Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα φαινόμενο που μοιάζει αντιφατικό: πολλές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να βρουν και να κρατήσουν τα κατάλληλα στελέχη. Παρά το γεγονός ότι οι ευκαιρίες για εργασία είναι πολλές, οι πιο ικανοί εργαζόμενοι επιλέγουν να δηλώσουν παραίτηση και να αναζητήσουν νέο προορισμό στην καριέρα τους. Γιατί;

Διαβάστε ακόμη: Gen Z: Το εργασιακό dress code σε κρίση

Η αλλαγή αξιών στην εποχή μας

Η πανδημία λειτούργησε ως καταλύτης για μια βαθιά επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων των εργαζομένων. Ο τρόπος που βλέπουμε την εργασία, τη ζωή και την ισορροπία ανάμεσα σε αυτές τις δύο πτυχές άλλαξε ριζικά. Πλέον, όλο και περισσότεροι αναζητούν δουλειές που δεν προσφέρουν μόνο οικονομική ασφάλεια, αλλά και ικανοποίηση, σεβασμό στον προσωπικό χρόνο και ευελιξία.

Αυτό έχει οδηγήσει στην παγκόσμια τάση που ονομάζεται «Μεγάλη Παραίτηση» (Great Resignation), όπου χιλιάδες εργαζόμενοι αποχωρούν από τις θέσεις τους, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες. Η τάση αυτή δεν είναι μόνο αμερικανικό φαινόμενο αλλά εξαπλώνεται σε πολλές χώρες με διαφορετικούς ρυθμούς.

Διαβάστε ακόμη: Τι είναι το busy bragging και πώς μας επηρεάζει στη δουλειά;

10 πράγματα που κάνουν έναν ικανό υπάλληλο να δηλώσει παραίτηση

Παρά τους διάφορους παράγοντες, οι λόγοι που ωθούν στην παραίτηση έχουν κοινά χαρακτηριστικά:

  1. Μη ικανοποιητικός μισθός
  2. Υπερφόρτωση εργασίας
  3. Επαγγελματική εξουθένωση (burnout)
  4. Έλλειψη αναγνώρισης και επιβράβευσης
  5. Έλλειψη σεβασμού
  6. Αθέτηση υποσχέσεων και ανασφάλεια
  7. Συνεργασία με ανεπαρκείς ή μη ικανούς συναδέλφους
  8. Έλλειψη προκλήσεων και ανάπτυξης
  9. Τοξικό εργασιακό περιβάλλον
  10. Ασυμβατότητα με την εταιρική κουλτούρα

1. Μη ικανοποιητικός μισθός

Αν και δεν είναι το μόνο κίνητρο, ο μισθός παραμένει βασική προϋπόθεση για την επαγγελματική σταθερότητα. Όταν η αμοιβή δεν επαρκεί για να καλύψει τις βασικές ανάγκες ή να υποστηρίξει έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής, τότε ο εργαζόμενος στρέφεται σε ευκαιρίες με καλύτερη οικονομική ανταμοιβή.

Διαβάστε ακόμη: Shine Theory: Η θεωρία που θα σας βοηθήσει να “λάμψετε” στη δουλειά

2. Υπερφόρτωση εργασίας

Η ικανότητα συχνά μετατρέπεται σε παγίδα για πολλούς εργαζόμενους. Όταν ένα άτομο αναλαμβάνει συνεχώς περισσότερα καθήκοντα, χωρίς να λαμβάνει την απαραίτητη υποστήριξη ή την κατάλληλη αναγνώριση, η πίεση που δέχεται αυξάνεται σταδιακά. Αυτό δεν μόνο επιβαρύνει την ψυχολογική και σωματική του κατάσταση, αλλά δημιουργεί και ένα αίσθημα αδικίας και απομόνωσης. Η συνεχής υπερφόρτωση χωρίς ανάπαυλα και ενθάρρυνση οδηγεί συχνά σε εργασιακή εξάντληση (burnout), όπου ο εργαζόμενος χάνει την ενέργεια και το κίνητρό του, με αποτέλεσμα να μειώνεται η απόδοσή του και να αυξάνονται οι πιθανότητες να αναζητήσει διέξοδο σε ένα πιο ισορροπημένο εργασιακό περιβάλλον.

3. Επαγγελματική εξουθένωση (burnout)

Ο συνεχής φόρτος, το άγχος και οι υψηλές απαιτήσεις φθείρουν ψυχικά και σωματικά. Οι εργαζόμενοι αναζητούν περιβάλλοντα με πιο ισορροπημένο ρυθμό και σεβασμό στην ευημερία τους.

