Τα χαρτονομίσματα του ευρώ εκτός από μέσο συναλλαγής, αποτελούν και έναν καθρέφτη της πολιτιστικής κληρονομιάς και της ιστορίας της Ευρώπης. Από τα παράθυρα και τις γέφυρες των σημερινών σειρών μέχρι τα σχέδια των μελλοντικών χαρτονομισμάτων, κάθε στοιχείο συμβολίζει την επικοινωνία, τη σύνδεση και τις αξίες που μοιράζονται οι Ευρωπαίοι. Στον αναμενόμενο ανασχεδιασμό, η ΕΚΤ επιλέγει προσωπικότητες που σημάδεψαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όπως η Μαρία Κάλλας. Η σπουδαία σοπράνο, παγκοσμίως αναγνωρισμένη για την τέχνη της, αντιπροσωπεύει όχι μόνο την αριστοτεχνική μουσική παράδοση της Ευρώπης, αλλά και την ανθεκτικότητα και την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου πνεύματος. Τα χαρτονομίσματα με πρόσωπα όπως η Κάλλας αφηγούνται ιστορίες προσωπικής θυσίας, δημιουργίας και πολιτιστικής κληρονομιάς, συνδέοντας το παρελθόν με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ταυτότητα.

Διαβάστε ακόμη: Πόσες Μαρία Κάλλας αντέχουμε ακόμη;

Πόνος, προδοσίες και κακοποίηση

Η Μαρία Κάλλας, η σοπράνο που λάτρευαν οι θεατές σε όλο τον κόσμο, βίωνε εκτός σκηνής μια πραγματικότητα γεμάτη πόνο, προδοσίες και κακοποίηση. Στη βιογραφία της Lyndsy Spence, που βασίστηκε σε ανέκδοτες επιστολές και προσωπικό υλικό, αποκαλύφθηκε η δύσκολη ζωή της, οι δυσλειτουργικές σχέσεις με τον σύζυγό της, τη μητέρα της και τον Αριστοτέλη Ωνάση, αλλά και περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης.

Δείτε ακόμη: Μαρία Κάλλας: Η καθημερινή όψη ενός ειδώλου

Σύμφωνα με τη Lyndsy Spence, η οποία είχε πρόσβαση στο ανέκδοτο υλικό, οι επιστολές που αφορούν τον Ωνάση αποκαλύπτουν την τρομακτική ταλαιπωρία που υπέστη, ιδίως το 1966, όταν η σωματική βία που δέχθηκε απειλούσε τη ζωή της. Υπάρχουν επίσης πληροφορίες από το ημερολόγιο μιας στενής φίλης της που περιγράφουν περιστατικά όπου ο Ωνάσης τη νάρκωνε για σεξουαλικούς σκοπούς, σήμερα μάλιστα θα χαρακτηριζόταν ως σεξουαλική κακοποίηση.

Η ίδια η Κάλλας έγραφε στη γραμματέα της: «Δεν θέλω να με πάρει τηλέφωνο και να αρχίσει πάλι να με βασανίζει».

Η σχέση της με τον σύζυγό της, Giovanni Battista Meneghini, ήταν επίσης οδυνηρή. Σε επιστολή της έγραφε: «Ο άντρας μου συνεχίζει να με ενοχλεί αφού μου έχει ληστέψει περισσότερα από τα μισά μου χρήματα, βάζοντας τα πάντα στο όνομά του… Ήμουν ανόητη… που τον εμπιστεύτηκα». Τον περιέγραφε ως «παράσιτο» και παραπονιόταν ότι «παριστάνει τον εκατομμυριούχο ενώ δεν έχει ούτε δεκάρα».

Οι επιστολές περιλαμβάνουν και μια αναφορά στον τότε πρόεδρο του Juilliard School της Νέας Υόρκης, που την απέκλεισε από το επόμενο εξάμηνο μετά την απόρριψη των προτάσεών του. Η Κάλλας έγραφε στον νονό της: «Ο Peter Mennin με ερωτεύτηκε. Φυσικά, επειδή εγώ δεν αισθανόμουν το ίδιο, στράφηκε εναντίον μου».

Η Κάλλας γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1923 από φτωχούς Έλληνες μετανάστες και έγινε μία από τις πιο κορυφαίες τραγουδίστριες της όπερας, με εμφανίσεις όπως η Tosca στο Covent Garden να θεωρούνται από τις κορυφαίες όλων των εποχών.

Η τραγική παιδική ηλικία της Κάλλας

Η μητέρα της, που εργάστηκε ως πόρνη κατά τη διάρκεια του πολέμου, προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί, ενώ αργότερα την εκβίαζε μέσω του Τύπου. Όπως γράφει η Κάλλας: «Αν ήταν πραγματική μητέρα για μένα, θα την είχα αγαπήσει». Ο πατέρας της επίσης προσπαθούσε να εξασφαλίζει χρήματα από την κόρη του με ψεύτικα τεχνάσματα.

Η σχέση της με την αντίπαλή της σοπράνο, Renata Tebaldi, αποκαλύπτει επίσης το έντονο πάθος και τις αντιπαλότητες του καλλιτεχνικού κόσμου. Σε ανέκδοτη επιστολή, η Κάλλας περιέγραφε την Tebaldi ως «πονηρή και κακιά», ενώ η αντιπαράθεση τους είχε χρησιμοποιηθεί από τα μέσα ενημέρωσης για να δημιουργηθεί μύθος.

Η Μαρία Κάλλας πέθανε το 1977, σε ηλικία 53 ετών, και οι νέες αποκαλύψεις ρίχνουν φως στα προβλήματα υγείας που επηρέασαν τις εμφανίσεις της τη δεκαετία του ’60, στη χρήση φαρμάκων και στην απώλεια της φωνής της. Σύμφωνα με τη Spence, υπέφερε από νευρομυϊκή διαταραχή από τη δεκαετία του 1950, η οποία είχε υποτιμηθεί από τους γιατρούς, εξηγώντας την πρόωρη διακοπή της καριέρας της.

Πηγή: Lyndsy Spence, Cast a Diva: The Hidden Life of Maria Callas, εκδόσεις The History Press

Photo credit: Getty Images