Αν είστε fans του καλοκαιριού σηκώστε το χέρι σας. Χμμμμμμ, είστε όντως αρκετοί. Κι εμείς όμως που δεν το πολυσυμπαθουμε, δεν είμαστε σταγόνα στον ωκεανό. Δεν λέω προς Θεού πως δεν μου αρέσει η παραλία ή δεν μου αρέσει η Ελλάδα και τα τοπία της. Αφήστε με να σας εξηγήσω.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Σε ποιον χρωστάμε ένα αδύνατο σώμα;

Όσοι μισούν το καλοκαίρι έχουν τα επιχειρήματα τους, δεν μιλάμε αυθαίρετα. Το πιο βασικό είναι πως δεν μας αρέσει η ζέστη. Οι θερμοκρασίες είναι πλέον απαγορευτικές και κάθε παραμονή μας σε εξωτερικό χώρο είναι ένα φλερτ με τη θερμοπληξία. Δεν φαντάζομαι ότι είμαστε η μειοψηφία που δυσανασχετεί με αυτό. Προσωπικά δεν βρίσκω διασκεδαστικό να ζαλίζομαι, να φυσάω, να ξεφυσάω και να περπατώ με δυσκολία. Ούτε να φεύγω από το σπίτι μου φρέσκια και αρωματισμένη και μέσα σε δέκα λεπτά να είμαι ιδρωμένη με τα ρούχα μου να μην ξεκολλούν από πάνω μου. Σίγουρα έχει συμβεί και σε εσάς.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Ενός trend, μύρια έπονται

Μια ημέρα υπό τον ήλιον

Ας ξεκινήσουμε την ημέρα. Ας μπούμε στο αυτοκίνητο να πάμε στο γραφείο. Μια διαδρομή μιας ώρας, που χωρίς κίνηση θα διαρκούσε 20 λεπτά, σε ένα αυτοκίνητο-θερμοκήπιο που όταν η εξωτερική θερμοκρασία αγγίζει τους 40 βαθμούς, μοιάζει με τα καζάνια της κολάσεως. Μια συνηθισμένη θερμοκρασία πλέον στην Ελλάδα τους καλοκαιρινούς μήνες. Φυσικά υπάρχει το κλιματιστικό. Πόσο υγιεινό να αναπνέω τον ίδιο αέρα από τον Ιούνιο έως τα τέλη του Σεπτέμβρη; Όταν βγαίνω από το ένα επί ένα κλιματιζόμενο αυτοκίνητο μου, έρχομαι αντιμέτωπη με αυτόν τον καυτό αέρα, λες και βγαίνει από το στόμα δράκου, κάπου ψηλά στον Λυκαβηττό, βάζοντας φωτιά στην πόλη. Και έτσι εξαντλημένη και πρώην μοσχομυριστή από τις 10 το πρωί ξεκινάει η δουλειά- ευτυχώς – σε κλιματιζόμενο χώρο.

Θεωρώ ότι όσο περνάει ο καιρός, οι θερμοκρασίες – μαζί με τις “παραξενιές” μου – θα ανεβαίνουν. Οπότε ναι. Δηλώνω με θάρρος και θέρμη πως δεν μου αρέσει το καλοκαίρι.

Κι αν δεν χορτάσατε ποιότητα ζωής, μπορείτε να προσθέσετε σε αυτό το ειδυλλιακό σκηνικό την πανίδα του καλοκαιριού. Τα κουνούπια και τα τρομακτικά ζωύφια (λέγε με Τερέζα) που κατακλύζουν τους δρόμους και περπατούν μαζί μας, δίπλα μας παντού. Μόλις πιάσει η ζέστη, αρχίζουν το πάρτι. Τι ωραία να πίνουμε καφέ στις πλατείες και να μυρίζει σιτρονέλα ο διπλανός. Να μη θυμηθώ και αυτούς που μυρίζουν εκ πεποιθήσεως για οικολογικούς λόγους. Σε ευχαριστώ ευλογημένο καλοκαίρι για αυτή την υπέροχη καθημερινότητα. Νιώθω τόσο χαρούμενη όταν έρχεσαι.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Πες μου την ηλικία σου να σου πω τι θα βάλει

Δεν ξέρω για εσάς αλλά οι μέρες των διακοπών, που μεταξύ μας αφενός είναι λιγοστές και αφετέρου έχουν κι αυτές την ταλαιπωρία τους, δεν αρκούν για να ξεπληρώσουν τον Γολγοθά της καθημερινότητας εν μέσω καύσωνα. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε, ο δικός μου ορισμός της ποιότητας ζωής σίγουρα δεν είναι αυτός. Θεωρώ ότι όσο περνάει ο καιρός, οι θερμοκρασίες – μαζί με τις “παραξενιές” μου – θα ανεβαίνουν. Οπότε ναι. Δηλώνω με περισσό θάρρος και θέρμη πως δεν μου αρέσει το καλοκαίρι. Σταυρώστε με.

Photo Credits: Istock