Viewpoint

Άκου λοιπόν, βλακάκο, που έστησες πανηγύρι με την είδηση για τον Μαζώ, στοχοποιώντας κάθε άνθρωπο που σκέφτεται να ζητήσει βοήθεια και φοβάται. Οι μαϊμούδες και τα ντέφια… ανήκουν σε άλλες εποχές.

Για τον εαυτό μας; Για τους άνδρες; Για τις άλλες γυναίκες; Για ποιον ντυνόμαστε τελικά; Ποιον θέλουμε να εντυπωσιάσουμε και ποιος επηρεάζει τις επιλογές μας, συνειδητά και μη;

Οι εθελοντές δεν διακινδυνεύουν πλέον να σώσουν συνανθρώπους, αλλά την ίδια τους τη ζωή.

Δεκαπενταύγουστος. Δρόμοι χωρίς βιασύνη. Μεσημέρια που ανασαίνουν αργά. Μικρές απολαύσεις που χωρούν σε ένα δροσερό ποτήρι νερό.

Η ρουτίνα, το άγχος να τα προλάβουμε όλα, η στασιμότητα, η περίοδος εγκλεισμού λόγω covid, έφερε στην επιφάνεια μονοτονία στα πάντα, έναν flat ρυθμό στο ντύσιμο. Όχι άλλο γκρι.

Το tan line είναι τα λευκά σημεία που δημιουργούνται το καλοκαίρι πάνω στο δέρμα, εκεί που το καλύπτει το ύφασμα του μαγιό. Και τώρα, ξαφνικά, έχει γίνει trendy.

Τα reunions μας ενώνουν με τα μαθητικά μας χρόνια και μας φέρνουν αντιμέτωπους με την έκβαση της ζωής μας και της καριέρας μας. Είμαστε σίγουροι ότι το θέλουμε αυτό;

Αν τα παιδιά και τα κουβαδάκια τους σε ταράζουν, οι ρακέτες σε τραντάζουν και οι μουσικές σε κουράζουν, η λύση είναι αλλού. Και μαζί της, οι διακοπές σου.

Ζούμε στην εποχή που όλοι νομίζουμε ότι είμαστε influencers. Μοντέλα, πρότυπα, είδωλα. Με 15 likes, χιλιάδες, εκατομμύρια καρδιές και αντίχειρες, έχει σημασία;

Ο έρωτας εξαγνίζει τα πάντα. Ή μήπως όχι; Πόσο δίκιο έχουν όσοι δικαιολογούν την απιστία εάν το τρίτο πρόσωπο είναι ο έρωτας της ζωής τους;