Προσοχή στα κινητά και στα “γαλλικά” μας
Η ευγένεια, ο σεβασμός προς τους άλλους, οι καλοί τρόποι γενικότερα, δεν είναι παλιομοδίτικη συμπεριφορά.
Η χρήση του κινητού θυμίζει λίγο το παρκάρισμα του αυτοκινήτου. Θα κορνάρουμε ή θα βρίσουμε εκείνον που διπλοπαρκαρισμένος μας κλείνει το δρόμο επειδή «εκεί που τον βόλευε» και θα πράξουμε παρομοίως λίγα μέτρα παρακάτω επειδή «εδώ μας βολεύει». Έτσι και με τη χρήση του κινητού τηλεφώνου: υπάρχουν πολλά που μας ενοχλούν όταν τα κάνουν οι άλλοι κι όμως κάνουμε κι εμείς τα ίδια. Η ευγένεια, ο σεβασμός προς τους άλλους, οι καλοί τρόποι γενικότερα, δεν είναι παλιομοδίτικη συμπεριφορά, δεν είναι τυπικό, πρωτόκολλο ή ετικέτα, αλλά ο τρόπος για να συμβιώνουμε καλύτερα.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται μαζί μας έχουν πάντοτε προτεραιότητα σε σχέση με μια κλήση
Είτε βρισκόμαστε μαζί τους απολαμβάνοντας ένα καφέ, είτε συναντηθήκαμε τυχαία στο δρόμο και ανταλλάσσουμε κάποια νέα μας, θα αισθανθούν σίγουρα άβολα αν διακόψουμε τη συζήτησή μας για να απαντήσουμε σε μια κλήση, ακόμη κι αν ζητήσουμε «συγνώμη». Αν πάλι περιμένουμε κάποιο σημαντικό ή επείγον τηλεφώνημα καλό είναι να τους έχουμε προϊδεάσει εξ αρχής.
Ας απομακρυνόμαστε από τους άλλους, όποτε δεχόμαστε μια κλήση
Ακόμη κι αν είμαστε στο μετρό ανάμεσα σε αγνώστους ή μαζί με γνωστούς και φίλους δεν είναι ανάγκη να τους κάνουμε με το «έτσι θέλω» κοινωνούς των μικρών ή μεγάλων προβλημάτων μας και μάλιστα μεγαλοφώνως. Έχουν κι αυτοί τα δικά τους… Η χαμηλόφωνη απάντηση «σε παίρνω εγώ σε λίγο» είναι η επιτομή της ευγένειας.
Ας προσέχουμε δημοσίως τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούμε
Σίγουρα στη θέση της «πιο διάσημης ελληνικής λέξης» υπάρχουν κι άλλες που μπορούν να αποδώσουν τον χαρακτηρισμό, όπως «αφελής» ή «ανόητος». Μπορεί να μας ακούν και μικρά παιδιά που αντιγράφουν το λεξιλόγιο και τη συμπεριφορά μας.
Γιατί δεν είναι καλό να χρησιμοποιούμε σε δημόσιους χώρους hands free
Προσωπικά, έχω απαντήσει κατ’ επανάληψη σε κάποιον με τον οποία διασταυρωνόμαστε και μιλάει μεγαλόφωνα κοιτάζοντάς με, ώσπου να συνειδητοποιήσω πως συνομιλεί στο κινητό…
Υπάρχουν ευγενικοί ήχοι κλήσης;
Σίγουρα και δεν συμπεριλαμβάνουν μια μεγάλη επιτυχία του Μάκη Χριστοδουλόπουλου, του Snik ή της Χαράς Βέρρα. Είτε την εισαγωγή των Carmina Burana ή της 5ης Συμφωνίας του Beethoven. Δεν είναι πιο ευγενικό από το να ξαφνιάζουμε τους άλλους, να επιλέγουμε έναν πιο διακριτικό και ουδέτερο ήχο κλήση, ο οποίος όμως να είναι ακουστός από εμάς;
Πότε χρειάζεται να περνάμε σε λειτουργία «σίγασης»
Πρώτο και κύριο σε μια θεατρική παράσταση, σε ένα ρεσιτάλ ή κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας: αποσπάμε την προσοχή των θεατών/ακροατών, αλλά και διασπούμε την αυτοσυγκέντρωση των ηθοποιών, του σολίστα ή του ομιλητή. Στον κινηματογράφο, όπου τουλάχιστον οι ηθοποιοί συνεχίζουν ανενόχλητοι την ερμηνεία του ρόλου τους. Στους θαλάμους ενός νοσοκομείου ή οπουδήποτε αλλού συνάνθρωποί μας προσπαθούν είτε χρειάζεται να χαλαρώσουν.
Το κινητό και τα παιδιά μας
Αν δίνουμε το κινητό στα παιδιά μας για να απασχοληθούν μαζί του και να πάψουν να μας ενοχλούν, το σίγουρο είναι πως οι διπλανοί μας θα πετάγονται κάθε λίγο και λιγάκι από τους ήχους πυροβολισμών ή εκρήξεις βομβών. Τα παιδιά σιχαίνονται την αθόρυβη λειτουργία…
Ας έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας την ώρα, αλλά και τη διαφορά ώρας
Προτού απευθυνθούμε σε μια φίλη με τη φράση «άκου τι μου είπε…» καλό είναι να ρίχνουμε μια ματιά στο ρολόι. Δεν χρωστάει τίποτε να πεταχτεί από τον ύπνο της για να το ακούσει…
Πού είναι απαράδεκτη η εμφάνιση κινητού τηλεφώνου
Σε ένα δείπνο σε εστιατόριο ή σε ένα μίτινγκ: είναι απόδειξη σεβασμούς προς όσους κάθονται μαζί μας.
Η λειτουργία «κάμερα»
Δεν είναι ενοχλητικό όταν καθόμαστε παρέα πολλοί να πετάγονται μερικοί για να φωτογραφήσουν μια πιατέλα που μόλις κατέφθασε; Ακόμη πιο αγενές είναι να πετύχουμε π.χ. στην Αντίπαρο τον Tom Hanks και να κολλήσουμε δίπλα του για μια σέλφι, χωρίς να του αφήσουμε το χρονικό περιθώριο να μας αρνηθεί.