Τι σκέφτεστε όταν ακούτε τη λέξη “πολυτέλεια”; Ίσως ένα κότερο σε κάποιον ήσυχο κόλπο, μια τσάντα Birkin, ένα τεράστιο σπίτι με ασανσέρ και ιδιωτικό γυμναστήριο και δωμάτιο-γκαρνταρόμπα, ένα τραπέζι σε εστιατόριο με λίστα αναμονής τριών μηνών. Εικόνες χλιδής από περιοδικά και σειρές όπως το Succession, μέχρι πρότινος φάνταζαν ως το απόλυτο ζητούμενο. Κι όμως, όλα αυτά μοιάζουν πια μακρινά, παρωχημένα. Σαν να ανήκουν σε μια άλλη εποχή.

Διαβάστε ακόμη: Ο θάνατος του Μαρά (και του focus) 

Η πανδημία άλλαξε την πραγματικότητα. Ξαφνικά, τίποτα από τα παραπάνω δεν είχε σημασία. Η υγεία έγινε εύθραυστη και πολύτιμη τόσο που δεν ήξερες αν την επόμενη μέρα θα μπορείς να αναπνεύσεις. Τι να την κάνεις την ακριβή τσάντα όταν δεν μπορείς να βγεις απ’ το σπίτι; Τι σημασία έχουν τα ρούχα όταν κανείς δεν είναι εκεί να τα δει; Ποιος νοιάζεται για το ποσό στον τραπεζικό σου λογαριασμό όταν δεν μπορείς να ταξιδέψεις, να φας έξω, να ζήσεις;

Ήδη από την εποχή της οικονομικής κρίσης είχε αρχίσει να συντελείται ένα αθόρυβος αλλά βαθύς επαναπροσδιορισμός αξιών. Επιστρέψαμε στην ουσία. Το ζητούμενο δεν είναι πια να έχεις, αλλά να είσαι. Να βιώνεις. Να αισθάνεσαι.

Πολυτέλεια είναι ο χρόνος. Να μπορείς να τον «σπαταλάς» χωρίς να νιώθεις «τεμπέλης», χωρίς να πρέπει να είσαι συνεχώς παραγωγικός. Να μη χάνεις στιγμές από τα παιδιά σου για να κάνεις υπερωρία.

Πολυτέλεια είναι η αποχή από τα social media και το Ίντερνετ. Να αποσυνδέεσαι από την οθόνη, από τα likes, από την εμμονή του “να φανείς”, από την επιβεβαίωση, από την κενή διάδραση με άβαταρ αγνώστων. Να απολαμβάνεις ένα μεσημέρι χωρίς ειδοποιήσεις. Παρουσία στον πραγματικό κόσμο, όχι στον ψηφιακό. Η νέα γενιά ήδη εγκαταλείπει το iPhone για ένα παλιό Nokia που δεν τραβάει stories, αλλά δε χρειάζεται συνέχεια φόρτισμα.

Πολυτέλεια είναι η ιδιωτικότητα. Να μη σε βρίσκουν εύκολα. Να μπορείς ακόμη και να εξαφανιστείς. Να πηγαίνεις σε μέρη που δεν έχουν ανέβει σε κανένα ποστ, που δεν έχουν καν κριτική στη google.

Πολυτέλεια είναι οι εμπειρίες. Ακόμα και οι ίδιοι οι οίκοι μόδας το κατάλαβαν. Πλέον επενδύουν όχι σε τσάντες αλλά σε spa, εμπειρίες ευεξίας, ήσυχα εστιατόρια και ξενοδοχεία που δεν φωνάζουν χλιδή αλλά ψιθυρίζουν ηρεμία. Η διακριτικότητα έχει γίνει το νέο status. Το glamping αντικαθιστά το πολυτελές ξενοδοχείο. Όχι γιατί είναι φθηνότερο, αλλά γιατί προσφέρει κάτι σπάνιο: σύνδεση με τη φύση, απομάκρυνση από την ηχορρύπανση και την ένταση. Να κοιμάσαι κάτω από τα αστέρια, να ακούς τον ήχο των δέντρων, να μυρίζεις καθαρό αέρα. Αυτά είναι τα καινούργια προνόμια.

Διαβάστε ακόμη: Για ποιον ντυνόμαστε τελικά; 

Πολυτέλεια είναι η αυτονομία να έχεις τον έλεγχο της ζωής σου. Να μην εξαρτάσαι.

Πολυτέλεια είναι η μοναδικότητα και η αυθεντικότητα. Η GenZ έχει στραφεί στο second hand όχι μόνο για οικονομία αλλά για λόγους βιωσιμότητας, προσωπικής έκφρασης και αντίστασης στη μαζική παραγωγή.

Πολυτέλεια είναι η σωματική υγεία και η ευεξία. Η αυτοφροντίδα, το μασάζ, το γυμναστήριο, η θεραπεία, η ικανότητα να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Όλα αυτά αποτελούν τα νέα σύμβολα του status.

Πολυτέλεια είναι ακόμη και το φαγητό. Όχι το γκουρμέ, αλλά το απλό και ποιοτικό, το φρέσκο και το αληθινό. Να έχεις την άνεση και τον χρόνο να φας καλά, να μαγειρέψεις, να απολαύσεις χωρίς βιασύνη.

Πολυτέλεια είναι οι ουσιαστικές σχέσεις. Όχι να έχεις ένα μεγάλο σπίτι, αλλά να έχεις κάποιον να το μοιραστείς. Να είσαι ο εαυτός σου. Να μη χρειάζεται να προσποιείσαι για να σε αγαπούν.

Διανύουμε την εποχή της μετα-πολυτέλειας. Αυτής που δεν αγοράζεται, δεν επιδεικνύεται, δεν περιγράφεται. Βιώνεται. Κρύβεται στο συναίσθημα, στο άυλο, στο απλό που έγινε σπάνιο, στο δεδομένο που έγινε ζητούμενο.

Photo credit: @hog__shop/Instagram – Creative: Ανδρέας Κωστόπουλος