Όταν η Bridget Jones γνώρισε τον James Bond

Από τη Bridget Jones και την Carrie Bradshaw μέχρι τον James Bond και τον Indiana Jones, οι ήρωες που μας συντροφεύουν γίνονται καθρέφτης της δικής μας καθημερινής πάλης ανάμεσα σε ρεαλισμό και ιδανικά.
Ο Σεπτέμβριος είναι ο κατεξοχήν μήνας των αλλαγών. Αν όλα τα resolutions γράφονται τον Ιανουάριο, τώρα είναι η εποχή που θέλεις να τα αλλάξεις όλα. Να φτιάξεις τη διατροφή σου, να προσθέσεις χρώματα στη ζωή σου, να ξεκινήσεις γυμναστική, να χορεύεις, να τραγουδάς, να κάνεις διαλογισμό 20 λεπτά προτού κοιμηθείς, να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Διαβάστε ακόμη: Ποιος σκότωσε τον James Bond;
Ή όταν η Bridget Jones γνώρισε την Carrie Bradshaw και ο James Bond συνάντησε τον Indiana Jones. Βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας και αντιστεκόμαστε. Σκρολάρουμε στο TikTok και στο Instagram και έχουμε μάλλον μπερδευτεί. Καλούμαστε να γνωρίζουμε περισσότερους καινούργιους νέους ανθρώπους, να γίνουμε πιο κοινωνικοί, να ανακαλύψουμε νέα βιβλία, μέρη και τραγούδια, μαζί με εφαρμογές και podcasts. Βομβαρδιζόμαστε από όμορφες εικόνες, όμορφα σπίτια, όμορφα ρούχα και αξεσουάρ, σαν τις παλιές διαφημίσεις για οδοντόκρεμα με τις ευτυχισμένες οικογένειες σε νέες περιπέτειες.
Διαβάστε ακόμη: Οι σούπερ ήρωες φοράνε γυαλιά μυωπίας
Και η πραγματικότητα; Μάλλον δεν έχουμε πάντα τη διάθεση, ή τον χρόνο, -ή και τα δύο-, να ζυμώνουμε ψωμί, να τραγουδάμε στο μπάνιο, να αποδεχόμαστε την αρνητικότητα. Οι «ειδικοί», μας προτρέπουν να αφήσουμε το σπίτι ακατάστατο, να γκρινιάξουμε όταν δεν έχουμε μια καλή μέρα, να χάσουμε τον έλεγχο.
Είναι και όλες αυτές οι φράσεις που διαβάζουμε ή ακούμε εμμονικά, με την προϋπόθεση πάντα ότι έχουμε μάτια και αυτιά ανοιχτά. «Η ζωή δεν μπορεί να είναι μια διαρκής θετικότητα», «να σταματήσω να ζητάω συγνώμη όταν δεν έχω κάνει κάτι λάθος», «να πηγαίνω στο θέατρο, να παίρνω μια ανάσα τη στιγμή που σβήνουν τα φώτα, κάποιος ετοιμάζεται να μου πει μια ιστορία, είμαστε φτιαγμένοι από ιστορίες».
Σκέφτομαι αν μπορούμε να τα κάνουμε όλα μαζί. Να περπατάμε για να πάμε σε κοντινές δουλειές, να μετράμε μέχρι το 10 προτού απαντήσουμε σε κάτι που μας εξαγριώνει, να χαμογελάμε όταν μας κοιτάζει ένας άγνωστος τυχαία, να του δίνουμε τη σειρά μας, χωρίς λόγο. Ακόμη καλύτερα να ορίσουμε μια μέρα που θα απέχουμε από τα social media. Έχετε δει πόσες ώρες αφιερώνουμε τη μέρα στην οθόνη του κινητού μας; Μας έρχεται ένα εβδομαδιαίο report και είναι τρομακτικό αν σκεφτούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτές τις ώρες.
Θα ήταν προτιμότερο να είμαστε κοντά στη φύση. Να αφιερώσουμε χρόνο σε ταινίες που μας ενδιαφέρουν θεματικά. Να διεκδικούμε περισσότερες αγκαλιές. Να επενδύσουμε σε περισσότερες απολαύσεις, να είμαστε γενναιόδωροι και ευγενικοί με τους άλλους, να αφήσουμε μακριά τους τοξικούς ανθρώπους.
Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που μπορούμε να προσθέσουμε τη μυρωδιά της λεβάντας στη ζωή μας. Να διαβάζουμε ένα βιβλίο τουλάχιστον τον μήνα, να ακούμε έναν δίσκο την εβδομάδα, να μην παραμένουμε για πολύ σε διλήμματα, να σκεφτόμαστε την απόφαση με τις λιγότερες αρνητικές συνέπειες.
Η εικόνα της «καλής ζωής» στην Ελλάδα μοιάζει σήμερα περισσότερο με εκκρεμές με άνδρες και γυναίκες που κινούνται συχνά διεκπεραιωτικά, φορώντας προσδοκίες για το πώς πρέπει να δείχνουν, να μιλούν, να καταναλώνουν, να αισθάνονται. Το στιλ και η μόδα έχουν γίνει όχι μόνο μέσο αυτοέκφρασης αλλά και κανόνας κοινωνικού κριτηρίου.
Οι γυναίκες εξακολουθούν να βιώνουν την πιο σύνθετη πίεση. Να είναι περιποιημένες χωρίς να δείχνουν υπερβολικές, λαμπερές αλλά «φυσικές». Οι άνδρες, αντίστοιχα, μαθαίνουν να επενδύουν στην εμφάνιση τους περισσότερο από ό,τι παλιά, στην άθληση που επιδεικνύει πειθαρχία, χωρίς να ξεφεύγουν από τα στερεότυπα μιας παλιάς αρρενωπότητας.
Η μόδα γίνεται προβληματική όταν αντικαθιστά την ουσία.
Έτσι, τα μικρά τελετουργικά που πολλοί σημειώνουν στη λίστα τους, μετατρέπονται σε μικρούς αντι-κανόνες της καθημερινότητας. Όταν φοράμε κάτι με συναίσθημα, όπως ένα πανωφόρι που μας αγκαλιάζει ή ένα παλιό κόσμημα, δεν προσπαθούμε πια να εντυπωσιάσουμε. Αφήνουμε να μιλήσει η ιστορία μας. Ζούμε με αξιοπρέπεια, όχι για την κάμερα, αλλά για εμάς.
Μια λίστα για το τέλος. Διάβασα κάπου στα αγγλικά 13 κοινωνικούς κανόνες που θα έπρεπε όλοι να γνωρίζουμε.
1. Να μην καλούμε κάποιον στο τηλέφωνο παραπάνω από δύο φορές.
2. Αν χρωστάς χρήματα, να τα επιστρέφεις προτού στα ζητήσουν.
3. Να μην παραγγείλεις το πιο ακριβό φαγητό στο μενού, αν κάποιος έχει προσφερθεί να σου κάνει το τραπέζι.
4. Μη διακόπτεις τον άλλον όταν μιλάει.
5. Όταν έχεις καλεσμένους σπίτι, μίλα τους αντί να κοιτάς το κινητό σου.
6. Όταν κάποιος σε βοηθάει, ευχαρίστησε τον αληθινά.
7. Σεβάσου τον προσωπικό χώρο του άλλου, μη στέκεσαι πολύ κοντά του.
8. Αν δανειστείς κάτι, να το επιστρέψεις στην ίδια ή καλύτερη κατάσταση.
9. Μην στέλνεις μηνύματα ή σκρολάρεις στο κινητό σε μια face-to-face επικοινωνία.
10. Κάλυψε το στόμα σου όταν βήχεις ή φταρνίζεσαι.
11. Αν κάποιος σου δείχνει μια φωτογραφία στο κινητό του, μην αρχίζεις να κοιτάς και τις υπόλοιπες αριστερά δεξιά.
12. Μην κάνεις αδιάκριτες ερωτήσεις για το εισόδημα, τις σχέσεις, προσωπικά ζητήματα.
13. Μην μιλάς δυνατά σε δημόσιους χώρους.
O μπαμπάς μου έλεγε να μην ρωτάς ποτέ κάτι που η απάντηση είναι αριθμητική. Τι μισθό παίρνεις; Τι ενοίκιο πληρώνεις; Πόσα κιλά είσαι; Πόσο χρονών είσαι; Η ευγένεια δεν θα θεωρηθεί ποτέ demode. Το επιβεβαιώνει και ο 007.