Όσοι έχουμε προλάβει τις εποχές της σαπουνόπερας και της trash TV έχουμε στις αναμνήσεις μας πολλές κακόγουστες εικόνες. Φορέματα με παγιέτες και φτερά. Λαμέ να τυφλώνεσαι. Φουσκωτά μαλλιά. Μακιγιάζ; Της υπερβολής. Κι όμως. Εμείς, η γενιά που έβαλε στο μίξερ τα ελληνάδικα, την rave και το grunge, έχουμε εξελιχθεί σε chic παρουσίες που γνωρίζουν τις τάσεις της μόδας, τους χρωματικούς συνδυασμούς και τις all-time classic τσάντες. Πως καταφέραμε να κολυμπήσουμε μέσα σε έναν ωκεανό κακογουστιάς και να βγούμε στην αντίπερα όχθη; Πως είμαστε ακόμα στιλιστικά ζωντανοί;

Μπορείτε να δείτε επίσης: Όλοι το κάνουν, όλοι το απολαμβάνουν

Η θύελλα των ’90s

Έγιναν πολλά πράγματα τη δεκαετία του ’90. Τα παιδιά σταμάτησαν να παίζουν στις αλάνες. Βγήκε το Game boy και το Nintendo Nes, Tetris και Super Mario όλη μέρα. Λίγο αργότερα ήρθαν τα κινητά τηλέφωνα. Έπειτα το Internet. Τότε δεν μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Αλλά η ζωή μας δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια. Ναι, ήμαστε τα τελευταία ανέμελα παιδιά.
Ήμαστε επίσης η τελευταία γενιά που μεγάλωσε χωρίς κανένα αισθητήριο μόδας. Φορούσαμε απλά ό,τι μας έδιναν. Ανεξαρτήτως φύλου. Η ντουλάπα μας ήταν ένα συνονθύλευμα των ρούχων των εξαδέλφων μας μαζί με τα λουλουδάτα φορέματα που μας έπαιρναν δώρο στα γενέθλιά μας. Θυμάμαι πως φόρεσα με μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια το t-shirt με τα χελωνονιτζάκια στο σχολείο. Φανέλες του NBA. Εννοείται και το Μικρό μου Πόνυ. Όλα μαζί συνυπήρχαν αρμονικά στην παιδική μας φαντασία. Και στην γκαρνταρόμπα.

Τα πρότυπα της εποχής

Στην προ-Internet εποχή, αυτή των σπηλαίων, τα ερεθίσματά μας έρχονται από την τηλεόραση και τα περιοδικά. Ποιος δεν μεγάλωσε δίπλα σε μια τηλεόραση που έπαιζε Τόλμη και γοητεία ή τα Ατίθασα Νιάτα; Ποιος δεν έβλεπε ανελλιπώς Beverly Hills στην εφηβεία του; Τότε που αν δεν φορούσες τζιν Levi’s 501 και λευκό t-shirt ήσουν πρακτικά αόρατος. Παρίας. Αυτά ήταν οι επιρροές από το εξωτερικό που ερχόταν και δημιουργούσαν ένα γοητευτικό μείγμα με την ελληνική πραγματικότητα που τραγουδούσε τσιφτετέλια και έσπαγε ακόμα πιάτα. Στο ίδιο περιοδικό η μια σελίδα είχε την Julia Roberts και η επόμενη την Άντζελα Δημητρίου. Μέσα από αυτό το εκρηκτικό μείγμα, διαμορφώθηκε η αισθητική και το στιλ μιας ολόκληρης γενιάς.

Μπορείτε να δείτε επίσης: Νηστεία με ουσία

The transformation

Προσπαθώ να τοποθετήσω χρονικά το ξεκίνημα της μετάβασης. Πως αρχίσαμε να διαμορφώνουμε το προσωπικό μας στιλ; Τι μας έκανε να αλλάξουμε; Ίσως η μαζική υστερία που προκάλεσε το Sex and the City. Όλες θέλαμε να γίνουμε style icons σαν την Carrie. Αργότερα οι τόνοι έπεσαν. Και τα budget. Η οικονομική κρίση μας ανάγκασε να ωριμάσουμε απότομα και να κατέβουμε από το συννεφάκι μας. Η ανάγκη μας να είμαστε κομψές χωρίς να ξοδεύουμε μια περιουσία μας έμαθε να προτιμούμε διαχρονικά κομμάτια. Τα χρόνια που πέρασαν άλλαξαν τις απαιτήσεις μας. Και το γενικότερο lifestyle. Η προσγείωσή μας ήταν μεν ανώμαλη, καταφέραμε όμως να προσγειωθούμε στο σωστό μέρος.

Όταν ήρθαν τα social media, νιώσαμε λίγο χαμένοι στην αρχή. Για άλλη μια φορά μας κατέκλυσαν οι κακόγουστες εικόνες. Είχαμε όμως περάσει ήδη από πολλά κύματα στη ζωή μας και δεν μας επηρέασαν οι ορδές των wanna-be celebrities που μεταμφιέστηκαν σε γνώστες της μόδας. Άλλωστε, ας είμαστε ειλικρινείς. Τι θα μπορούσαν όλοι αυτοί να μας πουν; Εμείς χτίσαμε το στιλ μας ακροβατώντας ανάμεσα στο glitter και τα σκισμένα τζιν. Χορέψαμε με την ίδια μανία ελληνικά, rock, house και R’n’B. Περάσαμε δια πυρός, σιδήρου και κιτς. Αλλά τα καταφέραμε. Είμαστε ακόμα ζωντανοί. Και στιλάτοι.