Δεν της άρεσε να δίνει συνεντεύξεις, ίσως επειδή είχε ταλαιπωρηθεί πολύ από τον Τύπο να βλέπει το όνομα Marianne Faithfull στα πρωτοσέλιδα με κίτρινες και ροζ αποχρώσεις. Είχε βαρεθεί να κλαίει. «Κυρίως προσπαθώ να μην κάνω τον κόσμο να κλαίει», μου είχε πει στη διάρκεια της κουβέντας μας. Είχαμε πολλά να πούμε για το κυριακάτικο φύλλο της Καθημερινής τότε. Καινούργιο άλμπουμ (για ψηλά τακούνια και άλογα), δύο ταινίες στο σινεμά («Belle du Seigneur» και «Faces in the crowd»), μια θεατρική παράσταση (σονέτα του Σαίξπηρ)…

Μιλήσαμε για τις ουσίες, την ηρωίνη και άλλα ναρκωτικά, το Λονδίνο, την καριέρα της, τα 21 άλμπουμ με το πρόσωπο της στα εξώφυλλα (ή άλογα με …ψηλά τακούνια και ουράνιο τόξο), την εμφάνιση της ως γυναίκα-Θεό στο «Absolutely Fabulous».

Οι περισσότεροι αγαπούν τη μουσική της, οι νεότεροι την γνώρισαν σαν μούσα του Karl Lagerfeld, ο οποίος, την είχε ντύσει με Chanel για την περιοδεία της το 2011 για το άλμπουμ «Horses and High Heels», την ίδια στιγμή που όλοι  προσπαθούσαν να καταλάβουν ποια ήταν η κυρία που αποθέωναν οι θεατές στην πρώτη σειρά στο show του οίκου Chloé, η μυστική επισκέπτης στη Chanel και η γυναίκα που ενέπνευσε τον Manolo Blahnik με τη μουσική της, ακόμη κι αν είχε σταματήσει να φοράει ψηλά τακούνια εδώ και καιρό.

Ποπ σταρ στα 17, μητέρα στα 18, το κορίτσι του Mick Jagger στα 19, άστεγη στα 30, ηρωινομανής στο Σόχο… Η Marianne Faithfull δεν ήταν μόνο μούσα των Rolling Stones, σύμβολο του στιλ ή  it-girl της δεκαετίας του ’60. «Πριν νόμιζα ότι η αποστολή μου είναι ο θάνατος, τώρα είναι η ζωή». Σε ευχαριστούμε Marianne  για την μελοποιημένη ποίηση σε συνέχειες.

Μαθήματα ευτυχίας

«Πάντα βλέπεις πράγματα που θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Αλλά μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενη. Νιώθω ευτυχισμένη. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τώρα. Επρεπε να γίνει κι αυτό. Εφτασε ο καιρός. Δεν με αφορά πολύ το θέμα της κρίσης. Λυπάμαι γι’ αυτά που βλέπω να συμβαίνουν στον κόσμο. Σε προσωπικό επίπεδο όμως, δεν έχω επενδύσεις στην τράπεζα, δεν αγόρασα σπίτια, μπορεί να παίρνουμε λιγότερα χρήματα από ό,τι παίρναμε πριν από την κατάρρευση, αλλά τα καταφέρνω ακόμη. Δεν είμαι πλούσια, δεν είμαι όμως ούτε και πολύ φτωχιά. Αγαπώ τους φίλους μου, την μπάντα μου, λατρεύω να βρίσκομαι σε περιοδεία. Δεν παραπονιέμαι πλέον».

Μια αιωνιότητα και μια μέρα

«Περνάς μέσα από τον θάνατο για να δεις την αιωνιότητα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να δεις τη ζωή. Η αποστολή μου τώρα είναι η ζωή. Eίναι ο μοναδικός τρόπος να περιγράψω πώς νιώθω. Είναι πιο εύκολο να γράφω για τον πόνο και την απώλεια από ό,τι για τη χαρά και την ευτυχία. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πέρασα αρκετά δύσκολες στιγμές για να μπορώ τώρα να χαλαρώνω και να απολαμβάνω. Και να ζω τη ζωή μου τώρα».

Όλα είναι δρόμος

«Μου αρέσει να είμαι στο Παρίσι. Και στην Ιρλανδία όμως έχω ένα μικρό μέρος που αποκαλώ σπίτι. Εργάζομαι πολύ σκληρά. Είμαι πολύ καιρό μακριά. Έμαθα να απολαμβάνω να βρίσκομαι στον δρόμο. Παλιότερα δεν μου άρεσε. Είναι σκληρή δουλειά, αλλά μου αρέσει. Οι μουσικοί λατρεύουν να είναι στο σπίτι. Γιατί μόνο εκεί μπορείς να είσαι ο εαυτός σου. Στον δρόμο, απλώς υποδύεσαι ότι είσαι κάποιος άλλος».

Σε πρώτο πρόσωπο

«Έγραψα και την αυτοβιογραφία μου. Eύχομαι ότι ήταν καλή ιδέα. Ούτε κι εγώ ήμουνα σίγουρη. Αλλά ήταν μεγάλη απελευθέρωση. Κυρίως γιατί ξεφορτώθηκα όλα τα παλιά μου συναισθήματα. Οχι όλα με τη μία. Μου πήρε λίγο χρόνο».

Δείτε ακόμη: David Bailey │ Ξεφυλλίζοντας τη μόδα των 80s

Το σκοτάδι

«Διάβασα Γουίλιαμ Μπλέικ και έτσι ακριβώς απέκτησα την ιδέα της αιωνιότητας. Είναι και δική μου εμπειρία. Μπορεί να περάσουμε από φρικτές περιόδους, μέσα από την κόλαση, και να μη μας επηρεάσουν. Αν βλέπουμε έτσι τα πράγματα, όλα είναι αλλιώς».

 

Το παιχνίδι της δημοσιότητας

«Μισώ τους δημοσιογράφους. Οχι όλους, υπάρχουν και ευπρεπείς άνθρωποι. Ολα αυτά τα χρόνια είναι απίστευτο πόσα σκουπίδια έχω διαβάσει για τον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος δεν με συμπαθεί. Δεν υπάρχω για να αρέσω σε όλους».

Photo credits: http://www.mariannefaithfull.org.uk/