4. Έλλειψη αναγνώρισης και επιβράβευσης

Κάθε άνθρωπος επιζητεί να νιώθει ότι η προσπάθειά του έχει ουσιαστικό νόημα και αναγνωρίζεται πραγματικά. Όταν λείπει η αναγνώριση ή η επιβράβευση, ακόμα και η πιο σκληρή δουλειά μπορεί να μοιάζει αόρατη και ανούσια, προκαλώντας απογοήτευση και σταδιακή απομάκρυνση από τους στόχους της εταιρείας. Η απουσία θετικής ανατροφοδότησης δεν επηρεάζει μόνο το ηθικό, αλλά μειώνει σημαντικά και τη δέσμευση και την παραγωγικότητα, καθώς το άτομο αισθάνεται ότι οι κόποι του δεν έχουν αντίκρισμα ούτε σεβασμό. Αντίθετα, η έγκαιρη και ειλικρινής αναγνώριση ενισχύει το αίσθημα αξίας, καλλιεργεί την αφοσίωση και δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου οι εργαζόμενοι νιώθουν κινητοποιημένοι να προσφέρουν το καλύτερό τους εαυτό.

5. Έλλειψη σεβασμού

Εργασία δεν είναι μόνο καθήκοντα και αριθμοί. Οι άνθρωποι θέλουν να τους αντιμετωπίζουν ως πρόσωπα με προσωπικές ανάγκες, απόψεις και συναισθήματα. Η ψυχρή, μηχανιστική αντιμετώπιση δημιουργεί αποξένωση.

6. Αθέτηση υποσχέσεων και ανασφάλεια

Η εμπιστοσύνη είναι αμφίδρομη. Όταν η διοίκηση δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της ή αλλάζει συνεχώς τα δεδομένα, οι εργαζόμενοι νιώθουν ανασφάλεια και αναζητούν πιο σταθερό περιβάλλον.

7. Συνεργασία με ανεπαρκείς ή μη ικανούς συναδέλφους

Η ποιότητα του εργασιακού περιβάλλοντος εξαρτάται και από τους ανθρώπους που το απαρτίζουν. Οι ικανοί υπάλληλοι δυσκολεύονται να αντέξουν σε τοξικές ομάδες ή όταν πρέπει να υπακούν σε ανεπαρκείς προϊσταμένους, ειδικά αν αυτοί προάγονται.

8. Έλλειψη προκλήσεων και ανάπτυξης

Όταν η εργασία γίνεται μονοτονία χωρίς προοπτικές εξέλιξης, το ενδιαφέρον και η δημιουργικότητα εξασθενούν. Οι ταλαντούχοι αναζητούν χώρους που θα τους δώσουν δυνατότητα μάθησης και εξέλιξης.

9. Τοξικό εργασιακό περιβάλλον

Η κακή επικοινωνία, οι αυθαίρετες συμπεριφορές, η συνεχής ψυχολογική πίεση και η έλλειψη σεβασμού δημιουργούν ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον που δηλητηριάζει την καθημερινότητα των εργαζομένων. Όταν οι υπάλληλοι αισθάνονται ότι δεν τους ακούνε, ότι οι απόψεις τους αγνοούνται ή ότι αντιμετωπίζονται με αδιαφορία ή απαξίωση, χάνουν το αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης προς την επιχείρηση. Αυτή η αρνητική ατμόσφαιρα δεν επηρεάζει μόνο την ψυχολογία και την απόδοσή τους, αλλά δημιουργεί και έντονο στρες και αίσθημα απομόνωσης, οδηγώντας πολλούς να απομακρύνονται, αναζητώντας ένα πιο ανθρώπινο και υποστηρικτικό εργασιακό περιβάλλον.

10. Ασυμβατότητα με την εταιρική κουλτούρα

Η αρμονία ανάμεσα στις αξίες του ατόμου και της εταιρείας είναι σημαντική. Όταν υπάρχει ασυμφωνία, ο εργαζόμενος νιώθει καταπιεσμένος και αδυνατεί να αποδώσει στο μέγιστο.

Τι μπορούν να κάνουν οι επιχειρήσεις;

Η απώλεια ικανών και παραγωγικών εργαζομένων είναι μεγάλη ζημιά για κάθε οργανισμό. Για να μειωθούν οι παραιτήσεις, χρειάζεται να δημιουργηθούν εργασιακά περιβάλλοντα που προάγουν τον σεβασμό, την εκτίμηση και τη σωστή ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Η ενίσχυση της αναγνώρισης, η δίκαιη αμοιβή, η μείωση της υπερφόρτωσης και η παροχή ευκαιριών εξέλιξης είναι βασικά σημεία. Επιπλέον, η καλλιέργεια μιας κουλτούρας εμπιστοσύνης και ανθρωπιάς κάνει τους εργαζόμενους να θέλουν να μείνουν, όχι από ανάγκη, αλλά από επιλογή.