Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες της ανακούφισης που επικράτησε στο χώρο της τηλεόρασης αλλά και των social media για την πρόταση γάμου που δέχτηκε γνωστή παρουσιάστρια. Το μονόπετρο, οι ευχές, η ημερομηνία του γάμου – όλες οι πτυχές του θέματος βρίσκονται ψηλά στην στην καθημερινή ατζέντα των ψυχαγωγικών εκπομπών. Άλλωστε η ίδια περίμενε πώς και πώς να παντρευτεί – μαζί της κι ένα ολόκληρο έθνος.

Δείτε ακόμη: Γάμος χωρίς καβγά γίνεται; 

Και αναρωτιέσαι γιατί τόσος ντόρος. Υποτίθεται ότι τα είχαμε ξεπεράσει όλα αυτά εν έτει 2025. Υποτίθεται ότι έχουν περάσει οι εποχές της “κυρίας Κοκοβίκου”. ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ. Το καταλαβαίνεις από το βλέμμα των συνομιλητών σου όταν τους λες ότι είσαι single. Και από την απάντηση “ε, δεν πειράζει”. Τουλάχιστον η μαμά σου δε σε πρήζει να παντρευτείς. Μη χαίρεσαι. Δεν είναι υπεράνω. Απλά το έχει πάρει απόφαση εδώ και καιρό ότι “θα μείνεις στο ράφι”.

Γιατί ο γάμος φαίνεται ότι δεν έπαψε ποτέ να είναι κοινωνική καταξίωση και αποκατάσταση, κι ας το αρνούμαστε. Γιατί αν φτάσεις τα 40 και δεν έχεις παντρευτεί, έχεις κάποιο κουσούρι. Όλοι το ξέρουν αυτό. Δεν έτυχε, λες. Τύχη είναι αλήθεια; Και όλοι οι υπόλοιποι είναι τόσο τυχεροί; Ή απλά δεν το πολυψειρίζουν; Γιατί εκείνοι και όχι εγώ; Δε θες να τους παντρευτείς, θέλεις να σου κάνουν την πρόταση. Γιατί το να θέλει κάποιος να περάσει τη ζωή του μαζί σου, σημαίνει ότι κάτι αξίζεις. Γιατί σε άλλες κι όχι σε εσένα; Αφού τα έχεις όλα. Ομορφιά, εξυπνάδα, φίλους, χόμπι, μόρφωση, καριέρα.

Το μόνο που σου λείπει είναι αυτό, το τελευταίο προπύργιο της επιτυχίας. Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα: θες να παντρευτείς, όχι να αγαπηθείς.

Δεν ψάχνεις για πάθος, έρωτα, συντροφικότητα. Δεν ψάχνεις τον άνθρωπο σου· ψάχνεις τον ρόλο που λείπει από την παράσταση. Θες τον γάμο σαν κοινωνικό τρόπαιο, σαν γκολ στο 90’ πριν λήξει ο αγώνας. Ένας αγώνας που δεν σε ενδιέφερε να κερδίσεις ποτέ.

Δείτε ακόμη: Μητρότητα μετά τα 45: Δικαίωμα ή ταμπού; 

Οι εναλλακτικές

Οι σύγχρονες σχέσεις προσφέρουν όση ελευθερία θες. Νέοι όροι κάνουν την εμφάνισή τους: flexible monogamy, friends with benefits, polyamorous. Η αγγλική γλώσσα προσφέρει πολλές δυνατότητες να δηλώσεις ότι δε θες τη δέσμευση. Τότε γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να επιζητούν το γάμο;

Κι εντάξει, καταλαβαίνω την κοινωνική και βιολογική πίεση πριν 50 χρόνια. Οι γυναίκες παντρεύονταν για να αποκατασταθούν οικονομικά και να κάνουν οικογένεια. Σήμερα, όμως οι περισσότερες δουλεύουν, είναι οικονομικά ανεξάρτητες, δεν έχουν ανάγκη κανέναν άντρα να τους παρέχει οικονομική ασφάλεια. Μπορούν πλέον να κάνουν παιδί με τον οποιονδήποτε – ακόμη και με δότη – και να το μεγαλώσουν μόνες τους. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει.

Όλοι χρειαζόμαστε έναν μάρτυρα

Kαι ίσως τελικά, η απάντηση στο γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να παντρεύονται να είναι αυτή που είχε δώσει η Susan Sarandon ως Beverly Clark στην ταινία Shall We Dance? (2004). “Επειδή χρειαζόμαστε έναν μάρτυρα στη ζωή μας. Υπάρχουν 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη. Τι σημαίνει πραγματικά η κάθε ζωή; Σε έναν γάμο, υπόσχεσαι να νοιάζεσαι για τα πάντα. Τα καλά πράγματα. Τα κακά πράγματα. Τα τρομερά πράγματα. Τα καθημερινά πράγματα. Για όλα. Όλη την ώρα. Κάθε μέρα. Λες ότι η ζωή σου δεν θα περάσει απαρατήρητη, γιατί εγώ θα την παρατηρώ. Η ζωή σου δεν θα περάσει απαρατήρητη, γιατί εγώ θα είμαι ο μάρτυράς σου”.

Photo credit: Καραγιάννης Καρατζόπουλος