Μπορεί ο όρος «πολυτελές ξενοδοχείο» (luxury hotel) να είναι σήμερα κοινός τόπος, όμως κάποτε ήταν μια ριζοσπαστική ιδέα. Αν πρέπει να αποδώσουμε την αρχή της σύγχρονης φιλοξενίας σε έναν άνθρωπο και ένα όνομα, τότε αρκεί να πούμε: César Ritz. Κι αν θέλετε να γνωρίσετε τι σημαίνει να ζείτε σαν βασιλιάδες, δεν έχετε παρά να περάσετε την είσοδο του Ritz στο Παρίσι, έστω και μόνο για έναν καφέ.

Διαβάστε ακόμη: Ετοιμαστείτε για check-in στο διάστημα: Το πρώτο διαστημικό ξενοδοχείο στον κόσμο ανοίγει το 2027

Από ένα αγόρι των Άλπεων στον «Βασιλιά των Ξενοδόχων»

Γεννημένος το 1850 σε μια φτωχική οικογένεια στην Ελβετία και ως το μικρότερο από δεκατρία παιδιά, ο César Ritz δεν είχε τίποτα που να προμηνύει ότι θα άλλαζε την ιστορία της παγκόσμιας ξενοδοχειακής βιομηχανίας. Μαθητής χωρίς ιδιαίτερες επιδόσεις, απορρίφθηκε ακόμη και ως μαθητευόμενος σομελιέ. Όμως δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθεια. Δούλεψε ως σερβιτόρος, ταχυδρόμος, υπηρέτης και τελικά απέκτησε ένα απαράμιλλο ένστικτο για το τι σημαίνει υψηλή εξυπηρέτηση.

Διαβάστε ακόμη: Maison Heler: Το σουρεαλιστικό ξενοδοχείο του Philippe Starck στη Γαλλία

Η αποφασιστική στροφή ήρθε το 1867, όταν ταξίδεψε στο Παρίσι ενόψει της Παγκόσμιας Έκθεσης. Εκεί, στον μικρόκοσμο των πολυτελών εστιατορίων, γνώρισε την αριστοκρατία και εκπαιδεύτηκε στον κώδικα καλών τρόπων της υψηλής κοινωνίας. Ανάμεσα στους θαμώνες που τον σημάδεψαν, ήταν και ο μετέπειτα βασιλιάς Εδουάρδος Ζ’, με τον οποίο φέρεται να οραματίστηκε το «ξενοδοχείο του μέλλοντος».

Το όραμα γίνεται πραγματικότητα: Η γέννηση του Ritz

Το 1898, ο César Ritz μαζί με τη σύζυγό του Marie-Louise εγκαινίασαν το ξενοδοχείο Ritz στην Place Vendôme την εποχή της μπελ επόκ. Το ζευγάρι αγόρασε δύο ιστορικά κτίρια, τα Hôtel de Crozat και Hôtel de Gramont, και ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Charles Mewès τη μετατροπή τους σε ένα «παλάτι για κοινούς θνητούς». Μαζί τους και ο θρυλικός σεφ Auguste Escoffier, που ανέλαβε την κουζίνα.

H σουίτα Maria Callas

Ήταν το πρώτο ξενοδοχείο παγκοσμίως που στα εγκαίνια το 1898 πρόσφερε μπάνιο και τουαλέτα σε κάθε δωμάτιο, ασανσέρ, ηλεκτρικό ρεύμα και, πρωτοφανές για την εποχή, φρέσκο ψωμί καθημερινά. Αργότερα παρείχε και τηλέφωνο. Η κουζίνα οργανώθηκε σε μοντέλο brigade (σύστημα κουζίνας που καθιέρωσε ο Auguste Escoffier, με ιεραρχία chef, sous-chef, chef de partie κ.λπ.), ενώ το μενού ήταν à la carte. Το Ritz, δηλαδή, δεν ακολουθούσε απλώς την εποχή του. Τη διαμόρφωνε.

Marie-Louise Ritz: Η γυναίκα πίσω από τη λάμψη

Αν ο César ήταν ο νους, η Marie-Louise ήταν η αισθητική ψυχή του Ritz. Αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις όπως η ευρεία σκάλα με χαμηλά σκαλοπάτια (για ευκολότερη πρόσβαση με μακριές τουαλέτες), ο έμμεσος φωτισμός, τα ντουλάπια με ενσωματωμένα φώτα, ακόμη και οι ροδακινί πετσέτες που κολακεύουν την επιδερμίδα, ήταν δικές της καινοτομίες.

Ήταν επίσης η πρώτη που σκέφτηκε να δημιουργήσει έναν εσωτερικό «παριζιάνικο» διάδρομο με μπουτίκ, την περίφημη Showcase Gallery, ώστε οι πελάτες να μπορούν να κάνουν τα ψώνια τους χωρίς να βγουν από το ξενοδοχείο.

H σουίτα Charlie Chaplin.

