Σου είπαν «Δεν το ’χεις», το κατάπιες. Σου είπαν «Δεν μπορείς», το πίστεψες. Σου είπαν «Δεν κάνεις», το φόρεσες. Ώρα να τους δείξεις πώς γίνεται. Με το κεφάλι ψηλά και… τα γυαλιά στη θέση τους.
Υπάρχει κάποια άγραφη νομοθεσία που μας απαγορεύει και μας υπαγορεύει τι θα φορέσουμε; Πες μου την ηλικία σου να σου πω τι θα βάλεις.
Πριν τη Loulou, την Audrey και την Amanda, υπήρχαν γυναίκες χωρίς όνομα. Πόζαραν γυμνές, χωρίς δικαιώματα. Τώρα, απαιτούν συμβόλαια και αξιοπρέπεια.
Η εποχή που η Eurovision δεν ήταν απλώς διαγωνισμός τραγουδιού, αλλά η γιορτή μιας ολόκληρης γειτονιάς.
Όσο οι τιμές θεριεύουν στα «boho» καταλύματα και τις «minimal» παράγκες, υπάρχει πάντα μια Αντωνία να θυμίζει πως τα καλοκαίρια δεν πουλιούνται — χαρίζονται!
Yπάρχει μια δύναμη που γεννιέται όταν οι γυναίκες σταματούν να φοβούνται, μια ήσυχη επανάσταση που δεν κάνει θόρυβο, αλλά αλλάζει τα πάντα.
Η φιλία είναι η πιο πολυτραγουδισμένη ανθρώπινη ποιότητα, σε βάθρο υψηλότερο ακόμα κι από τον έρωτα. Πόσο εφικτή είναι από μια ηλικία και μετά;
Βλέπεις τις φωτογραφίες. Διαβάζεις τις λεζάντες. Σκέφτεσαι το πριν και το μετά και διαπιστώνεις πόσο έχουν αλλάξει τα πρότυπα ομορφιάς και τι συμβαίνει με τις καμπύλες.
Κάθε άνοιξη τα ίδια. Υποσχέσεις, προσδοκίες και…. δίαιτα. Bikini body, εγγραφές σε γυμναστήρια και στέρηση.
Η μάνα είναι σύμπαν. Ήχος. Μνήμες. Φύλακας. Ένστικτο. Χώμα. Σώμα. Βλέμμα. Χέρια. Σκιά. Κι εσύ, το φως της…