Μια σωστή συμβουλή μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας. Να μας βοηθήσει να δούμε μια κατάσταση από μια οπτική γωνία που δεν μπορούμε να φανταστούμε καν ότι υπάρχει. Πως είμαστε όμως σίγουροι ότι η συμβουλή που θα λάβουμε είναι η σωστή; Το κλειδί είναι να θέτουμε τη σωστή ερώτηση στους σωστούς ανθρώπους.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Το ξυράφι του Όκαμ

Σαν ιδέα φαίνεται απλή. Και όλοι αυθόρμητα συμφωνούν. Σε πρακτικό επίπεδο όμως ελάχιστοι από εμάς εφαρμόζουν αυτή την τακτική. Όταν καλούμαστε να πάρουμε μια απόφαση σπάνια στρεφόμαστε εκεί που πρέπει. Αυτή η νοοτροπία, δυστυχώς, είναι βαθιά ριζωμένη στην οικογενειακή παράδοσή μας. Ξεκινάμε τη ζωή μας έχοντας ως “φωτεινό παντογνώστη” στην παιδική μας συνείδηση τους γονείς μας. Το γεγονός ότι όταν ρωτάμε κάτι, δεν επικαλούμαστε την αυθεντία αλλά τη συμπάθεια που τρέφουμε σε κάποια πρόσωπα, μας οδηγεί πολλές φορές σε λανθασμένα συμπεράσματα και ακατάλληλους δρόμους.

Ο φαύλος κύκλος

Άπειρα τα παραδείγματα. Ως έφηβοι για παράδειγμα ακούμε τη συμβουλή των γονιών μας για το τι επάγγελμα να ακολουθήσουμε. Αν το σκεφτούμε όμως ψυχρά, ίσως οι γονείς μας να είναι μακράν οι χειρότεροι σύμβουλοι στην απόφαση αυτή. Θέλεις να γίνεις γιατρός και θα ζητήσεις την γνώμη ενός λογιστή; Αλήθεια τώρα;

Η συμβουλή ενός γονέα σε αυτήν την περίπτωση είναι εξ ορισμού λάθος. Φέρει ένα βαρύ συναισθηματικό φορτίο καθώς και τους φόβους ή την απογοήτευση των ανθρώπων, που ίσως είχαν και αυτοί από τα δικά τους όνειρα που η ζωή δεν εκπλήρωσε. Αυτό είναι μια πολύ ευγενική και light παρουσίαση της κατάστασης γιατί όλοι ξέρουμε την αθάνατη Ελληνίδα -καθόλου παρεμβατική- μάνα.

Η σωστή ερώτηση φέρνει την σωστή απάντηση

Όσο νωρίτερα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο. Ένας βασικός παράγοντας της επιτυχίας είναι η συμβουλή και η γνώμη των επιτυχημένων. Σε δεύτερο χρόνο και αυτών που έχουν μια σεβαστή εμπειρία στον κλάδο που μας ενδιαφέρει. Όποιος και αν είναι αυτός. Όλοι οι υπόλοιποι ειλικρινά δεν έχουν καν δικαίωμα γνώμης. Έχω ειλικρινά κουραστεί από τους φιλόσοφους του καναπέ, τους σεισμολόγους του Facebook και τους “κάνε με εμένα πρωθυπουργό”.

Αν θέλουμε πραγματικά να πετύχουμε σε κάτι αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η γνώση.

Ακόμα και αν δεν πρόκειται για κάτι τόσο σημαντικό όσο η δουλειά μας. Ακόμα κι αν πρόκειται για μια στιλιστική πρόταση ή κάτι που μας απασχολεί στα προσωπικά μας. Θα ζητούσατε ποτέ τη στιλιστική άποψη μιας κακοντυμένης; Μια συνταγή μαγειρικής από κάποιον που δεν μαγειρεύει;

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Ο μισογυνισμός προέρχεται από τις γυναίκες

Έχει εκλείψει πλέον η διάθεση για γνώση. Η παραδοχή πως υπάρχει μια διαδρομή που πρέπει να διανύσουμε. Δεν γίνονται όλα άκοπα, ούτε με το πάτημα ενός κουμπιού. Έχει εκλείψει επίσης και ο θαυμασμός. Τον έχουμε τόσο πολύ ξεχάσει μέσα στην όαση της ματαιοδοξίας που μας περικλείει. Η κοινωνία μας προτιμά να αποκαθηλώνει τους επιτυχημένους ώστε να νιώθει λιγότερο αποτυχημένη η ίδια. Σταματήσαμε να ακούμε αυτούς που έχουν αποδείξει ότι ξέρουν. Ακούμε τόσες φωνές που από το να διαλέξουμε την σωστή, καταλήγουμε να κλείσουμε τα αυτιά μας. Η σωστή όμως ερώτηση φέρνει τη σωστή απάντηση. Η σωστή ερώτηση στον σωστό άνθρωπο. Ποτέ το αντίθετο.

Photo credit: iStock