Ο Harvey Weinstein επιστρέφει σε δίκη στη Νέα Υόρκη αυτήν την εβδομάδα για την υπόθεση #MeToo, στην οποία ο μεγιστάνας του κινηματογράφου καταδικάστηκε για σεξουαλική εγκληματική επίθεση σε πρώτο βαθμό και βιασμό σε τρίτο βαθμό, αλλά αθωώθηκε για τρεις άλλες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα σεξουαλικών εγκλημάτων.

Οι γυναίκες απέκτησαν φωνή

Από τη στιγμή που ξέσπασε το #MeToo, βιώσαμε μια ιστορική αφύπνιση. Οι ψίθυροι έγιναν κραυγές, οι σιωπές έγιναν καταγγελίες, και οι γυναίκες, από όλα τα κοινωνικά στρώματα, βρήκαν τη δύναμη να πουν: #MeToo. Η καταδίκη του Harvey Weinstein το 2020 φάνηκε τότε σαν δικαίωση. Μια στιγμή κάθαρσης για δεκαετίες σιωπηλής κακοποίησης. Όμως σήμερα, πέντε χρόνια μετά, επιστρέφουμε στο ίδιο σημείο: με μια δίκη-ριμέικ, σε μια χώρα που αρχίζει να κάνει βήματα προς τα πίσω.

Η αναίρεση της πρώτης καταδίκης του Weinstein δεν είναι απλώς μια νομική εξέλιξη. Είναι σύμπτωμα μιας ευρύτερης υποχώρησης. Σε μια εποχή που δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες δεκαετιών, όπως το δικαίωμα στην άμβλωση, τίθενται ξανά υπό αμφισβήτηση και οι γυναίκες βλέπουν το έδαφος να τρέμει κάτω από τα πόδια τους.

Κι ενώ οι δικηγόροι του προσπαθούν να τον ξανασυστήσουν στο κοινό ως «θύμα υπερβολής» ή ως έναν «απλώς ανήθικο άνδρα, όχι εγκληματία», εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το θεσμικό, διαχρονικό, ύπουλο σύστημα εξουσίας που επέτρεψε σε αυτόν, και σε τόσους άλλους, να δρουν ανενόχλητοι.

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα να καταγγείλει. Πόσα ρίσκα παίρνει. Πόσα έχει να χάσει. Και πόσο εύκολα αντιμετωπίζεται τελικά σαν «υστερική», «ψεύτρα» ή «υπερβολική».

Το #MeToo δεν ήταν τέλειο. Ναι, υπήρξαν υπερβολές, σκιές, αστοχίες. Αλλά το ζητούμενο δεν ήταν η τελειότητα, ήταν η αρχή μιας νέας συνείδησης. Κι αυτή η συνείδηση δεν μπορεί να εξαφανιστεί τόσο εύκολα, όσο κι αν το επιδιώκουν κάποιοι. Δεν μπορεί να «ξε-ειπωθεί» η αλήθεια. Δεν μπορεί να γυρίσει πίσω ο χρόνος και να ξαναφορέσουν οι γυναίκες τη σιωπή τους.

Το γεγονός ότι ο Weinstein έχει πλέον υποστηρικτές όπως η Candace Owens και ο Joe Rogan, ότι επιχειρεί να οικοδομήσει ένα αφήγημα “πολιτικού θύματος”, είναι από μόνο του ένα καμπανάκι. Γιατί δείχνει πόσο εύκολα η δημόσια συζήτηση μπορεί να εκτροχιαστεί. Πόσο εύκολα η έμφυλη βία αποπολιτικοποιείται, σχετικοποιείται και τελικά αποδυναμώνεται.

Ας το πούμε λοιπόν καθαρά: το #MeToo δεν τελείωσε. Ούτε καταργήθηκε, ούτε ξέφτισε. Απλώς πέρασε στο επόμενο στάδιο.

Τώρα, δεν είναι μόνο καταγγελία. Είναι επιμονή. Είναι διεκδίκηση. Είναι αγώνας για διαρκή αλλαγή: στις αίθουσες των δικαστηρίων, στους χώρους εργασίας, στην κουλτούρα της σιωπής, στο βλέμμα κάθε γυναίκας που ζητά το αυτονόητο: να την πιστέψουν.

Η νέα δίκη του Weinstein δεν είναι μόνο υπόθεση του δικαστηρίου. Είναι δοκιμασία για την κοινωνική μας μνήμη και τη συλλογική μας αντοχή. Και θα είμαστε εδώ, όχι απλώς για να την παρακολουθήσουμε. Αλλά για να θυμίζουμε, ξανά και ξανά, ότι πίσω από κάθε “καταγγέλλουσα” υπάρχει μια ιστορία που της πήρε χρόνια, αν όχι δεκαετίες, να ειπωθεί.

Και αυτή η ιστορία δεν μπορεί να διαγραφεί.

Photo credit: Getty Images