Σε μία από τις πιο αναμενόμενες κινήσεις στον χώρο της υψηλής ραπτικής, ο Jonathan Anderson αναλαμβάνει τον ρόλο του καλλιτεχνικού διευθυντή στον οίκο Dior, καλύπτοντας τόσο τις γυναικείες όσο και τις ανδρικές συλλογές, αλλά και την υψηλή ραπτική. Στα 40 του, ο βορειοϊρλανδός σχεδιαστής γίνεται ο όγδοος couturier στην ιστορία του οίκου και πρόκειται να παρουσιάσει την πρώτη του συλλογή ανδρικών στις 27 Ιουνίου, ενώ το ντεμπούτο του στη γυναικεία prêt-à-porter θα γίνει στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού τον Οκτώβριο.

Διαβάστε ακόμη: Ο Jonathan Anderson στη Dior: Μπορεί ο «μάγος» της Loewe να μεταμορφώσει και τη γαλλική μόδα;

Η αποχώρηση της Maria Grazia Chiuri, της πρώτης γυναίκας που ανέλαβε ποτέ τον συγκεκριμένο ρόλο στον Dior, σφραγίστηκε με την Cruise 2026 στη Ρώμη, μια συλλογή-αποχαιρετισμό με φεμινιστικό αφήγημα και επιρροές τόσο από τη ραπτική όσο και από την prêt-à-porter αισθητική. Η συμβολή της στον επαναπροσδιορισμό του brand υπήρξε καταλυτική, καθώς, σύμφωνα με εκτιμήσεις, επί των ημερών της ο Dior τετραπλασίασε τα μεγέθη του.

Διαβάστε ακόμη: Αποχώρηση “βόμβα”: Η Maria Grazia Chiuri φεύγει από τη Dior μετά από μια «χρυσή» εποχή

Ο Anderson έρχεται με κεκτημένη ταχύτητα. Μετά από μία 11ετή και εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία στον οίκο Loewe, όπου οδήγησε τον ισπανικό οίκο από την παραδοσιακή δερματουργία στο προσκήνιο της σύγχρονης μόδας, είναι πλέον έτοιμος να βάλει τη δική του σφραγίδα σε ένα brand με βαριά ιστορική κληρονομιά. Η δήλωσή του ότι σκοπεύει να καθοδηγηθεί από το «συναισθηματικό πνεύμα» του ίδιου του Christian Dior μάς δίνει μια πρώτη ιδέα για το πώς φαντάζεται τον νέο δημιουργικό του ρόλο.

Η απόφαση να του δοθούν και οι δύο βασικές γραμμές —γυναικεία και ανδρική— αποτελεί μια ασυνήθιστη αλλά στρατηγική κίνηση, η οποία, όπως σημειώνει η Delphine Arnault, μπορεί να οδηγήσει σε έναν ενιαίο, αρμονικό δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στα δύο φύλα. Στο ίδιο πνεύμα, η παρουσία του Pol Anglada, πρώην σχεδιαστή γυναικείων συλλογών στον Loewe, ενισχύει την αίσθηση συνέχειας και συνοχής στην ομάδα που διαμορφώνει τώρα ο Anderson στον Dior.

Το στοίχημα, βεβαίως, είναι μεγάλο. Ο Dior είναι ένας οίκος που κουβαλά κώδικες και μνήμες, από τον New Look του 1947 μέχρι την αρχιτεκτονική αυστηρότητα του Ferré, τον θεατρικό πλουραλισμό του Galliano και τον μινιμαλιστικό ρομαντισμό του Simons. Ο Anderson καλείται να σεβαστεί αυτή την παρακαταθήκη, χωρίς να καταπνίξει την ανατρεπτική του φύση.

Ήδη από τη θητεία του στον Loewe και το δικό του brand JW Anderson, έχει δείξει πόσο άνετα κινείται ανάμεσα στο σουρεαλιστικό, το καλλιτεχνικό και το ειρωνικό. Εισάγει τη μόδα στον διάλογο με την τέχνη, την κοινωνία και τη φύση και το κάνει με τρόπο χειροποίητο, πολυτελή και βαθιά προσωπικό.

Καθώς πλησιάζει το πρώτο του γυναικείο ντεφιλέ στον Dior, είναι φανερό ότι δεν μιλάμε για μια απλή «διαδοχή» αλλά για μια ριζική μετάβαση. Ο Anderson φέρνει μαζί του μια εντελώς διαφορετική γλώσσα και μια νέα γενιά κώδικα, που ενδεχομένως να ανατρέψει ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για τη «θηλυκότητα αλά Dior».

Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Είμαστε έτοιμοι για έναν Dior χωρίς προφανή ρομαντισμό, χωρίς θηλυκότητα με την κλασική έννοια, αλλά με περισσότερο πνεύμα, πρόκληση και ιδέα; Αν ναι, τότε ο Jonathan Anderson είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να γίνει αυτή τη στιγμή. Αν όχι, ίσως ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε το τι ζητάμε, ή τι φοβόμαστε, από τη μόδα σήμερα.

Ποιος είναι ο Jonathan Anderson;

Μεγαλωμένος στη μικρή πόλη Magherafelt της Βόρειας Ιρλανδίας, γιος καθηγητριών και πρώην διεθνή παίκτη ράγκμπι, ο Anderson ξεκίνησε ως ηθοποιός και βρέθηκε σχεδόν τυχαία στον κόσμο της μόδας. Η γνωριμία του με τη Manuela Pavesi από τον χώρο της Prada υπήρξε καταλυτική, οδηγώντας τον τελικά στις σπουδές ανδρικής μόδας στο London College of Fashion.

Το 2008, στα 24 του, λανσάρει την JW Anderson και ήδη από τις πρώτες συλλογές προκαλεί συζητήσεις: δερμάτινα σορτς με βολάν, strapless tops για άνδρες και παιχνίδι με τα φύλα, όχι για εντυπωσιασμό αλλά για προβληματισμό.