Ζούμε στην εποχή της ευκολίας. Της ταχύτητας, του αυτοματισμού, της άμεσης ανταμοιβής. Στην εποχή που ό,τι που απαιτεί χρόνο και κόπο θεωρείται παλιομοδίτικο.  Στην εποχή που η υπομονή δε θεωρείται αρετή, αλλά βαρετή.

Διαβάστε ακόμη: Εσείς τι σκέφτεστε όταν ακούτε τη λέξη “πολυτέλεια”;

Στην εποχή του Ozempic. Έλα, εύκολο είναι, το έκανε και η Chrissy Teigen. Κι ας έχει παρενέργειες. Δεν πειράζει. Το θέμα είναι ότι δε θα χρειαστεί να κουραστείς. Να λιώσεις στο γυμναστήριο, να πεινάσεις, να ιδρώσεις. Κι αν δε φτάνει αυτό, υπάρχει και η λιποαναρρόφηση. Ένα νυστέρι, λίγες ώρες και φεύγεις άλλος άνθρωπος.

Στην εποχή του Χanax. Τι εννοείς έχεις ακόμη άγχος; Σε ποιον αιώνα ζεις; Όπως μου είχε πει και μία γιατρός “ένα Xanax δεν έβλαψε ποτέ κανέναν”. Η παραμικρή συναισθηματική ή σωματική ενόχληση πρέπει να εξαφανιστεί άμεσα. Κάτι θέλει να σου πει τώρα το σώμα σου, αλλά πού να τρέχεις να κάνεις ψυχοθεραπείες ή να αλλάξεις τη ζωή σου. Αυτά θέλουν χρόνο και κούραση. Οπότε βάλε τη φωνή στο mute.

Στην εποχή του ChatGPT. Για να μη χρειάζεται να ψάξεις τη βιβλιογραφία, να κάνεις έρευνα, να διασταυρώσεις τις πηγές. Γνώση χωρίς σκέψη. Άσε που τον χρόνο που γλίτωσες μπορείς να τον ξοδέψεις χαζεύοντας βιντεάκια στο TikTok. Σωτήριο.

Στην εποχή της Siri. Ποιο ήταν εκείνο το τραγούδι που ακούγαμε το καλοκαίρι του ‘14; Ρώτα τη Siri. Τι καιρό θα κάνει αύριο; Siri. Πόσες θερμίδες έχει το καπουτσίνο; Siri. Το κινητό μας γνωρίζει πριν από εμάς τι θέλουμε να πούμε, τι θέλουμε να κάνουμε, πού θέλουμε να πάμε. Δε χρειάζεται να θυμόμαστε. Δε χρειάζεται να ψάχνουμε. Μόνο να πατάμε κουμπιά.

Στην εποχή του Tinder. Η απόρριψη γίνεται απλά με ένα swipe left. Χωρίς κουβέντες, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς να κοιτάξεις στα μάτια. Χωρίς να πληγώσεις και χωρίς να πληγωθείς. Δε χρειάζεται να βγεις ραντεβού, να φλερτάρεις, να εκτεθείς. Σε βλέπω, διαβάζω τις πληροφορίες σου. Καταλαβαίνω αν μου κάνεις. Γλιτώνω χρόνο. Και συναίσθημα.

Στην εποχή των συμπληρωμάτων. Γιατί να μαγειρέψω; Γιατί να ξέρω πού έχει τα πιο φρέσκα, αγνά, ποιοτικά προϊόντα. Ένα shake πρωτεϊνης, δύο κάψουλες και τελειώσαμε.

Στην εποχή του efood. Ποιος πάει τώρα μέχρι την άλλη γωνία να πάρει καφέ; Άστο, να παραγγείλουμε. Γιατί κι ο ντελιβεράς τι θα κάνει, άνεργος θα μείνει; Κοινωνικό έργο επιτελούμε, μην το συζητάς.

Διαβάστε ακόμη: Παιδιά και social media: Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει νόμος 

Στην εποχή των smart homes. Με μία εντολή στο κινητό ρυθμίζουμε την ένταση του φωτισμού, τη θερμοκρασία του χώρου, ανοίγουμε παντζούρια, βάζουμε πλυντήριο. Όχι για λόγους ανάγκης, αλλά για να μη σηκωθούμε από τον καναπέ. Για να μη θυμηθούμε, να μην προνοήσουμε. Η σκέψη περιττή και το σώμα αδρανές.

Στην εποχή όπου η ευκολία έχει μετατραπεί σε αυτοσκοπό. Από εργαλείο απελευθέρωσης έγινε υποκατάστατο εμπειρίας. Μια ολόκληρη κουλτούρα και οικονομία χτίστηκαν πάνω στην ανάγκη να αποφύγουμε κάθε μορφή κόπου, δυσφορίας ή αβεβαιότητας. Δεν αντέχουμε να νιώσουμε, να ρισκάρουμε, να εκτεθούμε. Κυνηγάμε το άνετο, το οικείο, το ανώδυνο. Θέλουμε το αποτέλεσμα χωρίς την προσπάθεια. Τον προορισμό χωρίς τη διαδρομή. Ο κόπος έγινε εχθρός και το βόλεμα αξία.

Κι έτσι, περάσαμε από την εποχή της ευκολίας στην εποχή του εύκολου.

Photo credit: iStock