Μετά τον θάνατο του César το 1918, η Marie-Louise ανέλαβε τα ηνία του ξενοδοχείου και το διοίκησε έως το 1953, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ως γυναίκα σε έναν κόσμο γεμάτο άνδρες επιχειρηματίες.

Ένα ξενοδοχείο, άπειρες ιστορίες

Το Ritz δεν έγινε μύθος μόνο λόγω των υπηρεσιών του, αλλά και των προσώπων που πέρασαν από τα σαλόνια του. Από τον Ernest Hemingway μέχρι την Coco Chanel, από τον Marcel Proust και την Marguerite Duras στη Madonna και τη Rihanna, δεκάδες προσωπικότητες συνέδεσαν το όνομά τους με την ατμόσφαιρα του Ritz.

Ο Proust εμπνεύστηκε ήρωες του από τους θαμώνες του Ritz. Ο Gainsbourg έγραψε το Je t’aime… moi non plus σε ένα από τα δωμάτια. Η Sarah Bernhardt, ο Jean Cocteau, η Elsa Schiaparelli, η Marguerite Yourcenar και ο Gianni Versace πέρασαν την πόρτα του. Ήταν ένα διακριτικό καταφύγιο για τη Maria Callas και το σπίτι της Coco Chanel για 34 χρόνια. Οι τοίχοι του έχουν εμπνεύσει τόσα πολλά ρομαντικά μυθιστορήματα, πάρτε για παράδειγμα την Ingrid Bergman και τον Robert Capa, και αμέτρητες ταινίες, από το An American in Paris μέχρι το Love in the Afternoon με την Audrey Hepburn. Οι σουίτες και τα σαλόνια έχουν παίξει επίσης τον ρόλο τους, διοργανώνοντας αξέχαστες επιδείξεις υψηλής ραπτικής.

Σε όλη την ιστορία του, το ξενοδοχείο δεν έπαψε ποτέ να κάνει τις καρδιές των Παριζιάνων να χτυπούν δυνατά. Το Ritz τα έχει βιώσει όλα: άφθονη σαμπάνια, χαρά και γιορτές. Τις μεγαλοπρεπείς δεξιώσεις και τους χορούς με τα κοστούμια, τους γάμους των  ζευγαριών του Χόλιγουντ, τον αναβρασμό της δεκαετίας του ’20, όταν χόρευαν Τσάρλεστον υπό τους ήχους τζαζ ορχηστρών, τις εκκεντρικές βραδιές αντάξιες του “Μεγάλου Γκάτσμπυ”, που αργότερα αναβίωσαν με την πένα του F. Scott Fitzgerald.

H σουίτα F. Scott Fitzgerald.

Το παρελθόν συνομιλεί με το μέλλον

Όσο περισσότερο χρόνο περνάτε στο Ritz, τόσο περισσότεροι κόσμοι αποκαλύπτονται, ο καθένας με την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του: το πνεύμα της «ιδιωτικής λέσχης» του Bar Hemingway, η παριζιάνικη ατμόσφαιρα της μπρασερί Bar Vendôme, η γαλήνη του Grand Jardin, η ηδονή του Spa και ο ζωγραφισμένος ουρανός του. Κάθε ένα από τα 142 δωμάτια διαθέτει το δικό του χρώμα, στιλ και αισθητική. Μερικά αποτίουν φόρο τιμής στους διάσημους επισκέπτες που βοήθησαν να γίνει το 15 Place Vendôme ένας τόπος θρύλος.

H σουίτα Coco Chanel

Ακόμη και σήμερα, το Ritz συνεχίζει να επαναπροσδιορίζει την έννοια της διαχρονικής πολυτέλειας. Μετά την ανακαίνιση που διήρκεσε τέσσερα χρόνια (2012-2016), τα δωμάτια και οι σουίτες διαθέτουν τεχνολογίες αιχμής, αόρατες πίσω από την αισθητική της γαλλικής φινέτσας.

Στο Ritz, τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη: ωρολογοποιοί ρυθμίζουν καθημερινά τα ρολόγια, τεχνίτες αποκαθιστούν έργα τέχνης, ενώ executive chefs δημιουργούν εδέσματα που μπορείτε να απολαύσετε είτε στο περίφημο afternoon tea είτε στο Le Comptoir, τη γκουρμέ boutique του ξενοδοχείου.

Αν δεν μείνετε, τουλάχιστον περάστε…

Αξίζει να περάσετε μια φορά από το ξενοδοχείο. Περπατήστε στη Showcase Gallery, δοκιμάστε ένα γλυκό ή απλώς καθίστε για ένα τσάι στο σαλόνι που φέρει το όνομα του Proust. Και για λίγη ώρα, θα νιώσετε μέρος αυτής της ιστορίας, αυτής της ουτοπίας που γεννήθηκε από ένα αγόρι με μεγάλα όνειρα και έγινε συνώνυμο της κομψότητας. Γιατί, όπως έγραψε κι ο ίδιος ο Ernest Hemingway: «When I dream of afterlife in heaven, the action always takes place in the Paris Ritz.»

Photo credit: Ritz