Έχουν περάσει 20 μέρες από την ημέρα που ο CEO του Astronomer κρατούσε αγκαλιά την επικεφαλής του HR σε μια συναυλία των Coldplay. Έχουν περάσει 20 μέρες που όλος ο πουριτανισμός που είχε η κοινωνία μέσα της ξεχύθηκε σαν άγρια θάλασσα, και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο. Είκοσι μέρες που έγιναν όλες οι πιθανές και απίθανες αναλύσεις που περιελάμβαναν τα πάντα. Από τον λογαριασμό Instagram του γιου του Andy Byron και τη ρίζα στα μαλλιά της Kristin Cabot, ως τις μετοχές του Astronomer. Κι ενδιάμεσα, φυσικά, όλο το συναισθηματικό blame game για τους απατημένους συζύγους εκατέρωθεν. Κάπου εκεί, δειλά – δειλά, ίσως ακούστηκε και μια φωνή που χάθηκε στον θόρυβο. Μήπως αυτοί οι άνθρωποι είναι ερωτευμένοι; Μήπως, ο ένας για τον άλλον, είναι ο έρωτας της ζωής του;

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Υπέρ μόδας, πίστεως και πατρίδος

Ο έρωτας στη ζωή δεν είναι διαφορετικός από τη λογοτεχνία

Μια ματιά στη λογοτεχνική παραγωγή διαχρονικά αρκεί για να μας πείσει: ο έρωτας είναι η πεμπτουσία του όλου. Δικαιολογεί τα πάντα. Από απλούς καβγάδες σε μπαρ, μέχρι κανονικό πόλεμο. Ξεκινώντας από την Ιλιάδα και φτάνοντας στα σύγχρονα μυθιστορήματα, οι ιστορίες αγάπης είτε αποτελούν την ίδια τη δομή, είτε αποτελούν κεντρικό άξονα της αφήγησης. Ως ενίσχυση ή ως τροχοπέδη. Σε κάθε περίπτωση, ο έρωτας κινεί τα νήματα. Και δημιουργεί το δίπολο πάνω στο οποίο έχουμε μάθει να παίζουμε όλοι.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει γιατί δύο άνθρωποι μπαίνουν σε μια “παράνομη” σχέση όταν ξέρουν το κοινωνικό διακύβευμα.

Έχουμε, λοιπόν, από τη μία, την περίπτωση Άννα Καρένινα. Στο συγκλονιστικό έργο του Τολστόι, η Καρένινα είναι δυστυχισμένη. Μια γυναίκα εγκλωβισμένη, παγωμένη σε έναν γάμο που με σημερινούς όρους θα αποκαλούσαμε τελειωμένο. Ζει μια ζωή γεμάτη κοινωνικές νόρμες που στην ουσία την πνίγει. Όταν μπαίνει στη ζωή της ο Βρόνσκι, το βασικό του προσόν δεν είναι η εμφάνιση, αλλά το συναίσθημα. Της δείχνει πως ο έρωτας υπάρχει ακόμα. Κι εκείνη τα τινάζει όλα στον αέρα.

Όποια κι αν είναι η απόφαση, θα υπάρχει αμείλικτη η κριτική της απέναντι πλευράς.

Κι από την άλλη, έχουμε την Φραντσέσκα, την ηρωίδα στις Γέφυρες του Μάντισον. Το συναίσθημά της ασφυκτιά κάτω από σύζυγο, παιδιά, οικογενειακές φροντίδες, ανελέητη ρουτίνα και πνιγηρή καθημερινότητα. Όταν γνωρίζει τον αντισυμβατικό Ρόμπερτ αρκούν μόνο τέσσερις μέρες για να εκραγεί ολόκληρη. Τον ερωτεύεται τρελά. Η ψυχή της μπαίνει στον πιο ανελέητο πόλεμο με αντίπαλο το μυαλό της και την αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στους άλλους. Τελικά, δεν θα κάνει το μεγάλο βήμα να φύγει μαζί του. Όμως φέρει μέσα της την πληγή μέχρι να πεθάνει.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης: Η κατάρα της Finos Films

