Κάθε φορά που οι σταρ ποζάρουν σε ένα κόκκινο χαλί, αμέτρητα φλας αναβοσβήνουν, απαθανατίζοντας για πάντα το ντύσιμό τους.

Κάποιος θα φανταζόταν ότι αυτά τα υπέροχα φορέματα καταλήγουν να μαζεύουν σκόνη σε κάποια ντουλάπα της διάσημης ιδιοκτήτριάς τους. Όμως, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Στην πραγματικότητα, μία διασημότητα είναι σαν τη Σταχτοπούτα: φοράει τα “καλά” της στο χορό και τα μεσάνυχτα πρέπει να τα επιστρέψει. Κάποια θα αποθηκευτούν, άλλα θα εκτεθούν δημόσια, μερικά θα δημοπρατηθούν, αν φυσικά δεν καταστραφούν το ίδιο βράδυ.

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Louis Vuitton (@louisvuitton)

Πίσω στους σχεδιαστές

Το πρώτο πράγμα που συμβαίνει σε ένα ρούχο μετά από μια λαμπερή εκδήλωση είναι ο καθαρισμός. Το άτομο που το φοράει μπορεί να έχει κρέμες σώματος, λάδια, αρώματα, μακιγιάζ. Αυτά τα υλικά μπορούν να αρχίσουν να οξειδώνονται και να αλλάζουν το χρώμα του υφάσματος, ίσως ακόμη και την υφή.

Η διαδικασία περιλαμβάνει πλύσιμο ή στεγνό καθάρισμα ή απλά σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα και βούρτσισμα του ενδύματος.

Μόλις τα ρούχα καθαριστούν, σχεδόν πάντα καταλήγουν σε μια εξειδικευμένη αποθήκη — όπως το αρχείο ενός οίκου μόδας ή ένα ιδιωτικό στούντιο, όπως το The Wardrobe της Julie Ann Clauss.

Τα ρούχα παραμένουν εδώ για χρόνια, υπό ελεγχόμενες συνθήκες φωτισμού, θερμοκρασίας και υγρασίας, και φεύγουν μόνο αν επιλεγούν για εκθέσεις ή για να φορεθούν ξανά – μια ολοένα και πιο κοινή πρακτική με την άνοδο της vintage μόδας στο κόκκινο χαλί – ακομη και από άλλη σταρ. Το 2006, για παράδειγμα, η στιλίστρια της Reese Witherspoon σοκαρίστηκε όταν ανακάλυψε ότι το φόρεμα Chanel που φορούσε η σταρ στις Χρυσές Σφαίρες είχε φορεθεί από την Kirsten Dunst 3 χρόνια πριν.

Ένα βραδινό φόρεμα στο μουσείο

Μερικά φορέματα μπορεί να είναι τόσο εμβληματικά, που γίνονται μουσειακά ή εκθεσειακά. Το χάλκινο φόρεμα Dolce & Gabbana της νικήτριας Susan Sarandon το 1996 ανήκει στο Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης.

Όταν η Halle Berry έγινε η πρώτη έγχρωμη γυναίκα που κέρδισε το Όσκαρ της καλύτερης ηθοποιού για το Monster’s Ball το 2002, παραχώρησε το Εllie Saab φόρεμά της στο Μουσείο Κινηματογράφου της Ακαδημίας στο Los Angeles.

Με αυτόν τον τρόπο, οι δημιουργίες μετατρέπονται σε έργα τέχνης, που θα μελετήσει κάποιος μελλοντικός ιστορικός.

Ωστόσο, δεν πρόκειται για εύκολο εγχείρημα, καθώς συνήθως χρειάζεται να κατασκευαστεί ένα κουτί για κάθε ρούχο, που πολλές φορές μπορεί να ξεπερνάει τα 2 μέτρα σε ύψος.

Από τους σταρ στην αγορά

Καθώς η δημιουργία του απαιτεί εκατοντάδες ώρες δουλειάς και ακριβά υλικά, σπάνια ο σχεδιαστής δωρίζει το φόρεμα στη celebrity που το φόρεσε, με κάποιους οίκους μόδας να είναι πιο γενναιόδωροι από άλλους. Από εκεί μπορεί να καταλήξουν σε “κοινούς θνητούς”, συχνά με ανορθόδοξο τρόπο.

Μετά τις Χρυσές Σφαίρες του 2019, η Lady Gaga φέρεται να άφησε το φουσκωτό φόρεμα της στο δωμάτιο του ξενοδοχείου της, όπου αργότερα το παρέλαβε μια καμαριέρα ισχυριζόμενη ότι ήταν δώρο από το ξενοδοχείο.

Η πανάκριβη Calvin Klein δημιουργία την οποία φορούσε η Lupita Nyong’o όταν παρέλαβε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου το 2014, κλάπηκε έναν χρόνο αργότερα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου της ενώ εκείνη απουσίαζε.

Αν ωστόσο προτιμάτε μία πιο νόμιμη οδό για να πάρετε στα χέρια σας ένα φόρεμα που φορέθηκε από μια διασημότητα για μια μεγάλη εκδήλωση, υπάρχουν και οι δημοπρασίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φόρεμα Christian Dior που είχε επιλέξει η Elizabeth Taylor για τα Όσκαρ του 1961, το οποίο δημοπρατήθηκε 237.000 ευρώ από τον οίκο Kerry Taylor Auctions.

 

Τα “άτυχα” ρούχα

Δυστυχώς, υπάρχουν και ρούχα που δεν επιβιώνουν ούτε για μία νύχτα. Για την είσοδό της στο Met Gala πέρυσι, η Tyla προτίμησε ένα προσαρμοσμένο φόρεμα Balmain στο χρώμα της άμμου.

Αργότερα εκείνο το βράδυ, ο σχεδιαστής Olivier Rousteing έκοψε τη μακριά φούστα με ψαλίδι, προκειμένου η τραγουδίστρια να μπορέσει να περπατήσει, καταστρέφοντας ένα από τα τα πιο εντυπωσιακά και πρωτοποριακά looks της βραδιάς.

Photo credit: Dior