Κάθε άνοιξη τα ίδια. Υποσχέσεις, προσδοκίες και…. δίαιτα. Κάθε, μα κάθε άνοιξη. Θυμάμαι όταν ήμουν νεότερη που το έκανε η μαμά μου με τις φίλες της και της κάναμε πλάκα. Επειδή όμως η ζωή όλοι ξέρουμε τι είναι- δεν χρειάζεται να το ξαναπούμε- γίναμε κι εμείς σαν την μαμά μας. Και χειρότερες.

Οι ανοιξιάτικες δίαιτες είναι σαν τις αλλεργίες. Έντονες αλλά εποχιακές. Μόλις αρχίσουν οι πρώτες ηλιόλουστες ημέρες μας πιάνει ενθουσιασμός και πανικός. Αρχίζουμε τις ψύχραιμες κινήσεις: από εκεί που τρώγαμε και την μερίδα της φίλης μας, πάμε στο άλλο άκρο. Πρωινό ένα μήλο, γεύμα δύο μήλα, δείπνο…. Ε όχι και δείπνο, προς Θεού. Γενικά, επικρατεί ψυχραιμία.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Η δικτατορία του “γρήγορα”

Η μανία της άνοιξης

Δεν ξέρω πως να εξηγήσω αυτή τη συμπεριφορά. Δεν το καταλαβαίνω παρά το γεγονός ότι κάθε χρόνο βρισκόμαστε στην ίδια θέση. Στο ίδιο έργο θεατές. Τον χειμώνα να δηλώνουμε πως δεν μπορούμε την καταπίεση και την άνοιξη bikini body, εγγραφές σε γυμναστήρια και στέρηση. Μάλλον το κλειδί κρύβεται στην λέξη καταπίεση. Ίσως και η έλλειψη μέτρου που μας χαρακτηρίζει. Το φαγητό είναι σίγουρα μια απόλαυση -σας μιλώ ως αμετανόητη σοκολατοφάγος. Μπορούμε όμως με ψυχραιμία και ωριμότητα να βρούμε μια ισορροπία. Όχι τόσο για το bikini body όσο για την υγεία μας. Άλλη μια λέξη κλειδί. Ωριμότητα.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Η αβάσταχτη ελαφρότητα του κιτς

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου

Πολλές φορές το είδωλο μας στον καθρέφτη είναι η αφορμή για την ανοιξιάτικη αυτή τρέλα. Όσο απαλλασσόμαστε από τις στρώσεις των ρούχων που μας προσφέρουν ζεστασιά τον χειμώνα, αντικρίζουμε ξανά το σώμα μας και ερχόμαστε αντιμέτωπες με την εικόνα μας. Δοκιμάζουμε τα ρούχα της προηγούμενης σεζόν και διαπιστώνουμε διαφορές στην εφαρμογή τους. Αν υπάρχει εφαρμογή. Όλες έχουμε δοκιμάσει να βάλουμε ένα παλιό μας παντελόνι που δεν καταφέραμε ποτέ να κουμπώσουμε ή ακόμα και να φτάσει στην μέση μας.

Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί να μείνουμε ψύχραιμες και να επιδείξουμε ρεαλισμό. Δεν είναι λογικό να πιστεύουμε ότι οι άπειρες λιχουδιές που μας χάριζαν ευδαιμονία το χειμώνα δεν θα είχαν τις επιπτώσεις τους. Ειδικά στην περίπτωση που και τρώμε και δεν αθλούμαστε. Επίσης πρέπει να αντιληφθούμε πως η δίαιτα της άνοιξης δεν αποτελεί πανάκεια. Να πεινάσουμε δύο μήνες για να πάμε διακοπές μια εβδομάδα όπου θα φάμε όσο θα τρώγαμε σε 3 μήνες. Αδιέξοδο στο τετράγωνο.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Textationship: Μήπως τελικά τα “έχουμε” με το κινητό μας;

Το εξπρές του “μεσοδιαιτίου”

Ότι είναι εξπρές και δεν αφορά το λεωφορείο, δεν είναι καλό. Καθόλου, μα καθόλου καλό. Την δεκαετία του ’80 οι γυναίκες έκαναν μετά μανίας δίαιτες που διάβαζαν στα περιοδικά. Ή την δίαιτα που έκανε η γειτόνισσα που της την είπε μια φίλη της που την είχε κάνει η κουμπάρα της. Τότε όμως όντως δεν ήξεραν. Σήμερα τι δικαιολογία έχουμε;

Παρότι πλέον είμαστε πολύ ενημερωμένοι για τα θέματα της διατροφής εξακολουθούμε να ακολουθούμε τον λάθος δρόμο. Κάθε άνοιξη ξεκινάμε την δίαιτα την οποία ξεχνάμε όταν φτιάχνουμε την βαλίτσα των διακοπών. Το σώμα μας αποζητά την αγάπη μας την ώρα που εμείς ξεφυσάμε πάνω στην ζυγαριά. Θέλουμε το τέλειο και το θέλουμε με το πάτημα ενός κουμπιού. Με μια σειρά ενέσεων. Ή με μια δίαιτα εξπρές.

Η μανία που μας πιάνει κάθε άνοιξη μας κάνει κακό. Είναι από τις νοοτροπίες που σταδιακά πρέπει να αποβάλλουμε. Κάθε υπεβολή βλάπτει. Ένα όμορφο σώμα είναι ένα υγιές σώμα. Ας “δουλέψουμε” με τον εαυτό μας κάθε μέρα. Να χτίσουμε την αυτοπεποίθηση μας πάνω σε γερές βάσεις. Κάθε ημίμετρο είναι μια ψευδαίσθηση επίλυσης ενός προβλήματος που ξεχνάμε τον χειμώνα και θυμόμαστε την άνοιξη. Ας βάλουμε ένα τέλος σε αυτό. Από άνοιξη και από Δευτέρα δίαιτα; Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

Photo credit: Envato