγής βιοτεχνίας. Επίσης, η χώρα προέλευσης, ειδικά Γαλλία και Ιταλία, Γερμανία στα αθλητικά είδη, η υψηλή μόδα ήταν πραγματική ως προς τις δομές παραγωγής.

Μετά τη μεταφορά της παραγωγής, παρά το φθηνό κόστος παραγωγής, οι τιμές πώλησης σε αυτά τα είδη εκτοξεύτηκαν στη Δύση. Ταυτόχρονα, τα νέα management των οίκων, αφού αυτοί εξαγοράστηκαν μαζικά σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης από τους δημιουργούς-ιδρυτές ή τους διαδόχους τους, έριξαν μέρος από τα υπερκέρδη τους ώστε πέραν της μαζικοποίησης της παραγωγής να οδηγήσουν και σε μαζικοποίηση την κατανάλωση.

Δείτε ακόμη: Τα 10 βιβλία που θα σας αλλάξουν τη ζωή 

Στην τότε εποχή εξαγοράσθηκαν σωρευτικά από τους ιστορικούς εκδότες και ιδιοκτήτες τους τα δεσπόζοντα μίντια και συγχωνεύθηκαν σε πολυμετοχικούς ομίλους. Έτσι, για τα brand names υψηλής μόδας και ειδών πολυτελείας μέσω μαζικών κονδυλίων προς τη διαφήμιση και τη χειραγώγηση των τάσεων, οργανώθηκε η παγκόσμια μόδα σε όλα τα κυρίαρχα είδη κατανάλωσης. Οι συγκεκριμένοι παγκόσμιοι όμιλοι μπήκαν στα διεθνή χρηματιστήρια των ΗΠΑ και της Ευρώπης και πέτυχαν πολλαπλάσια-αστρονομικά κέρδη μέσω των μετοχών.

Οι μύθοι της παγκοσμιοποίησης στη βάση της μαζικής κατανάλωσης και της φρενίτιδας της αύξησης των αναγκών όχι πλέον ένδυσης, αλλά καταξίωσης στο μέσο νοικοκυριό, κυριάρχησαν έναντι όλων.

Μια από τις αφετηρίες της woke ατζέντας ήταν ότι οι άνδρες, και όχι μόνον οι γυναίκες, θα πρέπει να χρησιμοποιούν καλλυντικά μαζικά. Επίσης, ότι οι gay είναι θεαματικά καλύτεροι καταναλωτές από τους ετερόφυλους.

Υπάρχει ένα πρόβλημα που προκύπτει μετά την κήρυξη εμπορικού πολέμου από τον Donald Trump. Η βάση της παραγωγής μαζί με τις πατέντες είναι στην Κίνα. Και το Πεκίνο δείχνει την «παγίδα» στην οποία έβαλε τους Δυτικούς. Γκρεμίζει τους μύθους τους…

Photo credit: Hermès