Χαμένο παιχνίδι ή μήπως όχι;

Τόσο η Καρένινα όσο και η Φραντσέσκα έχουν δεχτεί σφοδρή κριτική. Η μεν επειδή υπέκυψε, η δε επειδή δεν το έκανε. Όπως ακριβώς στην λογοτεχνία, έτσι και στην πραγματική ζωή ο έρωτας δεν είναι αποκομμένος από την κοινωνική πραγματικότητα. Τα κριτήρια για την κάθε κριτική είναι πάντα αμιγώς προσωπικά. Τι θα έκανε ο καθένας από αυτούς που διαβάζουν ή ακούν την εκάστοτε ιστορία. Το “Πώς μπόρεσε να παρατήσει την οικογένεια;” δίνει τη θέση του στο “Γιατί δεν πήγε να το ζήσει;”. Η άποψη είναι πάντα σε ευθεία αναλογία με τα βιώματα, τις εμπειρίες και τις βαθιά ριζωμένες αξίες που έχει ο καθένας μέσα του. Ωστόσο, η κατάσταση είναι πάντα lose – lose. Όποια κι αν είναι η απόφαση, θα υπάρχει αμείλικτη η κριτική της απέναντι πλευράς.

Στην σύγχρονη περίπτωση που τάραξε τον νεοπουριτανισμό μας, οι κριτικές αφορούσαν τα πάντα. Κυρίως, όμως, έκαναν focus στο συναίσθημα των απατημένων συζύγων ακριβώς επειδή υπήρξε η έκθεση στο δημόσιο χώρο. Προφανώς, εάν η απιστία ήταν κρυφή θα ήταν όλα εντάξει.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ώρα των αποφάσεων δεν είναι πάντα αυτή που μας βολεύει.

Να συμφωνήσουμε για την οικονομία της συζήτησης πως η επιλογή χώρου για τις περιπτύξεις του ζεύγους ήταν αστοχία. Ως προς τα υπόλοιπα, όμως, η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να ξέρει τί ακριβώς συμβαίνει στη ζωή των ανθρώπων αυτών. Πως ζουν ο καθένας στον γάμο του. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει γιατί δύο άνθρωποι μπαίνουν σε μια “παράνομη” σχέση όταν ξέρουν το κοινωνικό διακύβευμα. Ίσως να είναι Καρένινες, και η ζωή τους να απέκτησε ενδιαφέρον χάρις στο άλλο πρόσωπο. “Θα πάω, κι ας μου βγει και σε κακό”. Ίσως θα ήθελαν να είναι Φραντσέσκες. Να το ζήσουν έντονα, με πάθος, αλλά κρυφά. Χωρίς να το μάθει κανείς, χωρίς να διαταράξουν καμία άλλη ισορροπία.

Ο έρωτας και οι αποφάσεις

Το είπαμε ήδη: η ιστορία αυτή είναι γεμάτη κακές επιλογές. Ωστόσο, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να έχουμε μπροστά μας ένα πολύ ερωτευμένο ζευγάρι. Και ίσως να έπρεπε να έρθουν έτσι τα πράγματα για να αντιμετωπίσουν εαυτούς, αλλήλους, και το συναίσθημα το ίδιο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ώρα των αποφάσεων δεν είναι πάντα αυτή που μας βολεύει.

Σε κάθε περίπτωση, οι πιθανότητες είναι δύο. Σε πολλά πολλά χρόνια από τώρα, η Kristin Cabot και ο Andy Byron μάλλον θα θυμούνται την 16η Ιουλίου 2025 ως μια από τις χειρότερες μέρες της ζωής τους. Ή μια από τις καλύτερες.

Photo credit: IMDb